Sąsiad zablokował drogę. O co poszło? Może o tę kłótnię sprzed dni paru, może o tę sprawę sprzed pół roku. A może to ta stara zwada, dziadowie ich obu cysorskiego sądu wtedy chodzili... A może, po prostu, sąsiad zły człowiek? Teraz droga zamknięta. Sąsiad w prawie jest, droga przez jego pole wiedzie. Z boku jar. W dole jezioro. Za ojców była droga przez Dunajec, ale fale dawno ją pochłonęły. Nijak teraz do świata, tylko przez pole sąsiada.
Chłop galicyjski zawzięty jest, twardy. Zwłaszcza na Pogórzu. Wyżej w górach to pewnie krwawo by, na ciupagi poszło. Ale on spokojny, siłą z sąsiadem nie chciał. Prawować też mu się nie widziało. Coś wymyśli.
Stał nad jarem, co do Zatoki Znamirowickiej uchodzi. Wąwóz głęboki na siedmiu chłopa, zakrzaczony, drzewami zarośnięty. Drugi brzeg daleko. Gdzieś na zielonym dnie otchłani ciurka potok.
Ale po drugiej stronie – droga. Polna, po deszczu jedna topiel błotna. Ale droga niczyja. Państwowa. Żaden sąsiad nie zagrodzi.
Więc może – przez jar?
Most zbudować…
Schodził po stromiźnie, rozgarniał krzewy, czepiał się pni drzew. Tu. Tu będzie dobrze. Przy brzegach szerzej, środkiem trochę szczuplej. Potok przepustem się puści. Szeroki musi być i wysoki. Choć teraz wodę ledwie spod paproci widać, to po deszczach struga szaleje. Rwąca, rozległa, głęboka, jak niejedna rzeka. Z czego ten most? Kamienisty jego spłacheć ziemi, kamieni polnych nie zbraknie. Ile lat? Co tam. On przeminie, most zostanie. Kto zbuduje? Sam. Da radę, niestary jeszcze. Chłop galicyjski przecie, z Pogórza, twardy i zawzięty.
Czas położyć pierwszy kamień.

dziadowie ich obu do cysorskiego sądu wtedy chodzili

Wyżej w górach to pewnie krwawo by, na ciupagi poszło.

pewnie krwawo by się skończyło / pewnie na ciupagi by poszło

Chłop galicyjski przecie, z Pogórza, twardy i zawzięty.

On przecie chłop galicyjski...

Historię mostu ofkz znam. Ale mam wrażenie, że ktoś nie znający będzie szukał puenty.

Ogólnie - podobało się, ładnie podane.

Strach na wróble pisze: sprzed dni paru

Sprzed paru dni. Bez kombinowania z szykiem:)

Bardzo sprawnie podane opisy, jak lubię, jestem na Tak

Za dużo "moża" w "możu". Ale tekst napisany sprawnie. Tylko fabuła (nawet jeśli na faktach historycznych), obchodzi mnie wcale. Chłop zbuduje most. Aha. Galicyjski chłop, bo twardy jest. Nie me gusta, sorry langusta!

Pozdrawiam.

Niech mi się przypomni kto tak kiedyś pisał, ktoś znany. Dziennikarz i reportażysta. Teraz unika się podobnego stylu. Czy to dobrze nie wiem. Ten nadmiar przymiotników trochę mnie przytłacza. Opowiadanie sączy się nieśpiesznie, flegmatycznie, trochę śpiewnie i po chłopsku:

Chłop galicyjski przecie, z Pogórza, twardy i zawzięty.

Czytam to, a jakbym czytała: "Chłop galicyjski, mądry jest i święty". Coś się zagubiło po drodze czy tak miało być?

Strach na wróble pisze: Sąsiad zablokował drogę. O co poszło? Może o tę kłótnię sprzed dni paru, może o tę sprawę sprzed pół roku. A może to ta stara zwada, dziadowie ich obu cysorskiego sądu wtedy chodzili... A może, po prostu, sąsiad zły człowiek?

bleeee.

wyliczanki dobre są przy liście zakupów, ty masz w tym krótkim opowiadaniu stworzyc klimat - w ten sposób się nie da. można w 2 słowach opisac kłótnie i sprawę sprzed pół roku, pochylic się nad starą zwadą i że przecież sasiad "zły człowiek".
zastosowane powtórzenia nie zaciekawiają, ujawniają braki warsztatowe, mówia tylko, że nie wiesz albo nie masz pomysłu, jak wcisnac teorię prawdopodobieństwa. i - powtórzę - nie rosnie tu fabuła ani napięcie, bo pętle, które miały byc wchodzące, są płaskie, ergo - lecisz jak na lańcuchowej, krugom, a powinna byc spirala wznosząca.

Za ojców była droga przez Dunajec, ale fale dawno ją pochłonęły

niesie cie ku poezji.

Nijak teraz do świata, tylko przez pole sąsiada.

tu też. to w ogóle koszmar jest, bo wybija z rytmu czytania.

