Ostatnio czuła się coraz gorzej budziła się w nocy i zasypiała dopiero nad ranem. Brała już sporą dawkę tramalu, powodującego lekkie zwidy, choć dającego ulgę w chorobie. Raz nawet postarała się o plastry przeciwbólowe. Teraz otworzyła powieki przynaglona nieoczekiwaną potrzebą fizjologiczną. W porę przypomniała sobie, żeby nie wstać zbyt gwałtownie i nie uderzyć głową o drzwi. Wolniutko się podniosła i włożyła kapcie. -Trzeba będzie pomyśleć na przyszłości o jakiejś podpórce. Może stołek?- przeszło jej przez myśl.Wróciła też ślizgając się po ścianach.
Nagle usłyszała nieznośnie wdzierający się w ciszę poranka dzwonek do drzwi. Zerwała się na równe nogi i zamarła niespodzianie zaskoczona ciemnością przed oczami. Kolana momentalnie nabrały własności plasteliny. Upadając na dywan ostatkiem sił jej mózg zarejestrował falę przeraźliwego zimna nie do wytrzymania. Nie zdążyła już nic zrobić. Nie czuła bólu ani miękkiego zetknięcia z dywanem. Zapadła w nicość. Nieskończoną nicość wszechświata.

Trochę to takie niewiadomo o czym, ale mniesza, bo ja chciałem o tej potrzebie fizjologicznej. Proponuje przesunąć tego typu określenia na dalekie tyły dostępnego nam zasobu słów, chyba że chcemy napisać podręcznik do biologii:) i dlaczego nieoczekiwana? Rano każdemu się chce:)

DAF pisze:Trochę to takie niewiadomo o czym, ale mniesza, bo ja chciałem o tej potrzebie fizjologicznej. Proponuje przesunąć tego typu określenia na dalekie tyły dostępnego nam zasobu słów, chyba że chcemy napisać podręcznik do biologii:) i dlaczego nieoczekiwana? Rano każdemu się chce:)

Dziękuję za zainteresowanie. Powinnam zacząć od wyjaśnień, ale okropnie nie lubię się tłumaczyć.
To zakończenie opowiadania o samotnej kobiecie w wieku przedemerytalnym umierającej na raka trzustki. Nie chciałam zaśmiecać forum całością.
Uwagę zapamiętałam.

To jest zakończenie miniatury, czy miniatura w całości? Z tekstu, owszem, wynika, że bohaterka cierpi na chorobę terminalną, ale zabrakło sugestii na jaką.
W ogóle temat śmierci to ciężka sprawa, ponieważ albo potrzebne jest miejsce na przywiązanie czytelnika do bohatera, żeby się tą śmiercią przejął, albo trzeba wpaść na naprawdę interesujący pomysł (zapadanie się w nicości wszelakie to bardzo oklepany motyw). Moim zdaniem tutaj nie ma żadnej z tych rzeczy, a próba uczynienia opisu patetycznym wyszła niezręcznie.
Z logicznych wątpliwości: czy w tak zaawansowanej fazie raka (przedagonalnej jak się okazało), można jeszcze zerwać się na równe nogi?

Aloe pisze: Kolana momentalnie nabrały własności plasteliny.

Że można je było ugniatać, po ogrzaniu w dłoniach? Wiem, o co chodzi, ale można to napisać prościej, czytelniej.

Aloe pisze: Upadając na dywan ostatkiem sił jej mózg zarejestrował falę przeraźliwego zimna nie do wytrzymania.

Nie rozumiem dlaczego nagle mózg oddzielił się od bohaterki. Poza tym wyszło, że to mózg upadł na dywan.

Aloe pisze: Nie zdążyła już nic zrobić. Nie czuła bólu ani miękkiego zetknięcia z dywanem.

Jeśli mózg wcześniej upadł, to nic dziwnego, że nie zdążyła już nic zrobić A „miękkie zetknięcie się z dywanem”, cóż, nie sądzę, że kilkadziesiąt kilogramów padających jak kłoda może się miękko zetknąć z czymkolwiek (no, ewentualnie z łóżkiem wodnym ).

Aloe pisze: Ostatnio czuła się coraz gorzej budziła się w nocy i zasypiała dopiero nad ranem

"Się" - dwa razy. Oprócz tego brakuje przecinka albo kropki przed "budziła". Te błędy powtarzają się też później.

Aloe pisze: nieznośnie wdzierający się w ciszę poranka dzwonek do drzwi

Aloe pisze: Zerwała się na równe nogi

Aloe pisze: niespodzianie zaskoczona

Aloe pisze: przeraźliwego zimna nie do wytrzymania

Na moje oko, to za dużo tu słów, za dużo dopowiadania oczywistych rzeczy. Skoro zimno przeraźliwe, to wiadomo, że nie do wytrzymania; skoro zaskoczona, to wiadomo, że niespodzianie.

