Tutaj można zapisać dla potomnych swoje przemyślenia odnośnie tekstów z Jasnej Strony Mocy 2018.

To zanim administracja się rozmyśli, napiszę, jak wybierałem

Pierwszy tekst zapowiada fantasy albo tekst historyczny. Nie zagrało, może wina we mnie, trudno mnie zainteresować fantasy. A na historię o historii - bardzo średnie, nie widzę potencjału, widzę raczej kliszę.

Drugi często utyka i buksuje w koleinach, za dużo cierpienia, Ściana Płaczu bywa przesadą, ale jest w nim coś. Nadmiarów przede wszystkim, ale czuję opowieść. Jestem na tak.

Trzeci - bardzo stara się być fajny, aż tak bardzo, że dla mnie jest męczący, przefajnowany. Gdzieś coś błyska, ale jestem zmęczony formą. Nie, nie stać mnie na czytanie dalej

Czwarty zaintrygował Hardenem (parę osób wie, że rajcuję się NBA i koszykówką w ogóle), ale potem poszedł w zauroczenia. I wszystko byłoby dobrze, gdyby nie decyzja bohatera. No dobra, i wcześniejsza jego odpowiedź. Przesuwa to tekst w stronę romansów. Romanse jak fantasy, prędzej jestem z nimi na wojennej ścieżce niż wypalam fajkę pokoju. Ale te pół punktu się należy, raczej jestem na tak niż na nie. No dobra, wyszło, że to musi być 0,51

Piąty ciężko napisany, za dużo nadmiarów, ale też ciekawi mnie plan. Jestem na tak

Wybierałem więc spośród dwóch i połowy. Nie wiem, czy w tej chwili wolno mi powiedzieć, który wybrałem, więc taktycznie powiem, że w sumie decyzja była prosta, ot, chłopcy z Sosnowca tak mają :-)

Ta ja też. Króciutko.

A może być zabawą nawiązań, i to zabawą fajną. Jednak po tak krótkim fragmencie można tylko strzelać w ciemno. A przy takiej konkurencji nie ma (u mnie) na to szans.

Nie mam pojęcia kto może być autorem, bo próbka jest skromna.

B jak nie moja Bajka. Zastanawiałem się dlaczego ten tekst mi nie siadł i nie mam pojęcia. Tym bardziej, że punkt Romeckiego poszedł właśnie tutaj, a ja kompletnie nic w tym tekście nie czuję. Ani opowieści, ani Jasności.

Ten tekst mógł napisać Uni. Mogła też Red, pomagając sobie radami Uniego. Albo zupełnie ktoś inny.

C, jest fajny. Bardzo fajny, za fajny wreszcie. Kumplowska opowieść z klepaniem czytelnika i znaczącym "wiesz o co chodzi?". Niby ok, ale jednak oślepia fajnością. Zbyt siłowo. A językowo na bogato, są annały i koncyliacyjny

Ten tekst mógłby napisać Bari. Mógłby uni. Mógłby też nasz oberadmin. Nie mam pojęcia.

D, tu poszedł mój punkt. Za ciekawość, za mój "typ" opowieści, za Hardena, starość i dziwne dziewczę w ramonesce. Dureń z bohatera tak nieprzeciętny, że aż nieprawdopodobny, ale co tam. Bardzo ciekawym co dalej.

Ten tekst mógłby napisać Bari. Mógłby też Sławek. Ba, sam mógłbym tak napisać.

E, fajny. To był mój drugi typ poza C, ale chyba Harden mnie przekonał A tak serio, jest fajna ta historia, też ma mój "typ" opowieści, i chociaż bohaterowie zdają się mniej durni niż osioł z mostu, to jednak wybrałem tamto. Bo chyba chcę wiedzieć jak durniowi skończy się tamten dzień.

Mógł to napisać Misieq, mogła ravv. Sam też mógłbym.

Gratulacje dla wszystkich.

G.

