Latest post of the previous page:

C - nie jestem targetem! Zanudziłem się. Czytałem, czytałem, czytałem i nie mam pojęcia o czym. Jak uciec z korporacji? Czy jak? Przykro mi, a może i nie, ale w ogóle nie trafił do mnie.

D - Tak bardzo łopatologicznie. No bo jak najlepiej siać dobro? Ratując od samobójstwa, żeby potem z tego narodziła się miłość. Przynajmniej potencjalna. A jednak, taka łopatologia najlepiej do mnie przemówiła. Ten tekst czytało mi się najprzyjemniej, wiedziałem co miało być, oczekiwałem tego i to właśnie dostałem. Punkt.

E - To trzeci temat, na który można pisać w ramach siania dobra. Pierwszy to ten z D. Drugi to ratowanie głodujących w Afryce. A ten jest trzeci. Pomoc bezdomnemu. Żeby chociaż z tego coś wyrosło, żeby choć cień przyszłych dokonań uratowanego. A tu nic. Po prostu szczęśliwy, jakby przeszłość odcięta została zabiegiem lobotomii. O tak: ciach, i po bólu. No i ta aktówka, która została. Rozumiem, szanujemy prywatność, ale mnie jako czytelnika interesowała bardzo przeszłość Mietka i jego aktówki. Chociaż żeby słówko. Skąd ta wiedza? Czym się zajmował? Co takiego się wydarzyło? Tak niewiele trzeba było. W D nie wiemy, czy jakaś głębsza relacja powstała, ale chcemy, żeby tak było, więc te kilka mrugnięć okiem do czytelnika wystarczyło, żeby tego oczekiwać. A tutaj nic. Jakby autor sam nie wiedział i umiejętnie unikał tematu, żeby nie została obnażona niewiedza o tym. Ech, szkoda. Czuję największe rozczarowanie, bo wtedy dałem punkta na E.

Po zastanowieniu.
C - lepszy w całości niż tamten fragment, który wydawał mi się przekomplikowanym popisem. Niezłe, choć daleko od rozwalenia systemu (Autorstwo - podejrzewam Bariego )
D - no cóż, pochopnie dałem pół punktu wcześniej. W całości jest to niestety historia rodem z harlequinów albo najbardziej lubianych schematów literatury kobiecej. Delikatnie mówiąc, kicz. Poprawnie napisane, ale... (Autorstwo - powiedziałbym, że to jakaś kobieta, z powodu słodkości podejrzewałbym Isę albo Wolhę próbującą odejść od siebie , ale że żadna z nich, to pewno jakoś facet, zdziwię się zapewne )
E - w całości nie tak dobre, jak miałem nadzieję, nieco zbyt słodkie, ale w sumie rozumiem zamysł, zgadzam się z nim, jest parę fajnych smaczków w rodzaju Nikaragui. Aktówka - nie spodziewałem się, że to ten szczegół ma być najważniejszy, no i się nie zdziwiłem. Niezłe, choć też systemowi niczego nie urwało. Ale prawdę mówiąc, to w tym tekście widzę to, co lubię, jakąś historię - zatem na niego głosuję. (Autorstwo - facet. Ze trzech mi tu pasuje, nie umiem powiedzieć, który )

D - odjechał w klimat, który wietrzyłem po pierwszej połówce. Nie, żebym mu coś ujmował, po prostu nie mój degustibus. Sianie dobra jest.
E - bardziej w mym guście, ale brakuje mu "czegoś". Praktycznie nie daje mi nic ponadto, co wynikało z pierwszej połowy. Żadnej zagwozdki, zwrotu, ciekawostki.
C - też ma pewne wady, ale enigmatyczność końca historii mi się nawet podoba, a słowotok opisujący korpo mnie brawurowo urzeka. Więc ponownie mój głos na C, poprzednio dał mu drugą turę, czy teraz da mu zwycięstwo, to się okaże.

Ja tez głosuję na C.
Nie do końca wiadomo o co chodzi, ale napisane - jak to ujął Kruger - brawurowo! I smakowicie:-))

C.

Zdania nie zmieniłem, niestety, ani formą, ani fabułą tekst mnie nie zaciekawił, a realizacja założeń dla mnie niewystarczająca.

D.

Tu jest trochę lepiej, fabuła zaciekawia, dostrzegam jednak w tekście zbyt duże pójście na łatwiznę z emocjami. Sianie dobra w porównaniu z następnym tekstem jest mniejsze.

E.

Tu miałem największe oczekiwania i czuję spory niedosyt. Liczyłem na znacznie więcej. Ogromny potencjał tekstu niewykorzystany - można było upiec dwie pieczenie przy jednym ogniu: zrealizować założenia konkursowe oraz rozwinąć w znacznie ciekawszy sposób kwestie z Mietkiem i jego aktówką, która tak bardzo na początku została wyeksponowana.
Niestety, ale dla mnie tekst okazał się być napompowanym balonem, z którego uszło powietrze. Czuję się nawet trochę oszukany - aktówka mnie oszukała, bohater Mietek mnie oszukał, bo intrygujący dla mnie bohater i jego aktówka okazali się być tylko przynętą.