Przyłączając się do opinii przedmówców, chciałem zwrócić Ci uwagę na jeszcze jedną kwestię:

Ostatnio czułasię coraz gorzej budziłasię w nocy i zasypiała dopiero nad ranem. Brała już sporą dawkę tramalu, powodującego lekkie zwidy, choć dającego ulgę w chorobie. Raz nawet postarałasię o plastry przeciwbólowe. Teraz otworzyła powieki przynaglona nieoczekiwaną potrzebą fizjologiczną. W porę przypomniała sobie, żeby nie wstać zbyt gwałtownie i nie uderzyć głową o drzwi. Wolniutko się podniosła i włożyła kapcie. -Trzeba będzie pomyśleć na przyszłości o jakiejś podpórce. Może stołek?- przeszło jej przez myśl.Wróciła też ślizgając się po ścianach.
Nagle usłyszała nieznośnie wdzierający się w ciszę poranka dzwonek do drzwi. Zerwała się na równe nogi i zamarła niespodzianie zaskoczona ciemnością przed oczami. Kolana momentalnie nabrały własności plasteliny. Upadając na dywan ostatkiem sił jej mózg zarejestrował falę przeraźliwego zimna nie do wytrzymania. Nie zdążyła już nic zrobić. Nie czuła bólu ani miękkiego zetknięcia z dywanem. Zapadław nicość. Nieskończoną nicość wszechświata.

Nie można tak pisać. Tekst wymaga gruntownego przeredagowania.

O właśnie, Gorgiasz wskazał chyba największą słabość tekstu, ale też przerrdagowanie tak napisanego fragmentu to fajne ćwiczenie, także uszy do góry i do roboty:)
A wery jest właśnie po to aby je zaśmiecać swoiki tekstami, więc na drugi raz wal śmiało:)

I jeszcze jedno. Opowiadanie o samotnej kobiecie umierającej na raka, jej, skąd zainteresowanie takimi dołującymi tematami? Są czytelnicy na takie klimaty?

Kochani, wiedziałam, że na was mogę liczyć. Dziękuję, bo nie wiedziałam w jaki sposób napisać zakończenie.

Aktegev, z mózgiem efekt niezamierzony, przyznaję. Szkolny błąd, który na ogół mi się nie przydarza. Z nicością nie miało być patetycznie. Jak widać czytelnikom może się inaczej kojarzyć niż mnie. A po cóż się tak czepiać plasteliny? Mogło być zgrabniej, to prawda, ale plastelina nie może być?
Zakończenie w roli miniatury.
Gorgiasz dałeś mi do myślenia. Jak inaczej przedstawić dynamikę? Ciągle nie dostrzegam powtórzeń.

Łapserdak, uważam, że zaimki są potrzebne. Trochę przesadzasz. Dlaczego nie może być pleonazmów?

Daf dlaczego nie napisać o samotnej schorowanej kobiecie? A kto ogląda "Słodki listopad" inne filmy o chorych kobietach?
Temat jest mi znany.Chora zanim zostanie przykuta choróbskiem na dobre do szpitalnego łóżka i przestanie być samodzielna, jeszcze daje radę wykonać kilka czynności sama. Ten "koniec" to nie jest śmierć, lecz utrata świadomości.

Added in 3 minutes 1 second:
DAF oczywiście, przepraszam za zmianę nicku.

Aloe pisze: Nagle usłyszała nieznośnie wdzierający się w ciszę poranka dzwonek do drzwi.

Ta fraza mi się podoba, bez nagle.
Z tramalem i plastrem przeciwbólowym nie pasuje.
Sam byłem składany, nastawiany i zszywany. Morfinka działała. Plastry czy maście są ok na przewiania czy stłuczenia, ale to chyba nie ta liga jak do bólów nowotworowych gdzie czasami opiaty rady nie dają.
Tramal mi tu nie gra.

Tramal jest ok, stosuje się go przy bólach nowotworowych. Także plastry np. z fentanylem. Tyle, że trochę nieskładnie to opisane.

Nie przepraszaj, właśnie chciałem pomniejszyć te duże litery, ale nie wiem jak.

Pan ruina dzięki. Uświadomiłam sobie, że próbuje prozą nagryzmolić wiersz. Miło z twojej strony, że zauważyłeś coś pozytywnego.
Skoro wspominam o tramalu, to nie może być plastrów przeciwbólowych? Czy na odwrót? Za dużo w jednym fragmencie? Najpierw tramal, potem plastry, a na końcu kroplówki. Czasem zamiast tramalu morfinę.

Navajero, domyślam się, że spoglądasz z politowaniem na tekst. To debiutanckie opowiadanie. Tyle mogę mieć na swoją obronę. Zakończyć jest najtrudniej, zwłaszcza gdy chodzi o poważny temat. Muszę sporo pozmieniać.

DAF, może poproś o zmianę nicku?

Aloe pisze:
Navajero, domyślam się, że spoglądasz z politowaniem na tekst. To debiutanckie opowiadanie. Tyle mogę mieć na swoją obronę. Zakończyć jest najtrudniej, zwłaszcza gdy chodzi o poważny temat. Muszę sporo pozmieniać.

Nie o to mi chodziło Miałem na myśli środki przeciwbólowe. Tramal to środek z niskiego szczebla drabiny analgetycznej, stosowany przy początkowych bólach o niewielkim i średnim nasileniu ( jest sporo słabszy od morfiny). Plastry ( domyślnie z fentanylem) to już górne szczeble. I zawsze zapisuje to lekarz, nie można sobie tego "załatwić". Zanim napiszesz coś takiego, przestudiuj zagadnienie, albo spytaj fachowca. Błędy "literackie" wykazano Ci wcześniej.

Navajero ja nie opisuję fikcji tylko życie. Tak było.