Latest post of the previous page:

Wolha.Redna pisze:Podstawowa różnica zawiera się w tym, że duchy to przedmiot wiary, natomiast walka polityczna niekoniecznie innymi słowy, duchy to coś, co nie wynika bezpośrednio z tego, co możemy zaobserwować, tylko z dążenia do niezwykłości.

Jeśli dobrze zrozumiałem, czytając tą i wcześniejsze wypowiedzi, to uważasz, że:
Ponieważ w fantasy występują elementy magiczne, to bohater również musi być osobą niezwykłą, która ma duży wpływ na świat i opowieść opiera się na jego przygodach, które koncentrują się wokół tego, jak te niezwykłe moce są wykorzystywane i opisywaniu jak wpływają na świat?
A to coś jakościowo różnego od zwykłej literatury, gdzie bohaterowie nie są wybrańcami, wyrastającymi ponad przeciętność?

Wolha.Redna, fantasy to kategoria estetyczna (też), ergo - nie narusza żadnego elementu powieści ani nie destabilizuje/rewolucjonizuje struktury czy funkcji poszczególnych elementów.
Ciągle spodnie mają 2 nogawki i trzeba je władać przez nogi.

Wolha.Redna pisze:Ale na czym ta różnica jakościowa polega? Przecież zaklęcia i duchy to właśnie fantastyczny sztafaż. Nic więcej. Zamiast walki politycznej mamy walkę z duchami

Podstawowa różnica zawiera się w tym, że duchy to przedmiot wiary, natomiast walka polityczna niekoniecznie innymi słowy, duchy to coś, co nie wynika bezpośrednio z tego, co możemy zaobserwować, tylko z dążenia do niezwykłości.

Ideologia polityczna to także przedmiot wiary. Wiele takich poglądów okazało się wydumanymi ad hoc wydmuszkami. Po prostu część ludzi w nie wierzyła i usiłowała stosować w realu. Często z zupełnie irracjonalnych pobudek: vide budowanie komunistycznego raju, aby nie sięgnąć po bardziej drastyczne przykłady jak choćby ideologia Pol Pota czy innych tyranów.

U Raduchowskiej ktoś umiera, ktoś chodzi na studia, ale poza tym rozmawia z duchami, przeprowadza je "na drugą stronę" i poza tym ktoś inny rzuca zaklęcia, mające uwięzić demony i rzecz dzieje się w polskim mieście Wrocławiu. Wg mnie to jest różnica jakościowa w fabule, a nie ilościowa (w sensie, kilka elementów dodanych, kilka odjętych).

Wolha.Redna: to nie jest różnica w strukturze fabuły, tylko w obrazie świata przedstawionego. Owszem, takie połączenie może bardzo wzbogacać opowieść. Al e na nic się zda łączenie rzeczywistości realnej i "drugiej strony", wprowadzanie demonów, rzucanie zaklęć etc., jeśli autor nie poradzi sobie z uporządkowaniem ciągu zdarzeń, nadaniem opowieści właściwego tempa, umiejętnym łączeniem wątków, co jest podstawą dobrej konstrukcji fabularnej. Ta zaś jest niezależna od świata czy światów, w jakich autor umieścił akcję.

Rubia pisze:Mam wrażenie, że fantasy zachowuje wszelkie cechy powieści gatunków rozmaitych, gdyż jej specyfiką jest przede wszystkim odmienność świata, w jakim została osadzona akcja. Ta właściwość nie jest czynnikiem, który w istotny sposób modyfikuje schematy fabularne. Dlatego w fantasy można odnaleźć rozwiązania typowe dla powieści przygodowej (zazwyczaj płaszcza i szpady), wojennej, psychologicznej (a czemu nie? Grobowce Atuanu, na przykład), kryminału, itd. Również klasycznej powieści obyczajowej.

Nawet bym zaryzykowała twierdzenie, że powieści fantasy obecnie są najbardziej klasycznymi z powieści pod względem struktury, najbardziej zbliżone do powieści dziewiętnastowiecznej (a bywaja i takie, które sięgają głębiej, np Scotta Lyncha silnie podejrzewam o inspiracje jeszcze osiemnastowieczne).

Wolha.Redna pisze:Jeżeli umieszczę opowieść obyczajową - dajmy na to o macierzyństwie czy szukaniu miłości - w dekoracji ze smokami i rycerzami, a w akcji nie podzieje się nic ważnego dla świata, tylko jakaś dziewczyna znajdzie sobie męża - to czy nie będzie to przekroczenie reguł gatunkowych?

Jest sporo powieści (a jeszcze więcej opowiadań) fantasy, które opowiadają "małe historie", w których nic się przełomowego dla świata nie dzieje. Powiedziałabym nawet, że na przykład w urban fantasy jest to dość typowe. I to się zaczęło od początków fantasy. Weź "Rudego Dżila i jego psa" Tolkiena - jest sobie farmer, który chce tylko, by mu się po polu nie pałętali intruzi (owszem, zostaje królem, ale świata tym nie zmienia). W "Kowalu z Polesia Większego" masz pewien schemat wizyty w fairy - bohater wchodzi do innego świata, doświadcza go, ale go nie zmienia. (Sporo jest też wcześniejszych opowieści tego typu.) A późniejszych masz cała furę: Tessa Edgerton (głównie romans), liczne dzieła de Campów (bohater chce się urządzić w świecie), plus sterty kryminałów fantasy.

