Latest post of the previous page:

Właśnie o tym napisałem - urzekła mnie prostota metody: wystarczy wyrzucić ozdobniki/uprościć zdanie, by sprawdzić, czy słowa są prawidłowo ułożone. Nigdy na to nie patrzyłem w ten sposób. Dzięki!

Szybkie pytanie: czy w narracji w czasie przeszłym mogę używać słowa "teraz"?

A teraz kontekst: tekst pisany w czasie przeszłym w 1 os. i w czasie sceny jest retrospekcja, ale później chciałem zaznaczyć, że wracam do głównej linii czasowej. Czy mogę użyć słowa "teraz"?

B.A.Urbański pisze:Szybkie pytanie: czy w narracji w czasie przeszłym mogę używać słowa "teraz"?

Możesz.
Informacje, które otrzymałem, dały mi do myślenia. Teraz już wiedziałem, że...
Możesz używać nawet czasu przyszłego:
Teraz już wiedziałem, że będę musiał ważyć każde słowo.

B.A.Urbański pisze:A teraz kontekst: tekst pisany w czasie przeszłym w 1 os. i w czasie sceny jest retrospekcja, ale później chciałem zaznaczyć, że wracam do głównej linii czasowej. Czy mogę użyć słowa "teraz"?

Zależy od kontekstu, bo taki powrót można zaznaczyć zgrabniej, ale zasadniczo - nie ma przeszkód.
Wzruszyłem ramionami. Nie, teraz te wspominki sprzed ćwierćwiecza mogły mi tylko przeszkadzać.

Rubio, na Ciebie zawsze można liczyć! Dziękuję

Szybkie pytanie. To zdanie ma (prawie) na pewno złą interpunkcję. Jaką powinno mieć?

"No jasne, skąd można wiedzieć, że Nil wylewa, a komary roznoszą malarię, nie wiem, ze szkoły może?" miał na końcu języka John, ale zmilczał.

Z góry dziękuję.

Przeczytaj na głos. Tam gdzie bierzesz przerwę na oddech postaw kropkę.

No jasne, skąd można wiedzieć, że Nil wylewa, a komary roznoszą malarię? Ze szkoły może?" - miał na końcu języka John, ale zmilczał.
Ja bym chyba tak

Dzięki! Podejrzewałam, że u mnie jakieś 25% przecinków należy zastąpić kropkami. Albo średnikami. Albo czymś.

Idę dalej tępić przecinki.

hej,
'bla bla - powiedział X, będący już po powrocie z piwnicy.' styki mi się przegrzały, ta konstrukcja jest ok czy słabo? mnie coś nie gra, ale próbuję ominąć coś typu "który już był w piwnicy".

xd

"będący już po powrocie z piwnicy" jest słabo. "wróciwszy już z piwnicy", "wchodząc do pokoju po powrocie z piwnicy", "już po powrocie z piwnicy" byłoby lepiej.

bla, bla - powiedział X tuż po tym, gdy wrócił z piwnicy.
bla, bla - powiedział X zamykając drzwi prowadzące do piwnicy.
- byłem w piwnicy, bla bla - powiedział X.
- bla bla - powiedział X zdejmując z ramienia piwniczną pajęczynę.

Pozdrawiam

thx, zainspirowaliście mnie do jeszcze innego sformułowania i już mi pasuje do kontekstu

Cześć!

Szybka piłka: głównym składnikiem deszczy czy deszczów?

Pytanie nie wynika z mojego lenistwa, bo sprawdziłem w kilku miejscach, ale w jednym miejscu jest i taka forma i taka, w innych jedna, a jeszcze w innych piszą, że jedna z nich jest niedopuszczalna i mam mętlik w głowie.

obcyjezykpolski.pl/widelce-widelcy-deszcze-deszczow-znicze-zniczy-albo-zniczow/

W wyrazach zakończonych kiedyś miękkimi spółgłoskami „c„, „dz„, „cz„, „dż„, „sz„, „ż„, „rz” nie ukształtowała się do dziś jedna forma dopełniaczowa l. mn. Czasem ma ona końcówkę „- y”,czasem „-ów”, a nierzadko „-y” i„-ów”

