Dotykam nieba bo słońce jest za daleko
poza tym parzy jutrami które nadejdą
chmury są takie ziemskie a gwiazdy to ufo
księżyc upija się drogą mleczną

wczoraj ziemia była jutrzejsza
kret wyszedł zza dzisiejszej chmury
zostawiając kopiec wiatru nieogolony
broda i wąsy dotykają kałuży trawy

napij się kamieni zanim odlecą
tańcz z wodą lecz nie śpiewaj
fałszujesz cudzymi marzeniami
nie zapomnij zapomnieć ale pamiętaj

jak już tam będziesz

schowaj ziarenko nic nie znaczysz
poszukaj słońca tylko się nie zgub
blisko jest daleko w połowie drogi
będzie ciemno weź zapałkę

oddychaj myślami jeśli potrafisz
popatrz jesteś sam a ich miliony
przedstaw się wspomnieniami
imiona nic nie znaczą

pewnie nie rozumiesz
to właśnie
kosmos

Dyrdymały nie poezja.

Powiedz mi czym według Ciebie jest poezja bo jestem ciekaw?

Jak dla mnie, zbyt opisowo i rozwlekle, brakuje mi dynamik i nie dostrzegłam kompozycji. Początkowo myślałam, że "napij się kamieni zanim odlecą, tańcz z wodą lecz nie śpiewaj" pochodzi z innego utworu. Jeśli masz chwilkę, poczytaj choćby "Trudne życie z pamięcią" Szymborskiej. Tam jest wyraźny podmiot.

Mrs Alistair pisze: Początkowo myślałam, że "napij się kamieni zanim odlecą, tańcz z wodą lecz nie śpiewaj" pochodzi z innego utworu.

A może z innej galaktyki?

Tekst miałby właśnie taki jak kosmos - niezrozumiały

Przeczytałem wiersz Noblistki, dzięki za odesłanie - z pamięcią jest trochę jak z kosmosem, oba pojęcia są niczym nie ograniczone, trudne do zrozumienia, tajemnicze.

Pozdrawiam

Toyer pisze:czym jest poezja bo jestem ciekaw?

Odpowiem Ci słowami poety, mistrza słowa, obrazu i nastroju.

Nawet gdyś nie tuzem –
też mieć musisz muzę.
Pióro bez jej skrzydeł
Ma wdzięk wideł.
Próżno dźgasz nim papier –
ono jeno drapie,
aż łkasz od utrapień
na kanapie.
Nawet gdyś nie tuzem –
też mieć musisz muzę.
Wyobraźnia gruzem
bez jej tchnień.
Za to gdy cię natchnie –
pióro aż zapachnie
i utworek machniesz
pełen lśnień.
To Jeremi Przybora.
Zgubiłeś gdzieś swą muzę, lub jeszcze jej nie znalazłeś.

Toyer pisze: Tekst miałby właśnie taki jak kosmos - niezrozumiały

Zaiste ciekawa koncepcja.
Idąc tym tropem, powinieneś napisać serię przypadkowych znaków - efekt osiągnąłbyś jeszcze lepszy.

Nie, to co napisałeś, to nie jest poetycki przekaz. Raczej nieco chaotyczne pustosłowie.

Toyer pisze:

Mrs Alistair pisze: Początkowo myślałam, że "napij się kamieni zanim odlecą, tańcz z wodą lecz nie śpiewaj" pochodzi z innego utworu.

A może z innej galaktyki?

Tekst miałby właśnie taki jak kosmos - niezrozumiały

Przeczytałem wiersz Noblistki, dzięki za odesłanie - z pamięcią jest trochę jak z kosmosem, oba pojęcia są niczym nie ograniczone, trudne do zrozumienia, tajemnicze.

Pozdrawiam

No, tak, wiem, chodzi tylko o punkt widzenia. Zawarłeś tu ciekawe środki stylistyczne a wszystko ginie w kosmicznej mgle i nic nie widać. Pozdrawiam również.