Latest post of the previous page:

A ja mam pytanie... Czy dałoby się operować szablą, mającą ostrze mierzące 120 cm, przy pomocy jednej ręki?

Zakładając, że waży tyle co przeciętna szabla

Wiesz, gdy gadałem z kilkoma "wojownikami", często poruszałem podobny temat i bodajże jeden gość napisał mi, że wiele zależ od... wzrostu i krzepy tego, kto ową nieszczęsną dłoń ma trzymać w łapie.

Spójrz na to, pytałem czy jest sens pakować półtoraka do jednej ręki:

Jabol pisze:aiming sword albo miecz renesansowy i lewak/sztylet. To na pewno jest skuteczne. Jesli Twoj bohater jest wielki jak dąb i sosna razem wzięte to półtorak sie nadaje. Jeśli jest normalnej budowy to odradzam...w końcu nie po to wszędzie opisuje sie użycie miecza długiego jako bron 2 ręczną.

Sądzę, że ta wypowiedź klei się też do twojej szabli

Ktoś ma inne zdanie? (bo nie jestem pewien - mało wiem o sprzęcie wojennym:D)[/quote]

Dodane po 1 minutach:

Ostrze 120 cm... nie no, szabla przecie jest krótsza od półtoraka, lżejsza też, więc sądzę, że dałoby się operować nią przy pomocy jednej ręki

Dodane po 1 minutach:

A spójrz na to

[quote="lalncelot") Ja trzymał bym sie sprawdzonych "patentów" przodków, np miecz renesansowy (mieczorapier, zwijcie jak chcecie) albo może szabla i jatagan? Albo miecz typu XVa wg. Oakenschota. [/quote]

Jak widzisz jeden ze znawców zaproponował mi, bym uzbroił swoją postać w szablę i jatagan; analogicznie: szabelka w jednej dłoni trzymana

Dodane po 1 minutach:

Cholera, znowu źle zacytowałem, ręce coś mi dzisiaj drżą nad klawiaturą ;P (niedobór kawy??? Chyba tak...)

Taa, szabelka w jednej ręce trzymana. Ale moja ma ostrze o jakieś 30-40 cm dłuższe niż zwykłe szable

Nie chodzi mi głównie o to, czy da się tym machać, bo machać to można dwuręcznym jedną ręką, ale czy ta długość nie przeszkadza jakoś w manewrowaniu, walce, itd.

na szablach się raczej nie znam, wolę zwykłe miecze, ale nie chcę powielać schemaciku gościa z wielkim mieczykiem

a po co Ci ta klinga? stwórz gościa z samopałem

Albo niech walczy krzesłem... jeden z panów z FREHY podał mi taki przykład

No chyba nie zaprzeczysz, że krzesło jest oryginalne?

Dodane po 1 minutach:

tfu, no chyba nie zaprzeczysz, że krzesło nie jest oryginalne?

a po co Ci ta klinga? stwórz gościa z samopałem

Nie, mam paru z karabinami i moździerzem. I mieczami. A, bym zapomniał, jeszcze granaty. Tak, kocham fantasy

Walka przy użyciu trochę zmienionego Winchestera z bagnetem i miecza jest świetna

Albo niech walczy krzesłem...

Zamknięty w sobie, podstarzały rycerz z krzesłem nafaszerowanym skrawkami reliktów? Oo

Taaaak! XD

Hah, miałem zareagowałem podobnie do ciebie, gdy to przeczytałem na forum FREHY. ALe taka jest prawda, bronią może być wszystko: krzesło, ściągnięty płaszcz, deska klozetowa... Trza ruszyć głową.

Krzesło jest naprawdę innowatorskie, jako broń! <pół żartem, pół serio >

<Sky uśmiecha się, jego uszy płoną czerwienią... czyżby zregenerował się jego zasób many? KAAAWAAAA >

Styl walki śledziem i mątwą...



Tak zwana broń improwizowana (gra się w RPGi to się wie...)



Dobra, koniec offtopu!

Nie ma się co śmiać z krzeseł. Pamiętam jedną z moich ukochanych scen, w ukochych kronikach Corwina autorstwa Rogera Zelaznego, kiedy to właśnie Corwin walczy z jakimś demonem Chaosu. Nagle demon wytrąca mu miecz, ale Corwin chwyta krzesło niby tarczę i po chwili jest "Zaatakował, lecz zablokowałem cios, dźgając go w oko nogą krzesła"

Wiem, że to fantasy, ale autor musiał mieć pojęcie o walce.

Kontynuując wątek z opowiadania Testa.

1. Czy byłeś w wojsku?

2. Czy uprawiałeś szermierkę sportową/ historyczną?

3. Czy przeczytałeś jakieś fechtbuchy?

4. Czy przeczytałeś choć kilka field manuali?

5. Czy uprawiałeś jakiś sport walki?

6. Czy cztałeś książki na temat dawnych metod wojowania/ broni itp. ?



Przy mniej niż czterech odpowiedziach twierdzących, proponuję dać sobie spokój z łupankami

Jak ktoś ma takie doświadczenie, to przecież łupanek nie będzie pisał, tylko bardziej realne starcia. łupanka sama w sobie nie ma nic wspólnego z realnością i żadne obycie w takich sprawach nie doda jej autentyczności.

