Latest post of the previous page:

gieferg pisze:No ale ja tego nie pisałem z myślą, "co powie wydawca".

Przecież to nie chodzi o to, co powie wydawca, tylko o fakt, że pośrednika w drodze do czytelnika też nie należy stawiać w niewygodnej sytuacji. Już ci wyżej Augusta pisała o kosztach druku, a można to rozszerzyć na koszty ogólne, w tym i redakcję.
Można pisać sobie a muzom, bez ciśnienia na wydawanie na normalnych warunkach - wtedy hulaj dusza, Piekła nie ma
Jeśli jednak chce się istnieć na rynku wydawniczym, wtedy pewne reguły milcząco akceptujesz. W imieniu swoim albo wydawcy i to akurat podchodzi pod tę drugą kategorię.

Dodałbym jednak także swoje przekonanie, że jeśli te tomy wychodzą Ci tak nierówno, to i z konstrukcją - w rozbiciu na tomy - jest coś nie tak, bo jednak umiejętność trzymania się w pewnych widełkach to taki autorski kanon. Uściślę: o ile chce się istnieć na normalnym rynku wydawniczym

Cóż, to mi nie "wyszło" przypadkiem, tylko tak to mniej więcej zaplanowałem i zgodnie z planem wyszło (no, trzeci może się po drodze trochę rozrósł bo z planu wynikało, że miał wyjść bliżej rozmiaru drugiego).

Powiem tak - podchodzę realistycznie i nie sądzę, by mi ktoś to wydał, ale gdyby nawet to pierwszy tom ma chyba rozsądne rozmiary, a jakby przypadkiem chcieli kontynuację, to... cóż, jest jaka jest i innej nie będzie

gieferg pisze:podchodzę realistycznie i nie sądzę, by mi ktoś to wydał

Nie ma to jak wiara w siebie...


Tak nie można. Równie dobrze po prostu nic nie rób, skoro z góry zakładasz, że Ci nie wyjdzie.
Zamiast pisać II i III tom, skupiłabym się na dopracowaniu I (do perfekcji), potem bym go wysyłała, a w międzyczasie (czekając na odpowiedź z wydawnictw) pisała kolejny. Ale to ja. Nic nie narzucam

Równie dobrze po prostu nic nie rób

Jednak wolę coś robić

Zeszło mi z tym od marca 2014 do maja tego roku, potem się wziąłem za opowiadania, mam na razie pięć, do tego dwie kolejne zacżęte powieści. Tamto chciałem mieć całe i skończone, gdybym przerwał, to bym nigdy nie skończył (wiem, bo tak już bywało) beta-testy pierwszego tomu w toku, lista poprawek się wydłuża, teraz piszę co innego, celując tym razem w bardziej rozsądną objętość

gieferg pisze:Zeszło mi z tym od marca 2014 do maja tego roku

Trzy miliony znaków w nieco ponad rok? Iście stachanowskie tempo zazdroszczę. Gdybym umiał pisać tak szybko, pewno moje pomysły nie umierałyby w folderach...

Trzy miliony znaków w nieco ponad rok?

Dziesięć miesięcy. Były przerwy między tomami (choć w ich trakcie nad tym myślałem).
Ale zazdrościć byłoby czego, gdyby coś z tego było, bo jak na razie moim największym sukcesem była grupka zadowolonych czytelników pierwszego opowiadania jakie wrzuciłem na NF.

gieferg pisze:Dziesięć miesięcy. Były przerwy między tomami (choć w ich trakcie nad tym myślałem).

To teraz warto poświęcić kolejny rok na wycięcie miliona znaków.

Wolę go poświęcić na napisanie czterech kolejnych powieści po 500k

gieferg pisze: Powiem tak - podchodzę realistycznie i nie sądzę, by mi ktoś to wydał,

Wysiłek się akumuluje

Andrzej Pilipiuk pisze:Z Sandemo najlepsze jest posłowie na końcu. 47 tomu "sagi o ludziach lodu".
Szczególnie kawałek o tym jak leczono ją psychiatrycznie bo widziała krasnoludki.
Problem w tym że niepotrzebnie ją leczono bo ...ona je naprawdę widziała.

