- Zróbmy dziś coś!
- Co?
- No nie wiem, coś innego, coś na przekór czasom.

Pojechaliśmy do galerii. Ludzi było pełno, jak to zwykle przed świętami. Usiedliśmy na drewnianej ławeczce pod liśćmi palmy drgającymi od oddechu tłumu.

- A jak ktoś zadzwoni? Jak szef będzie miał nie cierpiącą zwłoki sprawę, albo ciocia zaprosi na obiad?
- Żadnych telefonów. Jakoś sobie poradzą bez nas.
- Może maila ktoś ważnego napisze?
- Może.

Siedzieliśmy już tak kilka chwil w skupieniu. Ludzie wokół nas wędrowali w poszukiwaniu rzeczy potrzebnych do życia. Powoli przerzedzał się tłum, rozpływał. Ktoś ostatni zgasił światło. Zapadła noc. Nie zwróciliśmy na to uwagi, nadal siedząc na drewnianej ławeczce pod liśćmi palmy.

Wokół nas zaczęły powoli rozsypywać się mury galerii. Opadł betonowy pył i odsłoniły się żelazne kości konstrukcji. Ale wkrótce i one zaczęły rdzewieć, łuszczyć się i rozpadać. Góry zmieniały się w pagórki, pagórki w piasek. Przyszło morze i morze odeszło. Wzeszło słońce. Olbrzymie, czerwone, połykające wszystko. Zniknęliśmy na chwilę w tym słońcu i my i ławeczka i liście palmy.

Oczy bolały od tego wszechobecnego blasku. Wreszcie nawet Słońce przygasło, skryło się same w sobie. Struchlałe w małym i białym ja zaczęło umykać. I wszystkie gwiazdy przyłączyły się do słonecznej rejterady. Mniej się ich robiło i mniej, aż w końcu została tylko noc.
A w tej nocy, my, na drewnianej ławeczce, pod liśćmi palmy nieruchomymi.

- I co?
- No ciekawe, nie powiem. Tylko co teraz?
- Poczekajmy jeszcze trochę. Zobaczymy co będzie dalej.

Dobre. Trzymasz poziom.

Iwar pisze: od oddechu

Ne.

A tak to jest ok. Pomysłowe.

Sporo sypek językowych. Ale pomysł przedni

Ostatnie zdanie jakby zbędne, mam skojarzenia z fragmentami Atlasa chmur.

Rozwiniesz? Nie czytałem, a nie jestem pewien (sądząc po recenzjach książki), że obaj autorzy szli tą samą ścieżką

Added in 47 seconds:
Edit: ostatnie zdanie jest świetną puentą, wykraczającą poza. Właśnie w tym figiel (moja interpretacja )

Romek Pawlak pisze: Rozwiniesz? Nie czytałem, a nie jestem pewien (sądząc po recenzjach książki), że obaj autorzy szli tą samą ścieżką

Added in 47 seconds:
Edit: ostatnie zdanie jest świetną puentą, wykraczającą poza. Właśnie w tym figiel (moja interpretacja )

Czas, w obu przypadkach zabawa czasem, w mtej miniaturze autor traktuje czas bardzo plastycznie w książce Atlas jest podobnie.

Popierniczone, ale w takim pozytywnym sensie
Bardzo fajne nie tylko ostatnie zdanie, a cała ta końcówka:

Iwar pisze: A w tej nocy, my, na drewnianej ławeczce, pod liśćmi palmy nieruchomymi.

- I co?
- No ciekawe, nie powiem. Tylko co teraz?
- Poczekajmy jeszcze trochę. Zobaczymy co będzie dalej.

Bardzo podoba mi się jakaś taka przekora i zblazowanie bohaterów tego dialogu, totalnie oderwane od rzeczywistości - bo chyba w obliczu tego, co tam się działo, to nikt nie byłby w stanie zachować takiego stoickiego spokoju.
A w ogóle, cały ten proces siedzenia na ławeczce to trochę mi przywodzi na myśl Jańcia Wodnika i jego cofanie czasu

Oni nie cofają czasu, w tym myk. Przeciwnie. Dlatego tak mi się podoba ostatnie zdanie

Ja wiem, że nie cofają - z tym Jańciem to tylko takie luźne skojarzenie około-ławeczkowe i około-siedzeniowe

Isabel pisze: Ja wiem, że nie cofają - z tym Jańciem to tylko takie luźne skojarzenie około-ławeczkowe i około-siedzeniowe

No właśnie . Siedzimy na ławeczce i patrzymy na czas, jak z nami pogrywa . Autor pogrywa czasem, czasem uchylając rąbek tajemnicy...

Iwar pisze: Ludzie wokół nas wędrowali w poszukiwaniu rzeczy potrzebnych do życia

Iwar pisze: - No ciekawe, nie powiem. Tylko co teraz?

Czapki z głów i respekt za całość.

Oj, tak!... Rośnie, rośnie nowy pisarz na Wery. I ładnie, i zgrabnie, i pomysłowo. Mądrze, a nawet sprytnie. Minimum słów, maximum wyobraźni. Fajne!

Dzięki wszystkim za opinie. Jestem mocno zaskoczony aż tak pozytywnym przyjęciem, ale nie narzekam

Samokrytycznie przyznam rację Romek Pawlak i Bartosh16. Jak to czytam to widzę, że sporo w kwestiach językowych było wtop, które łatwo mogłem uniknąć. Ale że mnie zawsze bierze chuć jak coś napiszę by wrzucać od razu, to później pozostaje ino żal.

Leszek Pipka pisze: na Wery

Z pomocą Wery, wybacz, że poprawię. Ja dalej jestem dość zaskoczony faktem, że ludzie tu siedzą i dłubią i poprawiają pracę innych (w tym moje) i im się chce, tak w sumie za nic, dla idei. Kruszycie mury mojego cynizmu

Dorzucę i swoje trzy grosze
Plastyczny, fajny obrazek
Z dystansem do świata i lekko sarkastycznym ujęciem, które lubię
Czytałam z uśmiechem.
Dziękuję