zapytam zatem: jakie macie kwalifikacje? Razz A może pochwalicie się jakimiś absolwentami?

dajcie znać gdy nazwiska osób prowadzacych trening zapiszą się jakkolwiek w literaturze Wink

Panowie teorię to sobie można o kant (----). Jesli sądzicie że metoda jest dobra to najpierw wyprobujcie w praktyce potem uszczęsliwiajcie nią innych

Witam po raz wtóry wszystkich uczestników tej dyskusji:)



Miałem zamiar nie zabierać głosu, ponieważ to tak jakbym próbował być sędzią we własnej sprawie ale widzę, że wkradło się tutaj parę nieporozumień, które chciałbym rozwiać.



I - dotyczy pojęcia twórczości



1. Twórczość jest pojęciem abstrakcyjnym (nie da się jej zobaczyć, dotknąć itd.). I chociaż wszyscy w tej dyskusji wypowiadają się na jej temat (i bardzo dobrze:)) to jednak każdy z nas ma inne o niej wyobrażenie. Ja chciałbym zaproponować uporządkowanie dyskusji i przyjęcie jasnej definicji, która rozwieje wiele wątpliwości. Twórczość w psychologii można rozpatrywać w dwóch aspektach:



- twórczość jako cecha wytworu - czyli odpowiadamy sobie na pytanie jakie działa uznajemy za twórcze? (psychologia wyabstrahowała te cechy które świadczą o twórczym aspekcie dzieła: nowość, oryginalność, wolność od naśladownictwa i UżYTECZNOść pod jakimś względem: praktycznym, estetycznym itp.)



- twórczość jako cecha osoby - w tym aspekcie zastanawiamy się co to znaczy, że osoba ZACHOWUJE się twórczo (zarówno w obserwowalnym behawiorze[co robi] jak i tym co obserwacji nie jest dostępne [co myśli, czuje, sądzi, jaką ma intuicję itp.]). Odpowiadamy sobie na pytanie jakie procesy zachodzące w umyśle człowieka powodują twórcze efekty. Psychologia dostrzegał, wyselekcjonowała, zdefiniowała i nauczyła się po części kontrolować te procesy które prowadzą do twórczych efektów.



Na treningu twórczości zajmujemy się przede wszystkim drugim ujęciem twórczości. Czyli tym jak wykorzystać lepiej nasz umysł.



2. Należy także przytoczyć tutaj wątek który poruszyła inatheblue. Zgadzam się z nią, że tworzenie to w naszej kulturze to przeważnie zajęcie samodzielne, albo raczej za takie jest uważane.

Chciałem też zaznaczyć, iż to o czym mówisz w psychologii nazywa się twórczością przez duże "T" i małe "t".

Istnieją dwa możliwe (albo raczej ja znam dwa:)) podejścia:

- twórczość jest cechą wybitnych twórców (Picasso, da Vinci, Mozzart etc.)

- twórczość jest cechą ciągłą (tak jak np. ekstrawersja - jedni są bardzo ekstrawetywni, inni trochę mniej, jeszcze inni prawie wcale itd.) i ludzie różnią się pod względem natężenia tej cechy



Drugie podejście jest bliższe rzeczywistości gdyż pierwsze zakłada zero jedynkowy charakter twórczości. Albo jesteś genialny albo nie. W prawdziwym świecie takie zjawiska zachodzą raczej rzadko - większość ludzkich cech ma charakter ciągły. Ludzie nie dzielą się na tych którzy mają pamięć lub jej nie mają, a raczej na tych którzy pamiętają źle, słabo, średnio, dobrze, lepiej itd.

Dzięki temu możliwe jest stymulowanie niektórych cech, a więc podnoszenia lub obniżania ich natężenia (np. kiedy chodziłaś do podstawówki potrafiłaś zapamiętać stosunkowo mniejszą ilość materiału a teraz jesteś w stanie zapamiętać go kilkakrotnie więcej - zmiana zaszłą dzięki naturalnemu rozwojowi Twojego mózgu oraz ćWICZENIU pamięci czyli zapamiętywaniu coraz to większych partii materiału)



Kończąc ten wątek chciałbym zaznaczyć, że nie tworzy się całkowicie samemu. Szukasz inspiracji wszędzie (czytasz, patrzysz, słuchasz), a w szczególności rozwojowe są rozmowy, dyskusje, wymiana opinii i spostrzeżeń. W takim ujęciu korzystasz z umysłów innych osób. Nie jest się nigdy samodzielnym twórcą ponieważ tworzy się z tego co jest dostępne (czyli tego co wyprodukowali inni ludzie) i przeważnie też dla innych.





