jeszcze we mnie
tkwisz
nabrzmiałą pamięcią
rytmicznie
zadajesz ból

nie czekam
nie powinnam
nie mogę
nie chcę

jeszcze jesteś
boleśnie daleko
budujesz szczęście
z tego
co ci dałam

nie zapominam
nie kocham

Bardzo smutne, peelka jakby wypalona, po głębokich przejściach, wyrazisty emocjonalny obraz kobiety po przejściach, dla własnej potrzeby pomijam drugą cząstkę, smutne, takie melancholijne i wrażliwe, typowo kobiecy wiersz.

Gosiek, z buta i do przodu. A drzazgi zębami wyciągaj
Jeno nie pluj, nie wypada...