Pogranicze eposu rycerskiego i literatury faktu .

- Wejdź. Usiądź. – król wskazał zydel u podnóża tronu. - Opowiadaj.
Rycerz otaksował wzrokiem niskie siedzisko i pomyślał o nowej, nierozchodzonej jeszcze zbroi.
- To ja może postoję. – bąknął.
- Siadaj! – władca uderzył pięścią w poręcz tronu.
Usiadł posłusznie.
- Mów.
- Co mam mówić, wasza wysokość? – wojak odchylił przyłbicę i założył wystający z jej końca haczyk na pręt na szczycie hełmu.
- Mów jak oceniasz mijający rok.
- Pozytywnie, wasza wysokość.
- Ponieważ?
- Wiele się nauczyłem.
- Podaj trzy przykłady.
- No to może... No nie wiem... Jak skutecznie usuwać ze zbroi plamy z krwi i trawy, jak szybko dosiadać konia, żeby nie spaść z drugiej strony, i ten...
- Dobra, dobra. – król spojrzał na ścienny zegar słoneczny. – Wystarczy. Musimy się streszczać, za pięć minut mam ważną audiencję. Sformułuj to jakoś ładnie na piśmie, bardziej okrągłymi słowami, i dodaj coś trzeciego. Cele roczne dowiozłeś?
- No chyba tak...
- Chyba?
- W ostatnim punkcie miałem czynne uczestnictwo w życiu zespołu i szerzenie dobrego imienia królestwa na zewnątrz. Podczas bitew zachwalałem nasze mocarstwo kilku kolegom z innych królestw, tylko nie wiem, czy to liczyć, bo potem ich zabiłem...
- Ilu zabiłeś?
- No w sumie to czterdziestu pięciu, rycerzy, bo ściąłem też kilku chłopów, ale to niechcący. A w ogóle w celach miałem dwudziestu.
- Chłopi byli nasi czy obcy?
- Obcy.
- Dobra, zaliczam całość. A teraz wstawaj i zmykaj, mam ważniejsze sprawy. – władca uczynił ręką gest jakby odganiał natrętną muchę. Poczekał, aż skrzypienie zbroi ucichnie. Odłożył koronę, wyjął spod tronu poduszkę z napisem „I love my kingdom” i uciął komarka.

Bardzo ładne. Skojarzenie średniowiecza z korporacją, smakowite. Dobry język i lekki dowcip, rozkoszne detale (np. ścienny zegar słoneczny, haczyk od przyłbicy, poduszka z Ikei). Czekam na kolejne teksty:-))

Przyłbica to rodzaj hełmu, grill na zawiasach to zasłona.
Poza tym nie bardzo mam się czego czepić, zabawne.

misieq79 pisze: Poza tym nie bardzo mam się czego czepić, zabawne.

No nie wierzę

Czuowiek Roku pisze: Usiądź. – król

Zły zapis dialogu. "Król" powinno być wielką literą, jeśli atrybucja dialogowa dotyczy czegoś innego, niż sposób wypowiadania kwestii; tym bardziej, że wcześniej masz kropkę.

Czuowiek Roku pisze: postoję. – bąknął.

"Bąknął" odnosi się do sposobu wypowiadania (vide - poprzednia uwaga), więc bez kropki i małą literą.

Czuowiek Roku pisze: nowej, nierozchodzonej jeszcze zbroi.

Nie jestem pewien, czy zbroja podlegała takiemu procesowi, jak rozchodzenie... acz kopii o to kruszył nie będę.
Druga rzecz, która mnie zastanowiła - dlaczego rycerz na audiencję przyszedł w pełnej zbroi? Rycerze, owszem, nosili pełne zbroje, ale nie zawsze, bo pieruństwo pieruńsko ciężkie było, i nie do końca wygodne.

Czuowiek Roku pisze: No to może... No nie wiem... Jak skutecznie usuwać ze zbroi plamy z krwi i trawy, jak szybko dosiadać konia, żeby nie spaść z drugiej strony, i ten...

Rycerz, czyli facet dostatecznie bogaty, by mieć pełną zbroję i odpowiedniego wierzchowca, miał ludzi od czyszczenia zbroi. A na koń pomagano mu wsiadać

Czuowiek Roku pisze: Podczas bitew zachwalałem nasze mocarstwo kilku kolegom z innych królestw, tylko nie wiem, czy to liczyć, bo potem ich zabiłem...

Nie bardzo rozumiem ten fragment. W jaki sposób i w którym momencie zachwalał królestwo? I dlaczego zachwalał tym, których uśmiercił? Nie tak działa "budowanie pozytywnego wizerunku firmy na zewnątrz" i "tworzenie długofalowych kontaktów handlowych".

Czuowiek Roku pisze: skrzypienie zbroi

Skrzypienie? Spodziewałbym się raczej grzechotania lub szczęku.


Fajne, podoba mi się koncepcja, choć zabrakło dedlajnów i fakapów. Wydaje mi się też, że można było bardziej popłynąć w korpoklimat.

Rycerza w takiej wersji jeszcze nie miałam okazji poznać.
Podoba mi się poczucie humoru.

