jest czujna
obce twarze mówią to ja mamo
szepczą i spiskują czasem

w krainie czarów lata biegną wstecz
wirują razem z łyżkami zaginionym ręcznikiem
i kluczem

do ciemnych pokojów Alicja boi się wchodzić
stoi więc i patrzy
jak coraz bardziej pęka lustro

Bardzo dobry wiersz. Bardzo...

Tak, bardzo dobry.
Bardzo trafia. Gratulacje.

Romecki pisze: Bardzo dobry wiersz. Bardzo...

Ślicznie dziękuje .

ithi pisze: Tak, bardzo dobry.
Bardzo trafia. Gratulacje.

Dziękować bardzo

Tjereszkowa, a ja dziękuje za słowa, tak zgrabnie ułożone. I za myśli, które zatrzymują.
Bardzo się cieszę, gdy mogę przeczytać wiersz. A to jest mocny wiersz.

PS. Pierwszy wers przeczytałam " ja czujna" - ot, co robi podświadomość

Sarah pisze: Tjereszkowa, a ja dziękuje za słowa, tak zgrabnie ułożone. I za myśli, które zatrzymują.
Bardzo się cieszę, gdy mogę przeczytać wiersz. A to jest mocny wiersz.

PS. Pierwszy wers przeczytałam " ja czujna" - ot, co robi podświadomość

Dziękuję bardzo. Może czujność działa w obie strony .

Ciekawe; szczególnie ostatnia strofa.
A co będzie, gdy pęknie ostatecznie?

Na koniec niestety zawsze pęka. Światy rodzielają się całkiem, nie ma przebłysków świadomości. Może to lepiej dla Alicji.
Dziękuję za wizytę.

Miałam okazję już wcześniej czytać ten wiersz, ale nadal tak samo mnie wzrusza...

Pozdrawiam.

Gelsomina pisze: Miałam okazję już wcześniej czytać ten wiersz, ale nadal tak samo mnie wzrusza...

Pozdrawiam.

Dziękuję, Gelsi. Sączy mi się ten tekst toksycznie. Takie grzebanie w ranie.

Dawno Cię "nie widziałam", miło spotkać .