Ludziki, uparliście się tego nazewnictwa broni, znajomości walki itp., a nikt nie pomyślał o efektach stosowania tegoż. Tłumacząc na ludzki: co się dzieje z człowiekiem, którego się rani/torturuje/morduje, a także jak rozkłada się trup i jak wtedy wygląda. Wbrew pozorom dość ważne jest realistyczne ujęcie sprawy. Barwa krwi - w tętnicach jest jaśniejsza. Odrąbywanie kończyn jednym ciosem - czy to na pewno jest takie proste? Ile krwi może stracić człowiek, dopóki nie straci przytomności, a wkrótce potem padnie martwym trupem? Jakie ciosy są najskuteczniejsze, w co? Jak na podstawie wyglądu rany poznać, czym została zadana? Po czym rozpoznać, ile godzin/dni/tygodni mają już zwłoki?



To jest równie ważne. Opisy, gdzie wojacy rozrąbują wrogów mieczami idealnie na pół od czubka głowy razem z całą zbroją i jeszcze grzbietem konia w ogóle nie robią wrażenia*. Dlatego warto zakręcić się na stronach o medycynie sądowej i takich tam.

czy da się tym machać, bo machać to można dwuręcznym jedną ręką, ale czy ta długość nie przeszkadza jakoś w manewrowaniu, walce

Jeśli brak źródeł, trzeba to rozpracować na chłopski rozum. Raczej ciężko machać czymś, co ma półtora metra długości i waży co najmniej 5 kilo.



I Erendis ma rację, nie ma co się śmiać z krzeseł. W walce wszystko jest przydatne. Wystarczy sypnąć przeciwnikowi piachem, solą lub czymkolwiek w oczy i już mamy nad nim przewagę.







* Przykład z ,,Pieśnie o Rolandzie". Choć może niezbyt dobry, bo w pieśniach rycerskich zawsze wszystko było przesadzone.

Odrąbywanie kończyn jednym ciosem - czy to na pewno jest takie proste?

Najczęściej ostrze się ześlizguje po kości, jak dobrze pamiętam. Tłuc w miejsca, gdzie kości się łączą, tam najłatwiej

Po czym rozpoznać, ile godzin/dni/tygodni mają już zwłoki?

Jak zimne - nieświeże, jak ciepłe - świeże.

Tak najprościej XD

Barwa krwi - w tętnicach jest jaśniejsza.

A jak się komu przebije płuco, to będzie charczał!



Dobra, kto się zna poważnie na zwłokach i zabijaniu?



Pytanko: czy to prawda, że jak ktoś umiera, to pussczają mu zwieracze?

I czy można żyć z wywleczonymi jelitami? (phe, he, rycerze Jelita...)



Ciekaw jestem...

winky pisze:
Ludziki, uparliście się tego nazewnictwa broni, znajomości walki itp., a nikt nie pomyślał o efektach stosowania tegoż. Tłumacząc na ludzki: co się dzieje z człowiekiem, którego się rani/torturuje/morduje, a także jak rozkłada się trup i jak wtedy wygląda.

Pomyślał winky, pomyślał W sztukach walki uczy się o efektach danych technik, uczy się też jakie z nich mają w danej sytuacji taktycznej sens, a jakie nie. Field manuale ciągną ten wątek. Np. jeden z nich, zawiera słynną "tabelę śmierci" Fairbairn'ea, ktora określa co do sekundy efekty danej akcji i ew. czas śmierci. Dotyczy to akurat walki nożem, ale takich dokumentów jest wiele. Co do medycyny sądowej masz racje, także takie informacje nie zawadzą.

winky pisze:
I Erendis ma rację, nie ma co się śmiać z krzeseł. W walce wszystko jest przydatne. Wystarczy sypnąć przeciwnikowi piachem, solą lub czymkolwiek w oczy i już mamy nad nim przewagę.

Tak, szczególnie jak bohater zostanie zaatakowany w windzie Nie chcę przez to powiedzieć, że taka "improwizowana broń" ( bo tak to się fachowo nazywa) nie ma racji bytu. Ma, ale na tym naprawdę trzeba się znać, zanim się coś takiego opisze.



