Konta na portalach społecznościowych, strony www, fora internetowe, konwenty...

Jak to wygląda w Waszym przypadku?

Czy głośno krzyczycie udzielając się non stop, czy po cichu "robicie swoje". Gdzie jest granica? Jak zachować złoty środek?

Uzasadnijcie proszę.

Mam "zawodową" stronę na FB (prywatna jest prywatna) i prowadzę od lat bloga, na którym czasem coś jest o pisaniu, ale zwykle o komiksach, modelach i czytaniu.

Za to jak gdzieś zapraszają, to jadę chętnie, bo fajnie do ludzi wyjść.

Z grubsza tyle.

Już kilka lat temu sobie wymyśliłem, że zanim pojawię się na papierze, powinienem wcześniej się wyreklamować, poprzez fora i portale literackie. Wydaje mi się, że taka taktyka jest lepsza, niż jakbym miał np raz na pół roku publikować opowiadanie w "Fantastyce". Najważniejsze to udzielać się pod swoim nazwiskiem, żeby było zapamiętane i rzeczywiście to działa.
Oprócz tego mam bloga, stronę na facebooku i stronę mojego zespołu (+ konto na soundcloud). 250 lajków wydaje mi się dobrym wynikiem jak na osobę, która publikuje opowiadania głównie w internecie. Kiedyś pytałem różnych autorów o taką taktykę, lecz oni publikowali na papierze zanim internet stał się powszechny. My, maladyje czalawieki już mamy tą możliwość, żeby się zareklamować w internecie.

Jacek_L pisze: Z telewizją śniadaniową i negatywnym obliczem marketingu kojarzą mi się:
Bez konotacji politycznych w zakresie medium: http://wyborcza.pl/1,75475,19128896,blo ... rects=true

Co stanowi - dla mnie osobiście - przeciwieństwo tego, co cenię w literaturze w zakresie tak samej treści jak i postawy autora.

Moim zdaniem to nie tyle kwestia medium, co osobowości autora.

Na sieci da się obejrzeć nagranie spotkania autorskiego z Sapkowskim z wrocławskiego (chyba) Polconu. Autor uważnie tam pilnuje by nikt nie zapomniał, że głównym tematem spotkania jest on sam Dobrze to pasuje do tendencji przedstawionej w linkowanym artykule.

Na autopromocji pisarskiej się nie znam, ale mogę wtrącić parę słów o blogach i spotkaniach na żywo.

Uważam, że bloga warto prowadzić, jeśli masz coś ciekawego do przekazania, nawet niekoniecznie związanego z pisaniem. "Co zjadłem na śniadanie" i "jakim samochodem pojechałem na wycieczkę" raczej się do tego nie łapią, ale dzielenie się niszowymi zainteresowaniami, gromadzoną przez lata wiedzą i doświadczeniem, już tak. Trzeba tylko pamiętać że wpisy najlepiej umieszczać w miarę regularnie i że zabiera to czas. Dla mnie, nie licząc planowania i robienia zdjęć, była to przynajmniej godzina na wpis, a często więcej bo redakcja merytoryczna i korekta same się nie zrobią .
Dodanie do tego informacji o wpisach na FB/twitterze to już formalność

Spotkania na żywo mogą być przyjemne i w środowisku fantastycznym łatwo to przetestować na własnej skórze zgłaszając się z prelekcją na któryś konwent. Przygotować jakiś temat, zreferować, wdać się w dyskusję z uczestnikami. No i sprawdzić czy taka forma kontaktu z ludźmi komuś pasuje, czy raczej nie.
Dla mnie takie spotkania są bardzo męczące, ale zawsze to nowe doświadczenie, bo staram się nie powtarzać prelekcji i do każdej potrzebuję się dokształcić. Nie wygłaszam ich też często, więc brak mi odpowiedniej rutyny. Ale bardzo podnosi na duchu to, że ludzie wychodzą z nich zadowoleni. Raz, dwa razy do roku przeżyję

Jacek_L pisze: Czy głośno krzyczycie udzielając się non stop, czy po cichu "robicie swoje". Gdzie jest granica? Jak zachować złoty środek?

Dla mnie granica przebiega na linii: ad rem/ad personam. Czy ważniejsze jest co, czy raczej kto o tym pisze/mówi. Ta druga maniera część czytelników odrzuca, część przyciąga, ale mi nie pasuje.

