idą

wytartymi dzielnicami

pokojowo urodzeni

z węgla i półwiecznej stali



idą

depcząc kwiaty za istnienie

pokojowo nauczeni

być kilofem i kamieniem



idą

ciągnąc gruzy pod butami

pokojowo rozgrzeszeni

przez historię chwiejnej flagi



idą

niosąc złoty garniec

pokojowo nagrodzeni

za pogardę