W poczcie internetowej otrzymałem pytanie (miel***@infoludek.pl), jak powinien brzmieć dopełniacz liczby mnogiej od rzeczownika mecz: meczów czy meczów? Już chciałem jednoznacznie odpowiedzieć, że wyłącznie meczów, bo tak każą słowniki poprawnej polszczyzny, gdy natknąłem się na interesujące wyjaśnienie tej kwestii prof. Jana Miodka. Otóż okazuje się, że profesor nie potępia tych, którzy mówią i piszą meczy…

Cała sprawa jest interesująca z historycznojęzykowego (piszemy właśnie tak, gdyż jest to przymiotnik utworzony od wyrażenia historia języka) punktu widzenia – zaznacza profesor: – Kiedyś spółgłoski c, dz, cz, dż, sz, ż i rz (studenci polonistyki recytują je na zawołanie) były miękkie. Gdyby zostało tak do dziś, musiałyby otrzymać w dopełniaczu liczby mnogiej końcówkę -i, tak jak to się dzieje np. w miękkotematowych rzeczownikach koń, słoń, gość (mówimy przecież i piszemy koni, słoni, gości). Ich stwardnienie pociągnęło za sobą przekształcenie -i w -y (dlatego: noc – nocy, rzecz – rzeczy, nóż – noży, nosze – noszy itp.).

Językoznawcy nie chcieli jej jednak utrzymywać, ponieważ w innych rzeczownikach twardotematowych w dopełniaczu utrwaliła się końcówka -ów (np. domów, wozów, stołów, lwów, kotów). Opowiadali się więc chętnie za postaciami z -ów także w wyrazach kończących się spółgłoskami c, dz, cz, dż, sz, ż i rz (a także l i j).

Kiedy wydawało się, że ów proces zakończy się ostatecznym zwycięstwem końcówki -ów – wyjaśnia dalej prof. Jan Miodek – nastąpiło nagłe zwolnienie przebiegu ewolucyjnego. Żeby ustrzec się przed popełnianiem błędu typu gościów, liściów, koniów, wiele osób zaczęło wybierać końcówkę -y także w słowach, w których śmiało można by się posłużyć dopełniaczem liczby mnogiej –ów. To dlatego właśnie równoprawne są dzisiaj formy II przypadka koszy – koszów, zajęcy – zająców, arkuszy – arkuszów, słuchaczy – słuchaczów, a także tramwai (dopuszczalne) –tramwajów, olei (dopuszczalne) – olejów, króli – królów (np. Trzech Króli, ale: poczet królow polskich)., patroli – patrolów, wentyli – wentylów, bóli – bólów.

Czasem możliwa jest jednak wyłącznie końcówka -y: murarzy, tokarzy, dziennikarzy, lekarzy (a nie: murarzów, tokarzów, dziennikarzów, lekarzów) bądź -ów: deszczów (a nie: deszczy), marszów (a nie: marszy), tłuszczów (a nie: tłuszczy).

Ciekawe, że słowniki rozstrzygają natomiast jednoznacznie dopełniacz takich wyrazów, jak stróż (tylko stróżów, a nie: stróży), pasterz (pasterzy, a nie: pasterzów), palacz (palaczy, a nie: palaczów), pajac (pajaców, a nie: pajacy), widelec (widelców, a nie: widelcy) czy wiersz (wierszy, a nie: wierszów).

Jak zatem widać, w wyrazach zakończonych kiedyś miękkimi spółgłoskami c, dz, cz, dż, sz, ż, rz nie ukształtowała się do dziś jedna forma dopełniaczowa liczby mnogiej i dlatego postacie z -y i -ów winny być traktowane w większości wypadków obocznie. A skoro tak, dodaje prof. Miodek, nie można się zżymać na kogoś, kto używa formy meczy zamiast meczów, tym bardziej że bardzo podobny brzmieniowo i tak samo zbudowany wyraz skecz (z ang. sketch) może przyjmować w formie pluralnej w dopełniaczu formę skeczy albo skeczów.

O to mi chodziło. Dzięki, Nataszo!

Ma ktoś pomysł, jak nazwać jakoś ładnie hm... kogoś od kogo ktoś chce coś uzyskać?
antonim interesanta dokładniej
nie wiem czy sobie nie uroiłam, że słyszałam takie określenie i nie mogę znaleźć