P.S. Dodam jeszcze, że na tego typu autopromocję nie patrzę tylko w kategorii reklamy. Znaczy na pewno nią jest i pilnuję by była dobra, zachęcała do sięgnięcia po więcej, jeśli więcej stworzę. Ale nie robię tego dla reklamy, tylko ponieważ jest to fajne A gdy zamiast przyjemnością, stanie się nużącym obowiązkiem, to przestanę, tak jak z zarzuconym rok temu blogiem, do którego teraz mam ochotę wrócić i znów zbieram materiały. Czytelnicy czekają

W temacie autopromocji warto zerknąć tutaj:

Blogaski w okładkach

Jason pisze: Spotkania na żywo mogą być przyjemne i w środowisku fantastycznym łatwo to przetestować na własnej skórze zgłaszając się z prelekcją na któryś konwent. Przygotować jakiś temat, zreferować, wdać się w dyskusję z uczestnikami. No i sprawdzić czy taka forma kontaktu z ludźmi komuś pasuje, czy raczej nie.
Dla mnie takie spotkania są bardzo męczące, ale zawsze to nowe doświadczenie, bo staram się nie powtarzać prelekcji i do każdej potrzebuję się dokształcić. Nie wygłaszam ich też często, więc brak mi odpowiedniej rutyny. Ale bardzo podnosi na duchu to, że ludzie wychodzą z nich zadowoleni. Raz, dwa razy do roku przeżyję

Ja właśnie wróciłem ze spotkania z dziećmi w BB - i uważam, że w moim segmencie jest to jedna z bardziej sensownych form promocji, praca u podstaw
Męcząca tak, że w domu padłem jak kawka, ale warto

1) życie prywatne to życie prywatne. Nadmierny ekshibicjonizm jest bez sensu. Potencjalnie może być niebezpieczny - syn rosyjskiego pisarza Andreja Bielanina został porawny dla okupu i zamordowany. Wprawdzie Polska to nie Rosja ale...

2) prowadzę bloga - nie wiem po co - chyba żeby gdzieś spuszczać żółć z wątroby. Nie sądzę by miało to większy sens. Chyba po prostu lubię trollować. Może przysporzyłem PiSowi wyborców - zakładam że 5-10 niezdecydowanych mogło pod wpływem lektury moich wynurzeń zagłosować tak jak ja to już nie te czasy gdy pisarze wiedli rząd dusz wtłoczonych w kagańce oświaty. Mam konto na fejsie. o twiterze i isnstagramie wiem że jest coś takiego.

3) na konwenty jadę gdzie mnie zaproszą - chyba ze akurat nie mogę. To też jest kompletnie be sensu - bo na spotkaniach przekonuje się przekonanych - ale za to jest fajne i przyjemne

4) po bibliotekach i domach kultury - podobnie, przychodzą fani - choć tu trafia się więcej potencjalnych czytelników - emeryci w mniejszych ośrodkach przychodzą bo pisarz, nie ważne jaki, to rozrywka. No i jak się ciekawie gada to może coś przeczytają.

5) Wydaje mi się że pierwsze kilka tyś czytelników zdobyłem bo publikowałem wcześniej 5 lat w czasopismach. trochę ludzie mnie sobie polecali na forach - ale sądzę że fama poszła raczej wśród kręgów koleżeńskich - ludzie polecali sobie ustnie.

6) Weźcie poprawkę że są inne czasy - ja już jestem 19 lat po debiucie a 14 lat od wydania pierwszej książki. Jak zaczynałem pisać do netu było podłączonych może 100 tyś komputerów w całej Polsce. Inny świat. Inne możliwości. Inne drogi.

zanim pojawię się na papierze, powinienem wcześniej się wyreklamować, poprzez fora i portale literackie.

Hehe. Sorry, ale fora literackie mają trochę zbyt mały zasięg. Mówisz o 300 lajkach podczas gdy 90% to pewnie znajomi. Trochę inaczej jeśli prowadzisz paga na fejsie, bloga czy vloga, wtedy ludzie cię znają i masz łatwiejszy start. Np Piotr C czyli Pokolenie Ikea. Od bloga do książki. Tylko to nie jest literatura.

Dobrego paga prowadzi Żulczyk (ok 30 tys lajków). Kontakt z fanami (daty spotkań autorskich, sprzedaż książek, dodruki), trochę muzyki, czasami wypowie się na lotne tematy. Osobiście jak wydam to ruszę z vlogiem. Jetem pewny, że gdyby bitnicy żyli dzisiaj, to nawet nie bawiliby się w literaturę, tylko kręcili vlogi.

Właśnie wizualizuję sobie Kerouaka kręcącego vlog...

badz pisze: Osobiście jak wydam to ruszę z vlogiem.