Przepraszam jeśli nie wypowiem się o wszystkich tekstach, bo to jest JSM i źle nie wypada

Żałuję, że mogę tylko jeden głos oddać, bo bardzo chciałbym przeczytać dalej ADE
A czytało mi się najlepiej, ale to baaaardzo krótki tekst.
Następnie D i E - ostatecznie oddałem głos na E. Kto by to mógł napisać? Nie mam pojęcia. Tekst D nieco mi zgrzytał, w porównaniu z E. Wahałem się, czy chcę poznać historię czubów z D i czy to będzie opowieść o szczęśliwej miłości, czy bardziej korci tajemnicza aktówka. Aktówka wygrała.

Całkiem sympatyczne teksty, ale zdecydowanie najbardziej spodobał mi się tekst D. Kupiła mnie lekkość opowiadania, język, sportowe i popkulturowe nawiązania oraz oczywiście zakończenie - jedyne ze wszystkich, które naprawdę pozostawiło mnie z pytaniem, co będzie dalej. Niektórzy powiedzą, że to tani zabieg, ale ja przy tej konstrukcji konkursu nie mam nic przeciwko cliffhangerom, a wręcz przeciwnie, oczekuję ich. Mam nadzieję, że całość opowiadania jeszcze mnie zaskoczy, a kto wie, może zachowanie głównego bohatera nabierze więcej sensu - albo zyska potwierdzenie w konwencji reszty tekstu.

Poza tym chętnie przeczytałbym drugą część tekstu E, te dwa podobają mi się zdecydowanie najbardziej. Reszta mnie nie zachwyca, ale też nie odrzuca, gratuluję autorom.

Każdy z tych tekstów jest dla mnie obcy, być może z powodu męskiej perspektywy narratorów i odmiennej niż moja wrażliwości ich autorów. Wybrałam więc "namniej obcy", czyli najbliższy, taki w który mogłam się wczuć, bo poruszał jakąś moją strunę. I to był B. Pozostałe miały w sobie coś, z wyjątkiem tekstu C - Autorze, przepraszam, ale po prostu nijak nie mogłam wyczuć.

A - Krótki, treściwy, ale za mało go żebym się wczuł w chęć kontynuacji.

Fantastyka... Nie mam najmniejszego podejrzenia, kto to mógł utworzyć.

B - rower... tekst przyzwoity i porządnie napisany, ale nieszczególnie mi leży w tematyce. Czy chciałbym czytać dalej? Wątpię.

Kto tu pomyka rowerkiem... Hmm... Uniwers?

C - sporo zbitego tekstu, jak opis łąki w "Nad Niemnem". Niewiele się dzieje, to dla mnie męczące.

Strasznie podobne do Baribala, ale za mało literówek.

D - zalatuje mi filmem "Angel-A". Film był całkiem ciekawy i nawet przypadł mi do gustu, ale to nadal nieco wtórność. Mimo to mógłbym chcieć przeczytać go, gdyby nie inne preferencje.

Autor? Pojęcia nie mam.

E - ja też chcę wiedzieć, o co chodzi z aktówką.

Pachnie Godhandem. U niego często jest alkohol w tekstach.

A.

Dziwne powtórzenie:) chuderlawe fantasy.
To może być Redna.

B.

Z literówką w łapę zakręt.
To raczej rowerowo Uniwersowo.

C.

To nie jest łatwy tekst. Bodły dwie metafory - banda zdrowego rozsądku i pozory w kolorze buraka. W tym bardziej ciekawy jestem prowadzenia języka jak fabuły.
To może być Leszek rzezimieszek.

D.

Dobrze, gładko wszedł. Ciekawy.
To może być God.

E.

Nie kupuję go, nie wiem.
Nie wiem kto, ale to pisała dziewczyna.


Howk.
Czekam na Ciemną Stronę Mocy:)

Podchodzę z czystym sercem. Tym razem świadomie olewam konstrukcję fabuły, bo skoro ciąg dalszy nastąpi, to trudno oceniać konstrukcję po połowie. Wybór więc nastąpi po najmniejszej linii oporu, znaczy - co mnie się podoba.

A.
Za mało informacji, bym się wciągnął. Nie razi mnie fantasy, ale tu za mało, by mnie złapało na haczyk. Niewykorzystany potencjał limitu.

