"Sacrifice" z mrocznej serii - "Dark piano" Lucasa Kinga, zainspirowało mnie do napisania tego utworu
link do muzyki:

nie wychylaj się
inaczej kruki wydziobią winogrona
pniesz się na po-tyczkach

zbyt kwaśna
zgnijesz nim dojrzejesz
proszę o uśmiech

ja twój wierny ogrodnik
stoję i osłaniam parasolem

słońce przynosi suszę
a woda zgniliznę
przecież wiesz

Jak dla mnie całkiem spoko wiersz, no może trochę krótki, ale tak to nic do niego nie mam. Jest warstwa dosłowna, czyli pnące się w górę winogrono, no i oczywiście metaforyczna, czyli ludzkie uczucia(ja odczytuje że wierny ogrodnik - mentalność "psa ogrodnika"), dla mnie wtedy się to idealnie wpasowuje w wymowę utworu, a konkretnie dwóch ostatnich zwrotek - ale może chodziło Ci o coś innego, nie wiem. Dla mnie interpretacja dowolna i sam też to w swoich wierszach uznaję - i faktycznie nie chodzi żeby długo było, a o wrażenie, które tu jest jak najbardziej.

Dziękuję, Begied21

Krótko, bo faktycznie wiele słów tu nie trzeba. Jest dobrze. Porusza. ja wyczuwam dość mroczną atmosferę. Dobrze się czytało czuło wiersz.

Dobry wiersz, me gusta. Po prostu się podoba.

Pozdrawiam.

P.Yonk, RebelMac: dziękuję za przeczytanie.

No, wiem, ojej, kilufa kafał poezji, ja twój wierny ogrodnik
stoję i osłaniam parasolem
szczególnie to, nie ma jak parasol

Za mało poezji w wierszu - choć to mój degustibus.
Dosyć zużyte rekwizyty.
Dysonans stylistyczny - pleciesz klasycznymi motywami, ale masz nowoczesne po-tyczki (skojarzenie bardzo ładne, tylko tu mi zgrzyta).
Szczerze mówiąc, rozumiem myśl, tylko odnoszę wrażenie, że to jest pierwszy brudnopis dobrego wiersza.

Romek, ja rzadko piszę poezję, raczej takie proste dosyć wiersze jak już, może brak im poetyckich ozdobników.
Jeśli masz jakąś propozycję, jak go ulepszyć, to się podziel pomysłem. Chętnie skorzystam.

Dziękuję za komentarz