Witam. Jak ćwiczyć opisy?

Czytać, pisać, czytać, pisać. Wrzucać czasem na wery do zmiażdżenia.

Miśka rady dobre, ale jeśli chcesz bardziej łopatologicznie, to spróbuj takiego wytrychu.

Znajdź ciekawe zdjęcie/obraz. Zastanów się dlaczego stwierdziłeś, że jest ciekawe. Opisz to. Spróbuj wyjść poza fizykę i fizjonomię. Pamiętaj, że człowiek ma więcej zmysłów, niż tylko wzrok. Reszta zależy od tego, co chcesz z opisem zrobić. W formie dłużej opis bo musi być opis to strata czasu dla autora i czytelnika.

Masz na zachętę Einsteina jako sexy foczkę:

https://static.boredpanda.com/blog/wp-c ... ed-8-1.jpg[/mimg]

Ode mnie trochę bardziej praktycznie.

Wyeliminuj pochodne słowa "być", "stać się", "zostać", "mieć".

Następnie ogranicz zaimki do minimum.

Potem wyrzuć wszystkie "jakieś", o ile to nie jest absolutnie uzasadnione. W opisie dana rzecz/zjawisko/postać nie może być po prostu "jakieś", musi być czymś więcej.

Dobre ćwiczenie na opisywanie różnych rzeczy, jakie zasłyszałem lub przeczytałem jakiś czas temu, to kompletne pozbycie się ze swojego słownika wyrażenia: "Nie wiem, jak ubrać to w słowa". Jeżeli aspirujesz do pisarstwa, musisz umieć wszystko ubrać w słowa.

Jeśli nie masz jeszcze dobrego warsztatu i opanowanego języka, wszystko powinno być jednoznaczne w taki sposób, bym, czytając, wiedział o co chodzi, i nie musiał zgadywać, co autor miał na myśli.

"Się" to również paskudne słowo, eliminuj.

Zastosuj powyższe, a twoje teksty na pewno zyskają na wartości. Potem możesz wypracować swój styl.

Zgadzam się z tym, co napisali poprzednicy. Dodam jeszcze kilka rzeczy, na które warto zwrócić uwagę:
Pierwsze wrażenie. Jak w rysunku, najbardziej naturalnie i też najłatwiej jest poprowadzić opis od ogółu do szczegółu. Chyba że szczegół jest tak charakterystyczny, że sam załatwi wszystko. W „Nowym wspaniałym świecie” kobieta miała tak wyraźną monobrew, że bohater nie mógł się skupić na niczym innym. Nie pamiętam, jak babka wyglądała, chyba nawet nie była opisana, ale „dwoistość w jedności” chodzi za mną do dziś
Ruch. Większość rzeczy na świecie się porusza, dlatego statycznych opisów, jeśli nie mają uzasadnienia, lepiej unikać. Zdjęcie wrzucone przez Iwara jest fajnym przykładem, bo wygląda statycznie, ale porusza się tam mnóstwo rzeczy. Oprócz zdjęć, warto też ćwiczyć na rzeczywistości.
Zasadność opisów. To raczej kwestia indywidualna. Wolę książki, w których opisy mają jakiś cel. Klepanie znaków dla samego ich nabicia jest nużące i denerwuje. Opisy są fajnym miejscem na zostawienie fałszywych/prawdziwych poszlak, łagodne wprowadzanie wątków i przede wszystkim, są narzędziem tworzącym klimat.

Opisując należy tez pamiętać, żeby nie wyciągać wniosków za czytelnika.
Jeśli bohater porusza się nocą pomiędzy budynkami, to jeśli napiszę, że po budynkach było widać, że są zamieszkane. Trzeba pokazać po czym to widać - firanki w oknach, może gdzieś tam światło, zadbane chodniki, przystrzyżone trawniki, kwietniki, doniczki, krasnale ogrodowe, bmwica na podjeździe itp.