Dalia i Samson


panie mój
oddaj mi kroplę siebie
rozdmucham iskry nienawiści
w ich oczy słodkie jak wino

daj mi siłę panie
by spopielić im twarze
nabrzmiałe od radości
soczyste jak szczęście

widzę z oddali jasne korowody
białe togi błyszczące klamry
kipiące lawą przepaści sumienia
ich dusze oniemiałe ze śmiechu

(czy istniał na ziemi człowiek
bardziej obcy
równie dobrze mógłby być
daniem na tej wielkiej uczcie )

ich kobiety całowały
namiętnie lejąc trunki
śpiewały pieśni na harfach na lirach
gdy on wściekły toczył pianę)

panie mój
natchnij mnie zniszczeniem
potężniejszym nad czułą miłość
popielącym troskę

niech zmiażdży moją tęsknotę
do ust wilgotnych
twarzy okrągłej i rumianej
ud pełnych ciepła

Dalio
muszę cierpieć przez ciebie
zasłużyłem na chichot gwiazd roztańczonych
twój żar wypalił mnie do głębi

uwiązłem jedynie sam w sobie
rozsierzdzony i nieosiągalny
panie zabierz mnie
za kraty mojego więzienia

(gdy nagie kolumny
przewracały się jak zapałki
Dalia płonęła jak skrzydło Ikara
a Samson na wieki tonął w otchłani)

Staraj się unikać dopełniaczówek jak np. "kroplę siebie", "przepaści sumienia".
Zdarzyły się przekombinowane zwroty jak np. "oczy słodkie jak wino" lub zwroty dość utarte "iskry nienawiści" "kraty mojego więzienia"

Trochę pasuje mi na stylizację, ale na stylizacjach się nie znam, jeśli to nie stylizacja, to bardzo patetycznie opisujesz emocje postaci
biblijnej, ale zapewne każdy zakochany i zdradzony przez swoją ukochaną chłopak-romantyk mógłby tutaj odnaleźć siebie.
Pozdrawiam

Przemek pisze: Staraj się unikać dopełniaczówek jak np. "kroplę siebie", "przepaści sumienia".

Co jest w nich złego? W sensie - zbyt oklepane, itd?

Przemek pisze: Zdarzyły się przekombinowane zwroty jak np. "oczy słodkie jak wino" lub zwroty dość utarte "iskry nienawiści" "kraty mojego więzienia"

W sumie - faktycznie.

Przemek pisze:Trochę pasuje mi na stylizację, ale na stylizacjach się nie znam

Ja też nie - ale podmiot liryczny w końcu zwraca się do Boga, wyższej siły i jest przykuty do kolumny - jeżeli ten efekt wyszedł, to dobrze. Jak nie, to słabo.
Ale dzięki za ocenę i wypunktowanie błędów.

Begied21 pisze: Co jest w nich złego? W sensie - zbyt oklepane, itd?

Dopełniaczówki dopełniacz - kogo? czego?( czyli kolokwialnie mówiąc - coś czegoś np. usta ciszy, łąki Edenu) nie są mile widziane w poezji.

Trzy zwrotki próbowałem Ci trochę zmodyfikować, żeby pokazać o co mi chodzi mam nadzieję, że nie masz mi tego za złe.



panie mój
oddaj mi kroplę siebie
rozdmucham iskry nienawiści
w ich oczy słodkie jak wino

daj mi siłę panie
by spopielić im twarze
nabrzmiałe od radości
soczyste jak szczęście
?Niech spłonie ich szczęście?

widzę z oddali jasne korowody
białe togi błyszczące klamry
przepaść w sumieniach
śmiech na cudzą zgryzotę

Dobra, rozumiem - ta ostatnia faktycznie lepiej brzmi, ale "soczyste jak szczęście" według mnie jest ok. Jednak masz rację - dużo powtórzeń a to jak najbardziej nie jest wskazane.

Begied21, wiesz, że mam z Tobą problem?
Z racji na Twój młody wiek i mozolną, niestrudzoną pracę ze słowem - wybaczam wiele błędów.
Ale jednego pominąć milczeniem nie mogę.
Piszesz opowieść, tworzysz zwrotki, dbasz o kontekst - a przy tym wszystkim gubi Ci się gdzieś rzecz najważniejsza - POETYKA - uczucia, wzruszenie, liryzm (szeroko rozumiany).
Przeczytałam szkolną wprawkę pod tytułem :" wierszowana opowieść o Dalili i Samsonie ze szczególnym uwzględnieniem zwrotów wyrażających emocje"

