Latest post of the previous page:

Dahaka pisze:A pytałem z ciekawości, czy takie zabiegi są dozwolone, a nie w poszukiwaniu rozwiązania problemu

lepiej nie, albowiem smarkacz może Cię pozwać za grożenie mieczem...

Jeśli chciałabym wysłać propozycję do wydawnictwa, to czy powinnam już napisać takie rzeczy jak podziękowania czy dedykacje, czy raczej zostawić to na później?

Na to jest na luzie czas podczas procesu redakcji

Dzięki. Masz rację, chociaż boję się, że gdyby mi się poszczęściło, to w natłoku ewentualnych poprawek, mogłabym zapomnieć.

inaRez pisze: Dzięki. Masz rację, chociaż boję się, że gdyby mi się poszczęściło, to w natłoku ewentualnych poprawek, mogłabym zapomnieć.

Zawsze można napisać teraz, a wysłać na etapie korekty do składu. Wydawnictwo raczej Cię poinformuje jak wygląda u nich proces wydawniczy.

Takie rzeczy robi się mając pewność publikacji.

Navajero pisze: Takie rzeczy robi się mając pewność publikacji.

Czekałam na Twój głos od czasu, jak zobaczyłam pytanie Już u mnie w domu, bo jesteśmy dwoje piszący, utarło się przy okołowydawniczych dyskusjach: Jak to mówi Navajero, nie skupiaj się na nieistotnych szczegółach (co padło gdzieś w dyskusji na Wery pod podobnym problemem).

Sorry za offtop

Widzę, że wszyscy jednomyślni Czuję się przekonana.

Poprawność dialogu? Odliczanie.

...Jednak trolle nie przejmowały się niczym i powoli szły kierując się na jeden z nich.
- Idą prosto na pierwszy. - Sołtys krzyknął w kierunku obsady katapulty. - Od lewej! Dziesięć kroków! - Załoga szybko ustawiła maszynę według linii obrysowanych wokół niej.
- Pięć! Cztery! - Ramię wyrzutni zgrzytnęło i głaz wielkości małej beczułki przeleciał nad głowami żołnierzy.
- Trzy. - Wszyscy w skupieniu obserwowali lecąca bryłę. - Dwa.
- Jeden - wyszeptał i nie mógł uwierzyć w to, co się stało. Pocisk przewrócił jednego z trolli. - Trafiony! - krzyknął.

Czy mam to zrobić w jednej linii? (ciągiem) Bo mi wydaje się, że tak jest czytelniej ale czy poprawnie to już nie wiem.

Skylord pisze: - Idą prosto na pierwszy. - Sołtys krzyknął w kierunku obsady katapulty. - Od lewej! Dziesięć kroków! - Załoga szybko ustawiła maszynę według linii obrysowanych wokół niej.

Z małej "- krzyknął sołtys w kierunku obsady katapulty. -". Ja bym zostawił tak, jak jest.

Nie będę zakładał oddzielnego tematu, aby nie nabałaganić

Zmagam się z pewnym dylematem. Otóż, jak już wspominałem zacząłem niedawno pisać powieść opartą na realiach bliskiego wschodu. Około 95% tekstu będzie szczegółowym snem głównego bohatera, a czytelnik dopiero w ostatnim rozdziale dowie się o tym fakcie. Napisałem już pięć rozdziałów narracją trzecioosobową wszechwiedzącą.
I tutaj właśnie pojawia się mój problem:
Czy aby sen nie powinien być przedstawiony narracją pierwszoosobową z punktu widzenia głównego bohatera?

Bardzo proszę o sugestię, gdyż wolę teraz wprowadzić wszelkie potrzebne zmiany póki mam zaledwie 1/4 tekstu, a nie później, kiedy będę powieść już kończył.
Dziękuję za wszelkie odpowiedzi i pozdrawiam serdecznie

Izzaker pisze: Czy aby sen nie powinien być przedstawiony narracją pierwszoosobową z punktu widzenia głównego bohatera?

Ciężko powiedzieć ale piszę właśnie nową powieść GORP "Myszołów", i są w niej sny głównego bohatera. Piszę wspomniane sny w narracji pierwszoosobowej. Tak moim zdaniem lepiej brzmi, jakby sam protagonista zwracał się do czytelnika.

Pozdrawiam.

Proponuję sięgnąć do klasyki "Alicja w Krainie Czarów" i "Alicja po Drugiej Stronie Lustra" to przecież też opowieść o śnie małej dziewczynki i bohaterka również orientuje się dopiero pod koniec. Skoro więc wielcy przetarli szlaki, my maluczcy możemy korzystać

Izzaker pisze: Czy aby sen nie powinien być przedstawiony narracją pierwszoosobową z punktu widzenia głównego bohatera?

Przy takich założeniach, jak podałeś, to możesz śmiało mieszać narracje. I odnoszę wrażenie, że właśnie narracja pierwszoosobowa może być najgorsza przez swoją oczywistość (śniłem o...). Pokombinuj z mową pozornie zależną - to jest świetne narzędzie.

Filip, nie zrozumiałeś mojego założenia. Nie chcę pisać tak prozaicznych rzeczy jak "Śniłem o...", to byłaby moja klęska w świecie pisarstwa. Od samego początku, od pierwszego zdania jakie napiszę bohater miałby opisywać zdarzenia swoim okiem w oparciu o odczuwane bodźce otoczenia. Coś takiego tak Frodo opisywał by swoją podróż do Mordoru. To byłaby normalna opowieść, tyle że, w ostatnim rozdziale bohater przebudziłby się nagle (i tutaj wchodzi narracja trzecioosobowa) i był w szoku, że to wszystko co przeżył na bliskim wschodzie było jedynie snem, lecz snem który pozostawił po sobie wnioski i doświadczenie w umyśle bohatera przez co ostateczne decyzje, bohater podjąłby już właściwie, lecz nie w "międzyrzeczu" lecz w życiu realnym.

Rozumiecie moją koncepcję? Przykład podobny do powyższego. Bilbo opisuje swoją podróż do Ereboru ze swojego punktu widzenia, przeżywa przygody, poznaje nowych przyjaciół itd., lecz kiedy wchodzi do jaskini Smauga, ten częstuje go ognistym podmuchem, Bilbo się budzi i zdaje sprawę z tego, że cała ta podróż była jedynie snem, lecz w jego podświadomości pozostaje morał, aby nie zbliżać się do smoka, kiedy ten śpi, bowiem może on parsknąć ogniem. Wraz z Bilbem czytelnik zostaje poinformowany, że cała opowieść była jedynie wyimaginowanym snem, lecz nauka zeń płynąca jest na tyle mądra aby ją zapamiętać.

W takim przypadku chcę użyć narracji pierwszoosobowej wykluczając "Śniłem o...", a zastępując to zwyczajną opowieścią przygodowo fantastyczną.

Jak to widzicie? Mam nadzieję, że zanadto nie zagmatwałem swojej wypowiedzi.

zasadniczo zakończenie "i wtedy się obudził" uchodzi za zgrany chwyt. Ja zastosowałem je raz - ale książki o Wędrowyczu to ogólnie rzecz biorąc jedna wielka zgrywa...

Parę razy umieszczałem w tekście realistyczne sny bohaterów - np. w "Sowim zwierciadle" gdzie bohater we śnie błąka się po muzeum w towarzystwie 3 dziewczyn o których wie że od dawna nie żyją... Po przebudzeniu nie wie czy to był sen, czy wizja, czy efekt zatrucia syntetycznym chińskim narkotykiem.