Czekamy z niecierpliwością...

mam zbyt straszną mordę i zbyt fatalny głos by bawić się w youtoubera
cyniczny grymas malujący się na mojej twarzy też nie pomaga.

Mówisz o 300 lajkach podczas gdy 90% to pewnie znajomi.

Akurat nie. Nie mam znajomych, a tych których mam mnie nie lubią (z wzajemnością).

Blać, kiedy Kulczyk zaczął karierę ja miałem 10-13 lat, więc trochę ciężko, żebym miał tyle samo "upodobań", nawet mająć 20 kanałów na jutube...

Hehe. Sorry, ale fora literackie mają trochę zbyt mały zasięg

Hehe. Sorry, ale od czegoś trzeba zacząć, nie? Jestem dopiero na dłuuuugim początku drogi. A i tak jestem dalej od autora, który ma dwa razy więcej opowiadań, ale publikuje pod pseudonimem Gmork_Mały_Goblin zamiast pod nazwiskiem.

mam zbyt straszną mordę i zbyt fatalny głos by bawić się w youtoubera

Otóż to . Wołgle to jest mi zawsze bardzo wesoło gdy słyszę nazwę "jutuber", odkąd pierwszy raz to w ogóle usłyszałem. A było to w telewizji od dwóch 15-letnich hipsterów, czy xuj wie co to w ogóle było. Było to chyba z 2 lata temu i pamiętam, że wszyscy z tego śmieszkali i nikt nie sądził, że ta nazwa się utrzyma, lub co więcej niektórzy ludzie będą traktowali ją z powagą.

[ Dodano: Śro 18 Lis, 2015 ]
Jeszcze chciałem dodać, że mógłbyś Bladź od razu napisać, że publikowanie opowiadań w sieci czy na papierze ma mały zasięg i powinienem od razu, już kilka lat temu, wydać jakąś sagę, zrobić grę na jej podstawie i nakręcić film i serial. A nie w jakieś takie głupoty się bawić .


PS. W sumie to jeżeli serial czy film miałby wyglądać tak samo jak ekranizacja Wiedźmina, to jednak lepiej by było jakby tego nie było... No ale na wszelki wypadek odkładam ruble na wynajęcie Żebrowskiego...

Akurat nie. Nie mam znajomych, a tych których mam mnie nie lubią (z wzajemnością).

Jaki ty biedny. Od czasów Dr House'a BARDZO modne są publiczne przechwałki o swojej samotności oraz mizantropii.

Hehe. Sorry, ale od czegoś trzeba zacząć, nie? Jestem dopiero na dłuuuugim początku drogi. A i tak jestem dalej od autora, który ma dwa razy więcej opowiadań, ale publikuje pod pseudonimem Gmork_Mały_Goblin zamiast pod nazwiskiem.

A większy sukces i tak osiągnie osoba, która po prostu wyda książkę. A ty nadal będziesz nabijać lajki na fejsie.

Było to chyba z 2 lata temu i pamiętam, że wszyscy z tego śmieszkali i nikt nie sądził, że ta nazwa się utrzyma, lub co więcej niektórzy ludzie będą traktowali ją z powagą.

Najśmieszniejsze jest to, że "jutuberzy", którymi gardzisz (bo w końcu jesteś taki inny, taki antysystemowy) mają fejm (oraz pieniądze) większy niż twój ulubiony pisarz polski. Dodatkowo, popularność ludzi internetu będzie rosnąć, dlatego zalecałbym zmianę tonu.

Bladź

Hehe. Jaki ty śmieszny. Mój nick brzmi trochę inaczej i pochodzi od nazwiska. Trochę szacunku, pierdoło.

Rubia: Uprzejmie proszę OBU dyskutantów, żeby poglądy, opinie i nieuprzejmości wymieniali dalej na PW, jeśli mają taką ochotę. Na razie - daję czas na refleksję i chwilowo zamykam temat.

poziom autopromocji zazwyczaj jest odwrotnie proporcjonalny do poziomu pisania- spójrzcie na lakoniczną notkę u Twardocha i porównajcie z pstrokacizną i krzykliwością "pisarek" dla bab i młodzieży - literatura ma bronić się sama, w tym kontekście nawet strona Libery wydaje mi się zbyt jakaś tam

Smoke pisze:poziom autopromocji zazwyczaj jest odwrotnie proporcjonalny do poziomu pisania- spójrzcie na lakoniczną notkę u Twardocha (...)

Przy czym zobacz, jaką formę mają jego wydane ostatnio dzienniki - klimat "cygarowo-smokingowy-jestem-niesamowicie-męskim-buntownikiem" :wink: