wodo łaskawa
*
gdzie szukać cię wodo łaskawa
co myłaś stopy pradziada
twe źródła wówczas szczęśliwe
korowód ryb wiodły w dolinę
*
gdzie szukać cię wodo łaskawa
co byłaś ochłodą żniwiarza
twe źródła jeszcze szczęśliwe
napełnij znów naszą dolinę.
*

Cóż - panta rei - do tych samej wody nigdy nie wejdziemy.
Liryk z dużą nutą nostalgii, taki spokojny smutek.

Za dużo patosu. To jest słabością wiersza.

Pozdrawiam.