Lubię, kiedy mnie zawstydzasz, ale dopiero po fakcie, bo otóż w trakcie jestem zbyt onieśmielona, by choćby spojrzeć ci w oczy. Tylko wstydzę się i czerwienie jak dojrzała truskawka przez co policzki zaczynają przypominać kolorem odcień ulubionej szminki. Zagryzam lekko wargę, patrząc wokół na tłum bezimiennych ludzi siedzących przy stolikach i rozmawiających głośno. Czuć zapach potraw, deserów i napojów a oprócz tego intensywną woń perfum moich i twoich splatających się w powietrzu w ciężkiej atmosferze grzechu. Słychać muzykę na tyle cichą, by nie zagłuszała szeptów i głosów. Nagle zdaje sobie sprawę, że też coś mówisz i spoglądasz oczekująco. Martwisz mnie, kiedy pojawiają się ci się zmarszczki na czole i mniesz nerwowo serwetkę. Ktoś jakby puścił marsz żałobny i zrobiło się cicho. Krzyczysz, że odchodzisz, ale dlaczego? Przecież robiłam dla ciebie wszystko. Nie chciałeś wszystkiego? W końcu to kłamstwo, że kocha się za nic.

Niezłe, choć warsztat trzeba by podszlifować.

Tytuł jest kiepski i chyba milion razy przeżuty. Niemniej, właśnie przez to, przeczytałam tekst. Bo a nuż… Nie oceniaj książki po okładce.
Najpierw zacznę od spraw technicznych, kiepska jestem w tym sama, więc napiszę tylko te ewidentne

Tylko wstydzę się i czerwienie jak dojrzała truskawka przez co policzki zaczynają przypominać kolorem odcień ulubionej szminki

czerwienię oraz przecinek przed „przez co”

Nagle zdaje sobie sprawę

zdaję

Martwisz mnie, kiedy pojawiają się ci się

Podwójne się

Lubię, kiedy mnie zawstydzasz, ale dopiero po fakcie, bo otóż w trakcie jestem zbyt onieśmielona, by choćby spojrzeć ci w oczy

fakcie – trakcie – takie rymowanki źle wyglądają w prozie.

Ktoś jakby puścił marsz żałobny i zrobiło się cicho

Z tym zdaniem coś jest nie tak. Chyba szyk zdania.
Tak jak i tytuł, tekst odkrywczy nie jest. Obrazuje związek, od początku do końca, w paru linijkach. Nie ma żadnej puenty. Niczego. Mamy atmosferę grzechu, a więc zapewne jakiś związek – zdrada. I zaczyna się i kończy, być może w tym samym miejscu. Akurat do mnie nie przemówił kompletnie i nie wywołał najmniejszej emocji. A nagromadzenie ciężkich w wymowie słów „fakt”, „grzech” „marsz żałobny”, „stypa” na raz, w tak krótkim tekście, powoduje, że robi się zbyt ciężki mix.

A ja zgłaszam zdanie przeciwne do Anny - całkiem miła miniaturka. Są pewne niedoróbki (nie chce mi się teraz je wyłapywać - wybacz autorko ), ale przyjemnie się to czyta bo ma smaczek i to coś, czym tekst przyciąga oko czytającego = może to tytuł ?

Anna Nazabi pisze: kiepska jestem w tym sama

W takim razie czy jest sens żebyś zabierała się za weryfikację?

Anna Nazabi pisze: Nie ma żadnej puenty. Niczego.

Jest.

W chęci odwetu ludzie są nieostrożni …ktoś to chyba kiedyś powiedział… Nie sądzę bym tylko ja na to wpadła

Gdybyś panie_ruina napisał pozytywny komentarz i szczery do tekstu, jak podejrzewam zrobiła to osoba powyżej, której nawet jestem skłonna przyznać rację co do tytułu, bo faktycznie mnie przyciągnął do przeczytania tej miniaturki, to byś się autorce dużo więcej przyczynił. Za to, zabawiłeś się w cytowanie moich słów wyrwanych w dodatku z kontekstu. Autorka zapewne z tych cytatów wiele się nauczy i wiele mądrości wyniesie. Wszak po to wstawiła tekst, by pod nim toczył się bój, skrzywdzonego przez mój niepochlebny komentarz poety, szukającego odwetu. Po co? Ja w tym uczestniczyć nie zamierzam. Ani teraz, ani już w przyszłości.
Zacytuję samą siebie za to
„Daleko mi do Brzechwy, ale wiedźcie dzieci, na tym Bożym świecie jesteście najmądrzejsze”


ithi edit: bardzo proszę o zaprzestanie wycieczek osobistych.