B.
Wciągnął mnie. Lubię pasje. Lubię słuchać lub czytać o pasjach, nawet, gdy są mi obce. Tu czuć pasję i nawet zarysowuje się fabuła.

C.
Za to tu fabuła się niezbyt zarysowuje (ale to stwierdzam neutralnie, nie na minus). Za to jest ciekawe ironiczne spojrzenie cynika, które mi się podoba. Fajność języka nie odrzuca, nie jest dla mnie nachalna. Jeśli identyfikuję jakiś błąd, to - dłuższe bloki mogłyby być bardziej poszatkowane akapitami, zyskało by to na przejrzystości.

D.
Wygrywający jak dotąd tekst mnie porwał mniej. Znaczy, jest fajny gdy narrator monologuje i to mnie wciąga, ale zarysowana intryga, samobójczyni itp. mnie zniechęca, odrzuca. No, nie ciekawi po prostu.

E.
Też mi się bardzo spodobał. Taki to niby zwykły i ludzki, ale czyż nie takie właśnie ruszają najbardziej?
No i zagadka aktówki, hmmm.

Podsumowując, wybrałem spomiędzy B, C i E. Taktycznie.

Opinie czepialskie, bo tak.

A. No tekst jest. Haczyk widać, ale mnie nie złapał, haczyk zbyt był oczywisty, przynęty zabrakło. Poza tym długi łuk, nawet na koniu małym i kudłatym to zbyt duże fantasy jak na mój czepialski gust.

B. Tekst dobry. Aczkolwiek według mnie, wyczerpał temat. Czepiam się jak na mój gust forsowanej filozofii a la Cacao DecoMorreno, czy innego Coelho (Jak długo dasz radę jechać bez napędu? Zależy od prędkości, którą wypracowałeś.)
Wybacz Autorze, to nie brak szacunku do Ciebie, tylko do tego co napisałeś.

C. Tekst wyraźny. Nie spodobali mi się bohaterowie i narrator tego tekstu, co jest sukcesem artystycznym autora, nie przekładającym się na sukces komercyjny w mojej głowie. Trudno mi się czyta teksty o brzydkich ludziach. Nie jestem targetem tutaj.

D. Tekst niezły. Miało być jasno, a skoczył?! Nie mógł iść jednak w tego kosza pograć? No i się zastanawiam jakiego asa autor z rękawa wyciągnie, by tę opowieść pociągnąć dalej.

E. Tekst wygrał. Primo, nikt nie umiera+nikt nie popełnia samobójstwa (i super bonus - nie ma smutnych dzieci). Secundo to jest, podług prikazu, wstęp do czegoś. Tertio, haczyk chwycił, choć po trosze dlatego, że już wygłodniale rzucałem się na każdy haczyka ślad.

A.

Widać zalążek pomysłu, ale tekst jest zbyt krótki. Uważam, że całość należałoby przerobić - ogólnie uważam, że im krótszy wstęp/prolog, tym bardziej powinien on być perfekcyjny, idealnie doszlifowany.

B.

Za mało literackiej przynęty w tej pełnej pasji fabule, w efekcie czego nie mam odczucia chcę wiedzieć, co będzie dalej. Na uznanie zasługuje podjęcie się opisów dynamicznych, w tej kwestii jednak Tekst B wymaga trochę dopracowania.

C.

Tekst bardzo przegadany, fabularnie nie zaciekawił mnie. Jedynym interesującym fragmentem jest to:

Tekst C pisze: A jeszcze potem biegałeś dla Flapa dwa, gdy był już prezesem pewnego zrytego pierdolnika. A teraz tu. Bo Drugi nie zapomina o ludziach. Kolekcjonuje ich w kapownikach i pamięci telefonu, obojętnie, czy katapultują się w kosmiczne rejony hierarchii, czy akurat pełzają bezradnie w mule.

To mogłoby być punktem wyjścia, fundamentem do nowej/innej opowieści.

D.