Ja się tutaj zgadzam z Navajero: w dużej większości fantasty to tylko kostium.
Nic nie stoi na przeszkodzie, by zrobić współczesną powieść, dziejącą się we współczesnej Polsce i będzie to powieść przygodowa. Bo co nam przeszkadza?

W fantasy, czy fantastyce ogólnie, można napisać powieść obyczajową, bo kto zabroni? Powieść o biednym starym płatnerzu, który kuje miecze i pancerze dla młodych narwanych bohaterów, którzy nigdy już nie wracają, czy o szynkarzu w karczmie na rozdrożu, w której spotykają się najniezwyklejsze charaktery, czy o wieśniaku, który o smoku raz kiedyś słyszał, a rycerza z daleka widział, jak do miasta na targ pojechał - wszystko to można. Wtedy fantasty jest niepotrzebne i jest gdzieś-tam w tle, ale może być. Bo czemu nie?

ZviR pisze:W fantasy, czy fantastyce ogólnie, można napisać powieść obyczajową, bo kto zabroni? Powieść o biednym starym płatnerzu, który kuje miecze i pancerze dla młodych narwanych bohaterów, którzy nigdy już nie wracają, czy o szynkarzu w karczmie na rozdrożu, w której spotykają się najniezwyklejsze charaktery, czy o wieśniaku, który o smoku raz kiedyś słyszał, a rycerza z daleka widział, jak do miasta na targ pojechał - wszystko to można. Wtedy fantasty jest niepotrzebne i jest gdzieś-tam w tle, ale może być. Bo czemu nie?

Bo nie wiadomo, czy ktoś to kupi.
Średnio napisane fantasy przynajmniej ma akcję, jest widowiskowe i tym może przyciągać odbiorców. Gorzej ze średnio napisanym obyczajem - tu dekoracje fantasy mogą już nie pomóc.

Wiesz - teraz jest pytanie czy można i czy się da, nie o wydawniczy sens. Myślę, że jakby taki tekst był bardzo dobrze napisany, to pewnie znalazłoby się dla niego miejsce w jakimś czasopiśmie wydającym opowiadania fantastyczne.

ZviR, niezupełnie, bo te dwie rzeczy się przeplatają. Z jednej strony mamy pytanie czy się da, a z drugiej, czy czytelnik nie poczuje się oszukany.
Można wszystko, ale czy ma to sens, czy znajdzie się odbiorca?

[ Dodano: Czw 10 Wrz, 2015 ]
Jest jeszcze ta sprawa, że wspomniałeś o opowiadaniach. A co z powieściami? Czy takie, nietypowe fantasy w dłuższej formie, będzie miało czytelników?

Miałem kiedyś pomysł na dzieło fantasy.

Prolog:

Siedzą bezrobotne krasnoludy w karczmie i przepijają odprawę którą dostały po zamknięciu kopalni. Aż tu nagle pierdut przez sufit wpada meteoryt. Krasnoludy chcą go sprzedać - ale nikt nie chce tego kupić bo po co. Ale ze meteoryt jest z żelaza wpadają na pomysł by wykuć z niego topór. Topór powstaje ale okazuje się generalnie do d... (żelazo meteorytowe jest ogólnie rzecz biorąc miękkie).

Topór dostaje imię "Obciach" a książka jest o jego przygodach - jest to broń tak badziewna i tragiczna że kolejni właściciele chcą się złomu pozbyć jak najszybciej... więc bez przerwy trafia w ręce idiotów, frajerów, niedorobionych bohaterów, barbarzyńców którzy nie znają się na stali..

Mistrzu, pisz, Naród czeka

A tak serio, to zapowiada się o wiele ciekawiej niż Błękitny trąd - tamto opowiadanie było mocne zapadające w pamięć, ale elementy fantasy zgrzytały w połączeniu z całością.
Więc po namyśle: tak, pisz Może nie powieść, ale dłuższe opowiadanie na pewno.

e, chyba jeszcze do tego pomysłu nie dojrzałem...

Ale to fajny pomysł jest

Romek Pawlak pisze:Ale to fajny pomysł jest

Chcesz? Zanim ja się zabiorę to Ty już skończysz i to pewnie lepiej...

Mnie ostatnio nudzi fantasy, gdzie ludzie to dominujący gatunek. A gdyby elfy albo krasnoludy wyrżnęli ludzi w pień?

ale oficjalna doktryna mówi że ludzie sami wymarli.
młody ambitny elf-archeolog natrafia jednak na zbiorowe
mogiły i poznaje straszliwą prawdę...

Oczywiście musi uciekać i przeżywa masę przygód
fabułę można zręcznie zerżnąć z filmu "Fatherland"