W żaden sposób nie jestem skrzywdzony, nie jestem też poetą i nie szukam odwetu.

Dziękuję za wszystkie opinie. Anno, dziękuję Ci, że wypisałaś błędy, aż mi głupio, że je przeoczyłam. Co do reszty uwag, to tytuł zawsze można zmienić, więc nie wydaje mi się, żeby dla osoby uczącej się pisać to było najistotniejsze, a jeżeli chodzi o ciężkość klimatu, to chyba osobista kwestia, co dla kogo jest zbyt ciężkie. Uzależnienie od uczuć i dawania miłości oraz strach przed samotnością jest puentą.

Niepotrzebnie Ci głupio. Swoich błędów się zwyczajowo nie dostrzega. Dawno temu czytałam opasłe opracowanie naukowe na ten temat, zawierające opinie wielu specjalistów z różnych dziedzin. Dlatego też, zawsze będę zatwardziałym obrońcą redaktorów.Poprawiłam tekst na ile umiałam, i cieszę się, że nie odebrałaś tego jako próbę wytknięcia. Sama walczę z błędami, pracuję nad sobą, a ciągle mam wrażenie, że to praca syzyfowa . Niemniej jest lepiej jak tekst odłożę i wrócę do niego po zapomnieniu.Wtedy wszelkie zapisy z pamięci się też kasują i mamy chociaż namiastkę takiego fresh start.
Co do puenty - ja ją po prostu rozumiem bardzo podręcznikowo.
No i wiedz, że zawsze piszę tylko o tym jak ja odebrałam tekst, zawsze szanując, że tyle ile jest ludzi, tyle też może być opinii. Sama mam poziom romantyzmu równy temu jaki mają kopulujące biedronki, więc pewno stąd taki komentarz.

Ciekawa miniaturka. Owszem, temat poruszany tyle razy, ale nie czuję tutaj banału. Za słowami wibrują emocje, nienachalne, ale mocne. Mężczyzna i kobieta, nakreśleni paroma słowami, istnieją.
Nie podoba mi się jedynie to:

splatających się w powietrzu w ciężkiej atmosferze grzechu

Sądzę, że to już przesada, a w któtkiej miniaturze każde słowo nadmiaru jest ciężkie. Wydaje mi się, że sam ciężki zapach perfum powiedziałby tyle samo.

Nie tylko tytuł jest kiepski. Czytając, czułem, jakby mnie ktoś trzymając za łeb na siłę próbował nauczyć srania do kuwety, wsadzając nos w coś, czego nie narobiłem. To jest fragment listu samobójczego czy może wstęp do pamiętnika nastolatki?

Added in 47 seconds:

MAREL pisze: Nie tylko tytuł jest kiepski. Czytając, czułem, jakby mnie ktoś trzymając za łeb na siłę próbował nauczyć srania do kuwety, wsadzając nos w coś, czego nie narobiłem. To jest fragment listu samobójczego czy może wstęp do pamiętnika nastolatki?

A warsztat, jak na stodołę, całkiem w porządku.

MAREL pisze: Nie tylko tytuł jest kiepski. Czytając, czułem, jakby mnie ktoś trzymając za łeb na siłę próbował nauczyć srania do kuwety, wsadzając nos w coś, czego nie narobiłem. To jest fragment listu samobójczego czy może wstęp do pamiętnika nastolatki?

Added in 47 seconds:

MAREL pisze: Nie tylko tytuł jest kiepski. Czytając, czułem, jakby mnie ktoś trzymając za łeb na siłę próbował nauczyć srania do kuwety, wsadzając nos w coś, czego nie narobiłem. To jest fragment listu samobójczego czy może wstęp do pamiętnika nastolatki?

A warsztat, jak na stodołę, całkiem w porządku.

Raczej to drugie

Fajnie, zawsze zazdroszczę tym, którzy tak ładnie piszą o emocjach, nie nazywając ich po imieniu.

Przyciągnął mnie tu tytuł. I dobrze, bo mam bardzo pozytywne odczucia po lekturze. Oby więcej takich styp!