Chłop galicyjski zawzięty jest, twardy. Zwłaszcza na Pogórzu. Wyżej w górach to pewnie krwawo by, na ciupagi poszło.

Podmiotem jest chłop, tu nagle robisz voltę i zmieniasz podmiot na "to", czyli co? walkę. proces? gubisz czytelnika.

Ale on spokojny, siłą z sąsiadem nie chciał.

i wracamy do chłopa. brak konsekwencji w prowadzeniu narracji rwie watek fabularny.

Stał nad jarem, co do Zatoki Znamirowickiej uchodzi. Wąwóz głęboki na siedmiu chłopa, zakrzaczony, drzewami zarośnięty.

pociałeś myśl i wyszlo niezręcznie, jakby ten wawóz zdania rozdzielał, a przeciez malujesz scenografię, powinno byc płynnie, a poprzestawiany szyk rwie wątek, pacz:

stał nad uchodzacym do zz jarem, głębokim na...

Gdzieś na zielonym dnie otchłani ciurka potok.

wystarczy podmiot domyslny, bo ciągle opowiadasz o jarze/wawozie, samo dno wypełnia zdanie.

Ale po drugiej stronie – droga. Polna, po deszczu jedna topiel błotna. Ale droga niczyja.

Więc może – przez jar?
Most zbudować…

tu niepotrzebnie rwiesz płynnośc myśli - to sie broni razem jako kielkujący pomysł.

Schodził po stromiźnie, rozgarniał krzewy, czepiał się pni drzew. Tu. Tu będzie dobrze. Przy brzegach szerzej, środkiem trochę szczuplej.

czego dotyczy to zdanie? wąwozu? strumyka?

Potok przepustem się puści.

poszedłes na latwizne ;-)

Z czego ten most? Kamienisty jego spłacheć ziemi, kamieni polnych nie zbraknie.

wyszło, ze ziemia do mostu nalezy.
druga rzecz: jak inaczej powiedzieć "kamień" zeby nie upychać w krótkim fragmencie, ba!, w jednym zdaniu wyrazu podwójnie?

wiersz budujesz, nie prozę, a to wadzi w czytaniu, mówiłam,na górze jak lokomotywa, tu podobnie:

On przeminie,
most zostanie.
Kto zbuduje?
Sam. Da radę, (...)

i tu podobnie, chyba z rozpędu albo jako inwokacja przed budową:

Chłop galicyjski przecie, z Pogórza, twardy i zawzięty. Czas położyć pierwszy kamień.

i az slychac po kamieniu (3 raz!!) pustkę. i prosi się zdanie o domknięcie czymś. np. przymiotnikiem: święty :-D

na poezji sie nie znam - obraz fajny, moze ruszyć wyobraźnię chłopem na skarpie. ale technicznie mi sie nie podoba, bo wyglada jak napisane na kolanie i wrzucone ad hoc.

A mnie ta miniatura się spodobała. Tu i ówdzie dałoby się poprawić językową stylizację (np. zamiast nijak w kontekście lepiej zabrzmiałoby nie ma jak), ale ogólnie jest całkiem nieźle. Moje zastrzeżenia dotyczą raczej tego, czego w tekście nie ma.

Strach na wróble pisze: Szeroki musi być i wysoki.

Strach na wróble pisze: Z czego ten most? Kamienisty jego spłacheć ziemi, kamieni polnych nie zbraknie.

Szeroki, wysoki... To takie zbyt ogólne. Mało obrazowe. A przecież, jak chłopina stoi nad wąwozem, to jakoś sobie ten most wyobraża. i ma wobec niego pewne wymagania. Szeroki, żeby się dało po nim furmanką przejechać. Solidny, mocny, żeby się nie zarwał. Potrzebne będą słupy wspierające? Kamienie są, a skąd zaprawa? Przy projektowaniu najpierw widzi się ostateczny rezultat, a potem zaczyna się kombinować, jak go osiągnąć. I tutaj przydałoby się kilka takich konkretów - jak ten most powstaje w wyobraźni. Wprawdzie Twój tekst jest miniaturą, lecz nie ogranicza Cię limit znaków, więc parę zdań mógłbyś dorzucić.
I zakończenie. Miniatura nosi tytuł Początek, więc zasadniczo, wszystko jest OK. Od pomysłu - do czynu. Ale - jak na moje wyczucie, przydałby się tam jakiś mocniejszy akcent.

Strach na wróble pisze: Stał nad jarem, co do Zatoki Znamirowickiej uchodzi

Strumyk, rzeka, woda może uchodzić, ale jar? Może sięga?
Całościowo - podoba mi się miniaturka, jej dość archaiczny styl. Kiedy czytałem, błąkała mi się myśl - gdzieś o tym chyba słyszałem. W jednym z komentarzy znalazłem wyjaśnienie. Tylko ten tytuł... odebrałem, że będzie kontynuacja.