II - dotyczy treningu twórczości



1. Trening Twórczości to nie tylko burza mózgów! W zasadzie, choć to potężna technika, to jest ona najprostsza i najmniej wyrafinowana. Osobiście jestem zakochany w analizie morfologicznej, jest to metoda zapożyczona z astrofizyki ale sprawdza się świetnie w analizie wielu problemów i sytuacji. Podobnie zresztą jak pytania Osborna, Chińska Encyklopedia czy naprawdę wiele innych technik które dają możliwość w różny sposób zobaczyć problem. Raz się do niego zdystansować, raz zbliżyć, raz rozłożyć go na części to z kolei dodać coś do całości lub przekształcić go w coś innego itd.

Synergia umysłów nie jest techniką twórczego myślenia. Jest to zjawisko zachodzące w grupie - jeden z procesów grupowych. Zasadza się on na zasadzie, że całość to coś więcej niż suma części.

(Zgadzam się tu z nosiwodą, że jeżeli grupa jest dobrze prowadzona to można złapać taki flow, że...ehh wspomnienia:))



2.Chciałbym też zaznaczyć, że...trening jest TRENINGIEM. Na treningu się ćwiczy twórczość (zmienia natężenie cechy twórczości), a nie zastaje Twórcą (niestety nikt nie uczyni z nikogo geniusza). To jest tak jakby chcieć aby jedna wizyta w siłowni sprawiła, że będziemy wyglądać jak Mariusz P.



3. Trening twórczości jest prowadzony w formie warsztatu, a więc jest to praca oparto na doświadczeniu uczestników. Wykonujesz zadanie(które opiera sie na konkretnej technice), a następnie wspólnie zastanawiacie się z grupą i trenerami co się właściwie wydarzyło - co się stało? jak wpadłeś na ten pomysł? co czułeś? dlaczego tak postąpiłeś? z czym Ci się to skojarzyło? a teraz jak o tym myślisz pomyślałbyś tak samo?jakbyś to zmienił? jak ulepszył? jak jeszcze można inaczej o tym myśleć ? jak inni o tym myślą? - dzięki omówieniu każdego ćwiczenia można dostrzec błędy w myśleniu (np. ograniczenie się ze względu na normy społeczne) lub błędy techniczne (np. nie zapisywanie WSZYSTKICH!!!!!!!!!!!!!!!!!!! pomysłów nawet tych najbardziej objechanych, nierealnych, nielogicznych, śmiesznych, wstydliwych, obraźliwych).

Trening twórczości jest też pracą grupową a więc korzysta z dobrodziejstw obecności innych uczestników. Grupa niweluje afekt ojcowski (czyli silne pozytywne emocje związane ze swoim dziełem, które uniemożliwiają nam dostrzeżenie wad naszego wytworu), daje możliwość spojrzenia na problem z różnych perspektyw i w końcu dzięki grupie posiada się bardzo dużo różnorodnych doświadczeń (każdy jest inny - im bardziej zróżnicowana grupa tym lepiej) z których można korzystać.

hmmm... innymi słowy uczycie jak wpadać na pomysły?

Tylko pytanie czy da się zastosować w praktyce.

Na Fahrenheicie też pisałeś (to byłeś ty, nie?).

Ja się tam zgadzam z opinią, że może fajna byłaby z tego zabawa. Ale odpłatne zajęcia jakoś nie kuszą.

Mogę się jednak mylić. Czemu nie pochwalisz się ile osób było i jak Wam szło? Smile (nie uznaj pytania za chamskie - to tylko ciekawość)

Tenshi pisze:Na Fahrenheicie też pisałeś (to byłeś ty, nie?).



Ja się tam zgadzam z opinią, że może fajna byłaby z tego zabawa. Ale odpłatne zajęcia jakoś nie kuszą.