Latest post of the previous page:

Matematyka się nie zgadza :-D

Są tylko dwie możliwości. Albo moja historia pisana jest wyrazami zawierającymi średnio 0.6 znaku, albo czort machnął chwostem i dodał jedną diabelską szóstkę. Jaka jest prawda? Dowiedzą się już wkrótce ochotnicy gotowi zostać betami

Jestem w połowie końca środka finału. 445k znaków, tym razem bez żadnej cyferkowo-słownej kabały. Miałem potworną blokadę przez pewien czas. Siedziałem przed tekstem i tępo wpatrywałem się w ekran. To akurat nic nowego, ale tu inne były powody, niż mój zwyczajowy brak polotu. Wiedziałem co mam pisać, wiedziałem jak, ale nie mogłem się zmusić. Taką jakoś niechęć gwałtowną poczułem do tego wszystkiego.

Ale zrobiłem 2 dni przerwy, zacząłem coś innego i tama puściła w końcu. To dobrze, bo wypadałoby skończyć. Wstydu oszczędzić. Waćpanowie i waćpanny.

Iwar pisze: Jestem w połowie końca środka finału. 445k znaków, tym razem bez żadnej cyferkowo-słownej kabały. Miałem potworną blokadę przez pewien czas. Siedziałem przed tekstem i tępo wpatrywałem się w ekran. To akurat nic nowego, ale tu inne były powody, niż mój zwyczajowy brak polotu. Wiedziałem co mam pisać, wiedziałem jak, ale nie mogłem się zmusić. Taką jakoś niechęć gwałtowną poczułem do tego wszystkiego.

Ale zrobiłem 2 dni przerwy, zacząłem coś innego i tama puściła w końcu. To dobrze, bo wypadałoby skończyć. Wstydu oszczędzić. Waćpanowie i waćpanny.

OOO, to już ciężko było. W takim razie mocno trzymam kciuki! Pozdro!

Dzięki RebelMac!

Idzie końcówka nadal. Jak tak dalej pójdzie, to ta opowieść będzie się głównie z końca składała. Co gorsza zaczynam myśleć co by tu zrobić dalej. Grafomania mi napęczniała od tych wszystkich znaczków.

Których jest już 465k.

482k

Skończone. Całość, z ostatnią kropką i wielkim KONIEC drukowanymi literami na końcu (bo gdzieżby indziej).

Sam nie wiem, co myśleć trochę. Dumny jestem z siebie niezmiernie.
Nie tyle, że wybitne dzieło stworzyłem, ale raczej, że doprowadziłem to do końca. Nie ważne jaka będzie ocena krytyków, a nawet czy to ujrzy światło dzienne. Cieszę się, że postawiłem przed sobą jakiś cel i udało mi się go w stu procentach zrealizować i zamknąć.
To bardzo przyjemne uczucie.

Zabiorę się za poprawki teraz, bo na razie to czysta surowizna. Ale jest. Od początku do końca.
Nie w głowie, nie w planach, nie w zarysie. Skończone.

Aha i jeszcze tytuł może jakiś wymyślę, bo podobne książki z tytułem się lepiej sprzedają.

Poprawki i poprawki. Jak na razie w pierwszym czytaniu doszedłem raptem do połowy.

Najbardziej mnie zaskoczyło ile tego jest ogólnie. W głowie zdawało mi się to takie...krótkie jakieś. Początek, środek i koniec. A tu tekstu i tekstu od groma. Ale doszlifuje się, obetnie co sterczy za bardzo i może coś z tego będzie.

Pierwsze czytanie zrobione.

Teraz przerwa na psalm i reklamy.

Drugie czytanie powinno pójść szybciej.

I drugie czytanie zrobione. Poszło znacznie wolniej niż przewidywałem, ale przynajmniej wyłapałem babole najbardziej rzucające się w oczy. Tak jak przewidywałem, najgorsza była siękoza i jakoza, ale parę innych ciekawostek też wpadło.

Teraz pozostaje tylko poszukać czytelników

Zbieram pierwsze opinie i uwagi co do tekstu. Jestem dość zaskoczony aż tak pozytywnym przyjęciem.
Do poprawek oczywiście jest trochę. Dopiszę epilog, by podkreślić zakończenie kilku wątków.

A co w dalszych perspektywach? Pisząc planowałem ambitnie kolejne części, stąd kilka pytań pozostało bez odpowiedzi.
Tak więc wypadałoby kontynuować.

Wstęp kusząco-zachęcający - zrobiony.
Epilog wyjaśniająco-rozwijający - zrobiony.
Poprawki nużąco-odmóżdżające - ile się dało, tyle jest.

Zrobione badania do stworzenia głównej struktury narracji. Rozpisuję sobie powoli część następną. Do przodu.

Powodzenia!
PS Po Nowym Roku prześlę swoje sygestie.

Czarna Emma, nie ma pośpiechu, ja człowiek cierpliwy.

Z innej beczki. Zacząłem pisać następną część. Ździebko wcześnie, bo pierwsza jeszcze wymaga pracy, ale widać jak już człowiek wpadnie w nałóg to ciężko to rzucić. Na razie bez presji skończenia, czy dziennych norm, ot takie mile konstruktywne wypełnianie czasu.

Iwar pisze: Z innej beczki. Zacząłem pisać następną część.

(macha pomponami)
Ale poprzeczka wysoko...

misieq79 pisze: Ale poprzeczka wysoko

Stresujesz człowieka

Jest pierwszy rozdział, 15k znaków. W sumie przydatny ten pęd na przód, bo mam teraz porównanie pomiędzy tamtym pierwszym i tym. I jest jeszcze czas wrócić i ratować sytuację. Oj dojrzał pisarczyk przez te parę miesięcy, zmądrzał i wyrobił się Wszystko oczywiście zasługa Wery.

32k znaków.

Idzie lekko, łatwo i przyjemnie. Może dlatego, że w przeciwieństwie do poprzedniego projektu, tu zacząłem od rozpisania dokładnej struktury, a nie dopisywałem ją w połowie. Poza tym przywykłem już do tych moich bohaterów, poznałem i polubiłem ich maniery i zwyczaje. Trzeba będzie wszystkich pozabijać.