była muzą poetów
i rzeźbiarzy
zapatrzonych we własne aureole

do wiklinowego koszyka
wkładała szyszki
budowała z nich stos
wysoki jak wieża Babel

szukała zrozumienia

Czy powinienem się nie wychylać z własną ignorancją i zabrać się za dogłębne studiowanie historii sztuki i literatury?
Bo zapewne powinny naprowadzać na tropy: wiklina, szyszki, stos, Babel, ale mnie nie naprowadzają na nic te rekwizyty.
Tytuł też mnie nie naprowadza. Kwiat? Imię? Muza poetów - gdzie taka jest?
Albo wiersz jest hermetyczną wizją autora/ki, albo ja czegoś nie wiem.
Obydwa te przypadki raczej mnie zniechęcają do utworu, który zresztą nie jest najlepszy. Bo byłby za prosty, gdyby faktycznie istniała jakaś Dalia, albo bez sensu i ginący w artefaktach, jeśli to tylko wizja.
Już pierwsza strofoida brzmi jak tani opis jakieś femme fatale.

nikto

Dziękuję za wszystkie uwagi... Wyciągnę z nich wnioski.
Pozdrawiam.

Na mnie robi wrażenie, ale jakiś trudny nie jestem

Bagied21

Dziękuję

Cieszę się, też nie przepadam za trudnościami - od tego jest życie
Pozdrawiam :-)

maciejka pisze: Bagied21

Dziękuję

Cieszę się, też nie przepadam za trudnościami - od tego jest życie
Pozdrawiam :-)

Ja też pozdrawiam Ciekawe czy takie Dalie gdzieś po świecie chodzą czy tylko w poezji bo poznałbym chętnie

Nie wiem, wymyśliłam imię, zerknij na znaczenie... A prototypem są muzy artystów XX - lecia...

Pozdrawiam

maciejka pisze: poetów
i rzeźbiarzy
zapatrzonych we własne aureole

To do mnie nie przemawia. Aureola kojarzy się z kimś świętym, a poeci i rzeżbiarze chyba do takich nie należeli nigdy i w żadnym wieku.
Zupełnie nie kupuję metafory o Wieży Babel.
Pozdr

Annarosa
Dziękuję, dla mnie święci nie zawsze są święci :-)
Pozdrawiam :-)