A generalnie - szacun bo 47 książek a' 360 k. znk. to jednak spory wyczn - nawet jeśli zawierają te zbędne opisy przyrody i biorąc poprawkę że ostatnie 10 skieeeepściła...

Ludzie Lodu to 47 tomów, Saga o Czarnoksiężniku - 15, Saga o Królestwie Światła - 20. Do tego jeszcze ponad 40 części tak zwanych Opowieści. Całkiem sporo znaków.

powiem tak: fajne byłoby gdyby ktoś z talentem literackim i wiedzą historyczną machnął podobną sagę osadzając w historii Polski - to może przynajmniej trochę luda zdobyłoby wiedzę co tu się działo i jak ta dawna Polska wyglądała...

Co do pani Sandemo - khm... trochę się Jej tu i ówdzie omsknęła noga. Z realiami etc.

Pokusiłbym się sam - ale byłaby to robota potwornie obciążająca. Może jak dzieci podrosną?

Siła sagi o ludziach lodu polegała na mocnym uderzeniu i publikacji w wariackim tempie jednej powieści miesięcznie. Ergo trzeba by siąść na tyłku na powiedzmy na 8 lat.

chyba żeby zebrać grupę ludzi rozdzielić zadania - ale masakrą byłoby zeszlifowanie całości by w miarę możliwości ujednolicić styl...

Andrzej Pilipiuk, zgadzam się z Tobą, że były nieścisłości, ale to chyba nieuniknione przy tak długiej serii.

A co do sagi w Polskich realiach? Fajnie by było coś takiego stworzyć, jednak przeraża mnie ogrom pracy, który trzeba by było włożyć w ten projekt. Bo przecież można by się pokusić o jakieś ciekawe tło historyczne, tak by pokazać czytelnikom, że też mamy historię i kulturę.

Imadoki:

w tym problem że jedno tło to będzie mało...
Kolejne epoki.
Zmiany.
Wichry kolejnych wojen światowych...

Sandemo zrobiła to dość zgrabnie - mamy rodzinę która trochę się włóczy ale zasadniczo zawsze wraca do swojego domu. A jak się włóczy to zazwyczaj akurat "dzieje się wielka historia"

Problem w tym że to jest pisane na zasadzie: "wiem o tym okresie wszystko jeszcze ze szkoły średniej - hurra - do dzieła".

Ja bym zrobił dokładniejszy "reserdż".

Pomysł - zacząć powiedzmy w XVI wieku (jak ludzie lodu) - na Ukrainie - przybywają osadnicy dajmy na to z Mazowsza i zakładają sobie zaścianek. Zaścianek można spalić fafnaście razy do gołej glacy bo Turcy, Tatarzy, Kozacy etc. Bohaterki można brać w jasyr i wywozić nawet do Jemenu czy Etiopii i tak aż do 1945-tego albo i dłużej.

Trzeba tylko wymyślić mocną nić przewodnią spajając te powiedzmy 40 tomów. Klątwa, przepowiednia coś w ten deseń.

Andrzej Pilipiuk, no właśnie o to mi chodziło, że trzeba zrobić dobry research historyczny i społeczno-historyczny, żeby nie wejść na jakąś minę. Fajnie by było skorzystać z jakichś postaci historycznym, bo wbrew pozorom było wiele ciekawych osób. Moją ulubienicą jest Elżbieta Rakuszanka.

Taki serial jest do zrobienia pod względem literackim, ale pytanie, czy
a) znalazłby się odpowiedni wydawca (zaplecze finansowe i dystrybucyjne)
b) dziś, w AD 2016, a nie w czasach, gdy pisała Sandemo i gdy to było publikowane w Polsce, taka seria ma sens? Nie mówię nie, ale wątpliwość pozostaje.

Natomiast ja nie widzę większych problemów w opracowaniu redakcyjnym tego, tj. pisaniu przez kilka osób i zrównaniu, aby pasowało do siebie

No i jakby co, to się piszę

Romek Pawlak pisze:dziś, w AD 2016

No właśnie dziś, kiedy jest walka o wartości narodowe to taki projekt mógłby ministerstwo kultury zainteresować