Zakończenie pozostawia zbyt wiele pytań bez odpowiedzi. Tekst można było zamknąć z wielkim hukiem, a tym czasem: drzwi z cichym zgrzytem niedomknięte. Odczuwam wrażenie, że zabrakło pomysłu, może czasu, nie wiem.


Po zastanowieniu się i pomimo wielu zastrzeżeń, uważam, że Tekst E w moim uznaniu najbardziej spełnia realizację motywu przewodniego "Siewca Dobra" - następuje tu spotęgowanie: człowiek pomagając innemu człowiekowi, angażuje przy tym dodatkowo wielu innych ludzi, co oznacza: dobro zostało rozsiane.

C. Jest, jak było - widać kunszt, ale przesłanie do mnie nie dotarło.

D. Tylko smutnych dzieci zabrakło, żeby skompletować duszoszarpacze. Samobójstwo, szpital, miłość na krawędzi, rozmowy z niemartwymi. Aczkolwiek na plus, że w przeciwieństwie do pozostałych tekstów, jest historia z jakimś strukturowym przytupem, wychodzącym poza wirtuozerię słowa.

E. Jak by to było z życia wzięte, to bym przyklasnął, bo życie nie potrzebuje puenty. Opowiadanie jednak, panie dzieju, żeby trafić w moje gusta, puentę musi mieć. A tu ni ma.

Ostatecznie jednak E. Bo jest historia, realizuje temat i gdzieś to wszystko zdąża, do momentu kiedy przestaje.

Myślę, że autorzy wszystkich tekstów mogą się już ujawniać w tym wątku.

No dobra.

Tekst E jest mojego autorstwa.
W pierwszej rundzie głosowałem na D, w drugiej nie głosowałem, ponieważ tekst C i mój własny wydawały mi się równorzędne.
Aktówka całkowicie celowo została pominięta i dokładnie zdawałem sobie sprawę, że polecą za to gromy. Trudno.
Jednym z przesłań tego tekstu było "nie przedmioty są ważne, a ludzie, którzy za nimi stoją". Stąd zmyłka z aktówką, w której btw nic nie było - Mietek nosił ją ze sobą z przyzwyczajenia.

G.

Godhand pisze: Stąd zmyłka z aktówką, w której btw nic nie było - Mietek nosił ją ze sobą z przyzwyczajenia.

Oj, nie polubimy się -,-

To teraz dla niektórych petarda, dla mojego poprzednika (którego notabene również zidentyfikowałem) prawdopodobnie nie - D jest moje.

Dziękuję za wszystkie opinie, tekst bardzo wiele mnie nauczył. Między innymi tego, że jak się ma krzywe nogi, to piłka nożna nie jest najlepszym wyborem.

Jakiś czas później przyszło mi do głowy inne zakończenie tej historii, którym podzielę się w Tuwrzuciu. Niebawem.

Godhand, zaczynałam już kombinować, czy to nie nawiązanie do walizki z Pulp Fiction Tak czy inaczej - gratki!

To teraz dla niektórych petarda, dla mojego poprzednika (którego notabene również zidentyfikowałem) prawdopodobnie nie - D jest moje

Bardzo się cieszę, że miałem pewność Twojego autorstwa. To dobry tekst. Pojechany w złą stronę, ckliwy ponad rozsądną miarę, ale nadal sprawny i fajnie napisany.

G.

Godhand pisze: Stąd zmyłka z aktówką, w której btw nic nie było - Mietek nosił ją ze sobą z przyzwyczajenia.

No i o tym trzeba było chociaż pisnąć słówko! niechby sam Mjetek o tym powiedział. I całość nabrałaby sensu.
Np scena końcowa:
— Wiesz, mam do ciebie jeszcze jedno pytanie, bo strasznie mnie to nurtuje. Ale jeśli nie zechcesz...
— Tak?
— Co ty właściwie nosisz w tej teczce?
— A nic. Lubię ją.

I finito!

god pisze:To dobry tekst. Pojechany w złą stronę, ckliwy ponad rozsądną miarę, ale nadal sprawny i fajnie napisany. 

Hm. Czyli niedobry, ale dobry.


Gratulacje God

P.Yonk pisze: — Wiesz, mam do ciebie jeszcze jedno pytanie, bo strasznie mnie to nurtuje. Ale jeśli nie zechcesz...
— Tak?
— Co ty właściwie nosisz w tej teczce?
— A nic. Lubię ją.

Gratulacje, Godhand!.
Cieszę się, że wygrał Twój tekst. Solidnie optymistyczny (aż chciałoby się wręcz, żeby to był reportaż, nie fikcja), bez nadmiaru efektów specjalnych, taki po prostu rzetelny i bardzo pasujący do tego konkursu

Godhand, a jednak powtarzające się motywy Cię zdradziły. Gratki

Rubia, Mam nadzieję, że to na długo poprawi Twoje samopoczucie
To jest reportaż, chłopaki z mojego miasteczka to zrobiły.

G.