Był piękny, jakby Apollo wykuł w nim swoją twarz dłutem Leocharesa, a gladiatorzy podzielili się ciałem i oddali Welońskiemu. Teraz dumnie reprezentuje stolicę. Cud natury, młody bóg.

Był piękny i był mój. Co z tego, że przez chwilę? Piękna nie da się zamknąć w dłoniach, wiatru nie zatrzymasz.

Za firanką w oknie zgarbiona postać śledzi splecione ręce roześmianych nastolatków. Jest cisza, od czasu do czasu słychać delikatne tykanie zegara, jeszcze jest w nim życie, jeszcze odmierza czas i rysuje zmarszczki.
Usta bezgłośnie odmawiają modlitwę. Z wypłakanych oczu nie można wyczytać czy to prośby o życie, czy o śmierć.

Nagle pokój jaśnieje, przyszło słońce zmęczone długą wędrówką, usiadło przy stole, odpoczywa. Jest jak wspomnienie o cieple, które kiedyś mieszkało w sercu.

Blade oblicze nabiera rumieńców.

Proszę bardzo! I elka ma pojęcie do czego służy klawiatura, a choć dla mnie to za trudne bo prosty chłop jestem, to
czytało się ze smakiem.

elka pisze:od czasu do czasu

elka pisze:Nagle

Z tego bym zrezygnował.

Są rzeźby które żyją. W nas i w ogóle. Rzeźby z którymi wiążemy wspomnienia.
Moją jest Jeździec z Artemizjon, ale trzeba go zobaczyć na żywo. Dotknąć.

elka, coś wspominałaś, że w prozę nie umiesz...
Umiesz.

Pozdrawiam.

Brat Ruina ma rację. Umiesz pisać prozę. Liryczną.
Złota mucha dla Ciebie, od Pająka
https://i.postimg.cc/zBg22cky/golden-fly-awrd.png[/mimg]

W sumie, to nie wiem, co napisać. Jestem zaskoczona.
Do tej pory, po wstawieniu prozy, czytałam jedynie, że powinnam pozostać przy poezji...

Bardzo wszystkim dziękuję.

Rodzaje literackie są dla sztywniaków i literaturoznawców. Autor niech pisze jak umie. Tu widać umie, więc należy pisać więcej.

Bardzo sugestywny obraz, świetnie uchwycone. Bardzo bardzo.

Iwar, ithi - bardzo dziękuję.

Pozdrawiam.

Druga część tekstu, od slow "za firanką" - podoba mi się bardzo.
W pierwszym zdaniu przeszkadza mi przeładowanie porównaniami.
Rozumiem nawiązanie do antycznego, klasycznego pojęcia piękna, ale dla mnie, za dużo tych grzybów w barszczu. Nie zostawiłaś mi miejsca na wyobrażenie sobie "mojego", czytelniczego piękna. Myślę, że odrobina niedopowiedzenia w tym miejscu, dala by więcej przestrzeni i powietrza.

elka pisze: Piękna nie da się zamknąć w dłoniach, wiatru nie zatrzymasz.

Tu dla odmiany ów wiatr, czyni to zdanie nieco banalnym, pierwsza część zdania jest wystarczająco ładna i obrazowa.

Pomimo tych kilku uwag - Gratuluję
To bardzo interesująca miniaturka i ciesze się, ze odważyłaś pokazać nam także swoja prozę.
I tak tak.. umiesz pisać
Uśmiech dla Pani

Sarah pisze: elka pisze:
Source of the post Piękna nie da się zamknąć w dłoniach, wiatru nie zatrzymasz.
Tu dla odmiany ów wiatr, czyni to zdanie nieco banalnym, pierwsza część zdania jest wystarczająco ładna i obrazowa.

To zdanie nawiązuje do poprzedniego, że romans trwał tylko chwilę...
Być może źle to ujęłam, że trąci banałem. Przemyślę.

Diękuję, Sarah, że podzieliłaś się uwagami na temat tego maleństwa. Co prawda nie zmienię pierwszego zdania, bo ma kluczowe znaczenie dla całego tekstu.
Pozdrawiam.

elka pisze: Co prawda nie zmienię pierwszego zdania,

Nie nie! Absolutnie nie miałam na myśli zmiany, opisałam Ci tylko to, co ja odczułam
Akurat uroda klasycznego Apollo nie wzbudza mojej ekscytacji
Natomiast jako przedstawienie ideału urody dla peelki jest jak najbardziej dobre.

Sarah pisze: Akurat uroda klasycznego Apollo nie wzbudza mojej ekscytacji

Apollo jest fajny, ja tam zawsze ,jak mam możliwość, rzucam okiem.

Znów się z Tobą zgadzam Sztukę antyczną doceniam, lubię i niezmienienie wzbudza ona mój podziw.
Tyle tylko, ze w swojej miniaturze posłużyłaś się opisami, które jednoznacznie przedstawiają tego Najpiękniejszego faceta.
I tylko na to zwróciłam uwagę - ze tak dużo porównań mnie osobiście przeszkadza. Bo wole coś mniej dookreślonego, bardziej efemerycznego - szczególnie w tak poetyckiej miniaturze. I dlatego ta druga część gryzie mi się ze wstępem.
Ale to tylko moje własne, subiektywne odczucie.
Miniaturka jest naprawdę dobra

Sarah ja rozumiem, tylko tak się droczę, bo zauważyłam, że masz poczucie humoru.

elka, podobno
ale ten upal sprawia, ze wszystko ze mnie wypływa. Boje się ze nie tylko rozum ale i resztki poczucia humoru, ratującego mnie przed totalnym ogłupieniem.
Wracając do naszych baranów ( revenons à nos moutons.) - czekam na następne miniatury, a może tez na coś większego?