Bartosh16 pisze: Nie jestem pewien, czy zbroja podlegała takiemu procesowi, jak rozchodzenie... acz kopii o to kruszył nie będę.
Druga rzecz, która mnie zastanowiła - dlaczego rycerz na audiencję przyszedł w pełnej zbroi? Rycerze, owszem, nosili pełne zbroje, ale nie zawsze, bo pieruństwo pieruńsko ciężkie było, i nie do końca wygodne.

Czy grupie Monty Pythona też byś tłumaczył, że Ministerstwo Dziwnych Kroków nie może istnieć?
Przy pewnym poziomie absurdu nie analizuje się szczegółów
Czuowiek Roku, tekst sprawny i z dowcipem. Ale mnie nie porwał. W swoim dorobku masz dużo lepsze.
Ale i tak uśmiechnęłam się czytając.
Pozdrawiam

Sarah pisze:

Bartosh16 pisze: Nie jestem pewien, czy zbroja podlegała takiemu procesowi, jak rozchodzenie... acz kopii o to kruszył nie będę.
Druga rzecz, która mnie zastanowiła - dlaczego rycerz na audiencję przyszedł w pełnej zbroi? Rycerze, owszem, nosili pełne zbroje, ale nie zawsze, bo pieruństwo pieruńsko ciężkie było, i nie do końca wygodne.

Czy grupie Monty Pythona też byś tłumaczył, że Ministerstwo Dziwnych Kroków nie może istnieć?
Przy pewnym poziomie absurdu nie analizuje się szczegółów
Czuowiek Roku, tekst sprawny i z dowcipem. Ale mnie nie porwał. W swoim dorobku masz dużo lepsze.
Ale i tak uśmiechnęłam się czytając.
Pozdrawiam

Brałem to pod uwagę, niemniej jednak lepiej napisać i mieć czyste sumienie, niż nie napisać.

Czyta się przyjemnie i z jakby takim uśmiechem na paszczy, ale zabrakło mi jakiegoś poważniejszego przytupu na końcu. Mocniejsza puenta by się zdała, bo tu tak wszystko po kościach się rozeszło.

A no i ta przyłbica. Wbrew pozorom ważna rzecz. Jeśli mieszasz dwa światy (skądinąd pomysł fajny), to warto na takie detale zwrócić uwagę. Bo potem przylezie jakiś komentator z podstawową wiedzą na temat i się będzie czepiał

Też powiem, że fajne, że się uśmiechnęłam przy czytaniu.
Po pierwsze dlatego, że zdarzyło mi się pracować w dużej korporacji, a po drugie, że obecnie przygotowuję coś z fantastyki korporacyjnej (o ile taki termin oddaje istotę rzeczy ).

Ale tak się zaczęłam zastanawiać czy pisząc o korpo w taki sposób nie wpadamy w kliszę. Jak Bartosh wspomniał,że brakuje dedlajnów i fakapów, to sobie pomyślałam, że musimy powielać, że musimy zanurzać się w korporacyjnym stereotypie dodając typowe "rekwizyty", bo inaczej nie uda się osiągnąć tego specyficznego klimatu w tekście. Hmm.

Dziękuję bardzo wszystkim za uwagi i komentarze.
A propos przyłbicy - to troche straszne, przeżyłam prawie całe dotychczasowe życie w nieświadomości i przekonaniu, że przyłbica = zasłona, naturalnie nie wiedząc, że zasłona to zasłona (czyli według do niedawna mnie - przyłbica) .
Bartoshu, czy mogę Cię poprosić o lekcję zapisywania dialogów proszę, albo jakiś namiar na gotowe materiały? Zgórodziękuję.
A propos braku pociągnięcia korporacyjnych tematów - w którymś momencie opowiastka była bardziej rozbudowana i miała więcej takich odniesień, ale w chwili kiedy ekipa giermków zaczęła mi śpiewać przed pasowaniem "Przyjedź mamo na przysięgę", a drużyna rycerska demolować wynajętą karczmę, bohaterowie wyrwali się spod mojej kontroli. Spacyfikowałam, tnąc ich świat do kości .

Added in 34 minutes 49 seconds:
W zasadzie źle to sformułowałam powyżej. Powinnam podziękować Wam za fidbek i obiecać, że uwzględnię w moim planie rozwoju na ten rok.

Czuowiek Roku pisze: Bartoshu, czy mogę Cię poprosić o lekcję zapisywania dialogów proszę, albo jakiś namiar na gotowe materiały?

Mnie o lekcję? Ja sam taką dostałem, będzie ze trzy lata temu.

Ale wedle życzenia http://www.jezykowedylematy.pl/2011/09/ ... ne-porady/

Dziękuję Bartoshu.

Przyjemnie absurdalne, technicznie w porządku (o przyłbicy już wcześniej pisali) I tak sobie pomyślałam właśnie, że chyba całkiem nieźle nadawałoby się to na skecz kabaretowy

Moim zdaniem jest to bardzo dobry, lekko humorystyczny tekst. Podobało mi się przedstawienie średniowiecznego królestwa, jak dużej, współczesnej firmy i uważam to za coś oryginalnego, co można wykorzystać przy dłuższym tekście.
Ciężko stwierdzić, czy czegoś mi tutaj brakuje, a raczej, czy brakuje mi czegoś, co nie zostało już wymienione przez poprzednich komentujących, dlatego oceniam całość jak najbardziej pozytywnie