Saska Kępa pachnie deszczem. W szkole godło, flaga i Starzyński zamknięty w drewnianej ramie. Na początku "Szanowni rodzice, drogie dzieci…", następnie "Jeszcze Polska nie zginęła". W ręku, niczym trofeum, teczka ze świadectwem. Ledwo "bezpiecznych wakacji, kochani" wybrzmiało, a on już na zewnątrz, z rozpiętym kołnierzykiem i gumą w ustach.
Ona potrafi grać w klasy, on tylko strzela balonami i rzuca kwiatami łopianu. Dokoła dzikie wino i psota w powietrzu.
Dla niej zacznie się gimnazjum, on wyjedzie z rodzicami z miasta.
- Zobaczymy się jeszcze kiedyś? – pyta.
Wzrusza ramionami.

Czegoś mi tu brakuje, takiej wyraźniejszej końcówki, bo to wzruszenie ramionami jest jakieś takie niepełne, jakby urwane. Przyznam też, że nie bardzo wiem, co miała ta miniaturka przekazać - nie, żebym zawsze wymagała głębin, przesłań i fefnastego dna :wink:, ale tutaj znów - niedosyt...

Vanoge pisze: Dla niej zacznie się gimnazjum, on wyjedzie z rodzicami z miasta.
- Zobaczymy się jeszcze kiedyś? – pyta.
Wzrusza ramionami.

Nie wiadomo, kto pyta, a kto wzrusza :wink:
Z plusów - napisane jest bardzo plastycznie, aż samo się wszystko wizualizuje; jako opis, taki bezakcyjny obrazek literacki - bez tej zacytowanej wyżej końcówki - naprawdę bardzo, bardzo fajne No i nie miałam pojęcia, że łopian ma kwiaty, u nas się na to mówiło po prostu "dziady"

Czegoś mi tu brakuje, takiej wyraźniejszej końcówki, bo to wzruszenie ramionami jest jakieś takie niepełne, jakby urwane. Przyznam też, że nie bardzo wiem, co miała ta miniaturka przekazać - nie, żebym zawsze wymagała głębin, przesłań i fefnastego dna :wink:, ale tutaj znów - niedosyt...

Bo to zakończenie to trochę taki symbol. Nie dopowiadam historii bohaterów, bo chciałem, żeby ich znajomość była nieprzewidywalna. Żeby to było takie z życia wzięte - to, w jaki sposób niektórzy ludzie z nami zostają na długo, a inni odchodzą, na przykład po zakończeniu szkoły. O tym właśnie miała być ta miniaturka, a to wzruszenie ramion to taki otwarty akapit. Jestem ciekaw, czy ktoś odczytuje to podobnie. Czy to zakończenie, zwyczajnie, zagrało?

"Zakończenie roku" to moja pierwsza próba napisania czegoś, co mieściłoby się w 100 słowach. Wszystko czegoś uczy - a pisanie drabbli akurat tego, żeby wywalać wszystkie zbędne elementy, aż zostanie samo mięcho. Pewnie gdybym miał twittera, byłbym drabblowcem profesjonalnym. Czas to przemyśleć.

Dzięki za komentarz :wink:

Podobało mi się. Smutne. Ciekaw jestem, co dalej. Jest coś dalej?

Dla mnie zakończenie zagrało. Odczytałem tak, że nie wiadomo, komu bardziej zależy.

Fajnie uchwyciłeś w tej miniaturce gorzko-słodki klimat, jaki może mieć zakończenie roku szkolnego. Good job :wink:

Dzięki, miło słyszeć, że się podobało. :wink:

självmordbombare pisze: Fajnie uchwyciłeś w tej miniaturce gorzko-słodki klimat, jaki może mieć zakończenie roku szkolnego. Good job

Super, na tym właśnie - słodko gorzkim klimacie - mi zależało. Cieszę się, że się udało.

Bartosh16 pisze: Podobało mi się. Smutne. Ciekaw jestem, co dalej. Jest coś dalej?

Nie ma, przynajmniej dotychczas niczego nie napisałem. Za to każdy może sobie dopowiedzieć resztę historii na swoim przykładzie. :wink:

Mnie się bardzo podobało, odczytałam twój zamiar. Choć, jak mówi Isabel, nie wiadomo, kto pyta, a kto wzrusza ramionami, to nie było dla mnie ważne. Dzieciaki są w takim wieku, w którym rzeczywiście może już bardziej zależeć... a może też być nadal wszystko jedno.