Tekst zaczyna być interesujący od trzeciego akapitu - drugie tamtego dnia. Ogólnie zakończenie jest zaskakujące i jestem ciekaw, co będzie dalej, zniechęca mnie jednak do tego tekstu niewiarygodna, sztuczna dla mnie wymiana zdań bohaterów przed skokiem, częściowo przegadana narracja w tym fragmencie oraz, że mężczyzna skoczył "od tak" za dziewczyną.

E.

Najbardziej interesujący tekst. Bohater bardzo ciekawy i tajemniczy, tajemnicza jest również aktówka. Jestem ciekaw, co będzie dalej.

To ja sobie pozwolę raz jeszcze, po zapoznaniu się z całością tekstów finałowych.

Pierwszy zyskuje, całkiem sporo zyskuje, w stosunku do fragmentu z pierwszego etapu. Językowo fajnie, czasem za fajnie, ale ogólnie mi się podobało. Dobra wiele nie widzę ale ok. Tekst pachnie dokonaniami Leszka.

Drugi. Serio? Musiałeś autorze iść w takie rozmemłane klimaty? Za samą akcję dialogu z nieżyjącą narzeczoną, chciałem cisnąć tym tekstem w ścianę. I gdyby nie szacunek do własnego telefonu, pewnie cisnąłbym. Bez urazy, ale tak wpychanych na siłę emocji to już dawno nie widziałem. Mój głos poszedł na ten tekst i w duchu modliłem się, żebyś nie rozdramatyzował tego opka do granic. A Ty właśnie to zrobiłeś. Styl przypomina mi Bartosha z naszej bitwy.

Trzeci. Tutaj bez rewolucji. To był mój numer dwa w pierwszej turze, a teraz być może (muszę rzecz przemyśleć) będzie numerem jeden. I podoba mi się jak zagrał na nosie mojej ciekawości "aktówkowej" wystawiając człowieka na pierwszy plan. Przypomina pisanie Sławka, ale fragmentami też Filipa.

G.

C - chyba najlepiej napisany.

D - rozczarowujący. Autor mógł go zakończyć inaczej.

E - najbardziej rozczarowujący. I nadal nie wiem, co zawierała aktówka. Obawiałem się, że właśnie taka będzie druga część - happy end, ale zawartość aktówki pozostanie znana jedynie Mietkowi. Zawiodłem się.

C - tekst nieoczywisty

D - tekst przeszarżowany

E - tekst wzruszający

C - nie jestem targetem! Zanudziłem się. Czytałem, czytałem, czytałem i nie mam pojęcia o czym. Jak uciec z korporacji? Czy jak? Przykro mi, a może i nie, ale w ogóle nie trafił do mnie.

D - Tak bardzo łopatologicznie. No bo jak najlepiej siać dobro? Ratując od samobójstwa, żeby potem z tego narodziła się miłość. Przynajmniej potencjalna. A jednak, taka łopatologia najlepiej do mnie przemówiła. Ten tekst czytało mi się najprzyjemniej, wiedziałem co miało być, oczekiwałem tego i to właśnie dostałem. Punkt.

E - To trzeci temat, na który można pisać w ramach siania dobra. Pierwszy to ten z D. Drugi to ratowanie głodujących w Afryce. A ten jest trzeci. Pomoc bezdomnemu. Żeby chociaż z tego coś wyrosło, żeby choć cień przyszłych dokonań uratowanego. A tu nic. Po prostu szczęśliwy, jakby przeszłość odcięta została zabiegiem lobotomii. O tak: ciach, i po bólu. No i ta aktówka, która została. Rozumiem, szanujemy prywatność, ale mnie jako czytelnika interesowała bardzo przeszłość Mietka i jego aktówki. Chociaż żeby słówko. Skąd ta wiedza? Czym się zajmował? Co takiego się wydarzyło? Tak niewiele trzeba było. W D nie wiemy, czy jakaś głębsza relacja powstała, ale chcemy, żeby tak było, więc te kilka mrugnięć okiem do czytelnika wystarczyło, żeby tego oczekiwać. A tutaj nic. Jakby autor sam nie wiedział i umiejętnie unikał tematu, żeby nie została obnażona niewiedza o tym. Ech, szkoda. Czuję największe rozczarowanie, bo wtedy dałem punkta na E.