Generalnie - nie chce mi się przelewać z pustego w próżne, jeśli ktoś uważa, że można dobrze opisać scenę walki, nie znając źródeł, nie mając pojęcia jak i z czego się strzela itp. to z Panem Bogiem. Tylko niech się pochwali koniecznie swoimi "sukcesami" literackimi, bo byłbym ciekawy Niemal wszyscy autorzy intensywnie studiują źródła, fechtbuchy, zapoznają się ( przynajmniej teoretycznie) z zasadami szermierki, także ci, którym do tej pory np. strzała z kuszy wylatywała Jest sporo takich ktorzy strzelają z broni współczesnej i czarnoprochowej, uprawiają szermierkę historyczną ( Kozak, Twardoch, żamboch). Niestety to nie jest tak, że do napisania dobrego pod względem merytorycznym tekstu wystarczy chęć szczera ( i nie chodzi mi tu tylko o sceny walki). Niestety potzebna jest wiedza, duża wiedza. Dopiero taka wiedza, poparta talentem i umiejętnościami warsztatowymi, pozwala na napisanie czegoś, co zainteresuje czytelników. Oczywiście IMO







*

winky pisze:Ludziki, uparliście się tego nazewnictwa broni, znajomości walki itp., a nikt nie pomyślał o efektach stosowania tegoż. Tłumacząc na ludzki: co się dzieje z człowiekiem, którego się rani/torturuje/morduje, a także jak rozkłada się trup i jak wtedy wygląda. Wbrew pozorom dość ważne jest realistyczne ujęcie sprawy.

Dobra uwaga!



Byłem w wojsku, uprawiałem szermierkę (niby tylko floret, ale zawsze), więc czuję się uprawniony do zwrócenia uwagi, że walka, w której stawką jest życie jest zwykle bardzo mało widowiskowa i jeszcze mniej romantyczna. Brak w niej szlachetnych reguł, trwa krótko i najczęściej odbywa się bez udziału publiczności tudzież dam oddających serca zwycięzcom.



Pamiętacie scenę z "Poszukiwaczy zaginionej Arki", w której pewien osobnik prezentuje niezwykły, wymagający lat ćwiczeń, kunszt w posługiwaniu się stylowym mieczem, a Harrison Ford kładzie go jednym strzałem? :wink: - w tej jednej scenie zawarte jest więcej prawdy o sztukach walki, niż w większości bajek tworzonych ku uciesze dorosłych...

Field manuale ciągną ten wątek. Np. jeden z nich, zawiera słynną "tabelę śmierci" Fairbairn'ea, ktora określa co do sekundy efekty danej akcji i ew. czas śmierci.

Gdzie można takiego Field Manuala dopaść?

taka "improwizowana broń" ( bo tak to się fachowo nazywa

Wiedziałem to, wiedziałem XD

Pamiętacie scenę z "Poszukiwaczy zaginionej Arki", w której pewien osobnik prezentuje niezwykły, wymagający lat ćwiczeń, kunszt w posługiwaniu się stylowym mieczem, a Harrison Ford kładzie go jednym strzałem?

Faktycznie - świetna scena.

Macha mieczem, macha, macha, A kochany Ford sięga tylko do kabury i nawet nie wyciaga broni. Strzał, gośc leży na ziemi

w której stawką jest życie jest zwykle bardzo mało widowiskowa i jeszcze mniej romantyczna. Brak w niej szlachetnych reguł, trwa krótko

Sam coś takiego próbowałem oddać w moim opowiadaniu (czekającym na dysku do poprawki), gdzie bohater kopie przeciwnika w krocze, uderza czołem w nos, przekłuwa bagnetem kolano, wbija kciuki w oczy, łapie wroga za głowę i wali jego twarzą o mur

Walka jest brudna i nieuczciwa, ot co

Pozwolę sobie wtrącić, że czasem lepiej opisać walkę w najprostszy sposób niż w jakiś bardziej wyszukany, który może budzić kontrowersje. Poprę to przykładem z dziedziny, z której jestem akurat mocny:

Na pewnym forum czytałem opko z realiów drugiej wojny światowej i frontu wschodniego, gdzie autor opisał zniszczenie niemieckiego Tygrysa przez T 34. Zdziwiłem się, gdy zobaczyłem, że większość komentarzy zawiera tekst w stylu "no co to, jak T 34 mógł zniszczyć Tygrysa". Otóż mógł, ale że większość czytających uważała Tygrysa za twierdzę na gąsienicach, toteż wywiązała się śmieszna dyskusja. Ja na miejscu autora zamiast tej nieszczęsnej 34-ki wstawiłbym coś pewniejszego, niech będzie KW 2 (tym bardziej, że te czołgi w jego opku również występowały) i tu już nikt nie miałby wątów co do zniszczenia Tygrysa (no chyba że w jakiejś grze komputerowej Tiger wytrzymuje trafienie z KW 2). Na szermierce się nie znam, ale na chłopski rozum myślę, że zamiast opisywać jakieś zawiłe sztuki walki (nawet jeśli wiemy o nich dużo) lepiej zastosować te najprostsze i uwolnić sie od pytań czytelników: "czy to jest możliwe?".

Testudos pisze:

Field manuale ciągną ten wątek. Np. jeden z nich, zawiera słynną "tabelę śmierci" Fairbairn'ea, ktora określa co do sekundy efekty danej akcji i ew. czas śmierci.

Gdzie można takiego Field Manuala dopaść?

W Sieci Część z nich można ściągnąć jako e - booki, ale musisz trochę poszukać np. po forach militarnych.

Testudos pisze:[

Walka jest brudna i nieuczciwa, ot co

Zgadza się, chyba, że chodzi o pojedynek, bo to jeszcze inna bajka Chyba coś na ten temat będzie w lutowej NF.