Begied21 pisze:
rozdmucham iskry nienawiści
twarze nabrzmiałe od radości
soczyste jak szczęście
dusze oniemiałe ze śmiechu
kobiety całowały namiętnie
natchnij mnie zniszczeniem
potężniejszym nad czułą miłość
popielącym troskę
zmiażdży moją tęsknotę
muszę cierpieć przez ciebie
twój żar wypalił mnie do głębi

Frazesy, sztampa i o krok od grafomani. NIE WIEM co mi chciałeś przekazać, co mnie miało poruszyć, co zastanowić.
Nie idź w stronę pisania długich wierszy, niczego nie wnoszących. Skup się raczej na tym, by jakoś zatrzymać czytelnika, otworzyć przed nim okno, by mógł popatrzeć na to, co chcesz mu pokazać. Niech to będą 2 - 3 zwrotki ale O CZYMŚ !
Nie chcę Cię zniechęcać bo doceniam wszystkie Twoje próby, ale ten wiersz jest zwyczajnie nudny.

Sarah, Serio myślałem że jest dobry - całe szczęście że już wszystko widzę. Dobra, nie będę wrzucał takich wyrobów wierszopodobnych
Mam jeszcze jeden w zanadrzu - kto wie. Słucham się do Twoich rad i czekam z tymi wierszami - ten siedzi u mnie tak z miesiąc, a nic mu to nie pomogło.

Added in 5 minutes 10 seconds:
To "serio" na początku z małej miało być, a już nie zedytuję

Dorzucę - żona Samsona to Dalila. Dalie to kwiaty (przewinęły się przez moje miniaturki, nawet w którymś tytule ).
Wrzucaj wrzucaj, nie bój się krytyki. Co Cię nie zabije, to Cię wzmocni

(ps. nie sugeruj się moim obecnym podpisem, nie jest adresowany do nikogo personalnie ).

Eldil, a to nie była jakaś kobieta którą mu postawili, żeby ścięła mu włosy - u niego atrybut siły? Chociaż w tamtych czasach to pewnie żona. A ten Iwan to na swój sposób poczciwa postać

Begied21 pisze: Eldil, a to nie była jakaś kobieta którą mu postawili, żeby ścięła mu włosy - u niego atrybut siły?

Łatwo sprawdzić

Begied21 pisze: A ten Iwan to na swój sposób poczciwa postać

Jest świetny

Begied21, jeśli mnie się słuchasz, to mam dla Ciebie zadanie :
- wyszukasz wszystkie obrazy nawiązujące do Samsona i Dalily. Obejrzysz je dokładnie, wyszukując szczegóły.
-poczytasz o historii Samsona ale nie w Wikipedii.
-zamiast wiersza napiszesz drabbla, ten sam obrazek, które chciałeś pokazać w poezji ale tu będzie haczyk - nie możesz użyć żadnego z rzeczowników, który znalazł się w moim cytacie Twojego wiersza.
Drabbel - 100 słów. A w nim jedno zdanie dobrej, soczystej, mocnej puenty.
Termin - tydzień.
Wchodzisz w to?

Sarah, dobra - równo 100 słów?

Begied21, równe 100.
Ani mniej ani więcej. I nie jutro! Za tydzień!
Popatrz na obrazy i nawiązania literackie.
Wynajdź smaczki.
I zaskocz mnie puentą.

Kalka z Samsona za mało jak dla mnie osobiście, fascunujący temat ale mdle bez wyrazu, bez urazy moim zdaniem.

Staro- romantyczna tematyka w stylu biblijnych opowieści, mitów, Dziadów, czy też Słowackiego jest bardzo trudna, bo łatwo w niej o patos i pustosłowie i taką powinni zajmować się naprawdę najlepsi. Ponieważ paradoksalnie łatwiej jest pisać o tematach takich jak np. wojna, zdrada, kryzys.

Ja bym Ci radził, żebyś napisał( za dwa tygodnie) opowiadanie, nie za długie, ale jedynie inspirowane historią Dali i Samsona, tyle, że akcję przeniósłbyś w czasy współczesne, skupiając się na odczuciach młodego chłopaka oszukanego przez ukochaną dziewczynę i jego zemście za to (może być niekonwencjonalna) i wystrzegaj się patosu jak ognia. Najpierw układasz sobie plan a także jakieś motto utworu w głowie np. -1. Krótki opis kim jest główny bohater 2. jak dziewczyna zdobyła jego zaufanie, jak go oszukała i jaki miała w tym cel 3. Jak się o tym dowiedział, jak się z tym poczuł. 4 Co postanowił zrobić 5. Jaki skutek miały jego czyny. 6 Jak on sam się czuł po zemście itd.

A co do wierszy, to nie zaczynaj od modlitw, lepiej napisz króciak jednozwrotkowy lub dwu i zawrzyj w nim jakieś "przebłyski wrażeń" i ujmij to swoim własnym językiem, a nie starożytnych poetów.