Latest post of the previous page:

Przeglądałem dzisiaj nowy podręcznik do WoS - u. Podręcznik ten całkiem pozytywnie wypowiada się o szkole. Nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby nie fakt, że jednym z autorów jest ( uwaga!, uwaga!) zaciekły wróg Oświaty w ogóle tudzież w szczególe - Aaandrzej Pilipiuuuk!!!



A Andrzejowi gratuluję, aczkolwiek z pewną nieśmiałością



Na poważnie - podręcznik jest naprawdę niezły, jeden z lepszych jakie widziałem, a WoS - u uczyłem kilkanaście lat, dopóki ministerstwo nie postanowiło sobie nabić kabzy na dodatkowych studiach dla nauczycieli WoS - u. Wtedy olałem ten przedmiot i pozostałem przy historii.

Tenshi pisze:
Ale z tego co kojarzę (fachowcem to nie jestem) są pisarze, którzy nie zrezygnowali ze "zwykłej" pracy, a mimo wszystko wydali jakieś porządne książki (znaczy mi się podobały ;P). Tyle, ze na pewno nie piszą tyle co ty

.

pracują więc nie maja czasu pisać tyle co ja i tyle :wink:

żaden sekret.



po prostu przyjąłem zasadę by na swojej pracy się koncentrować.

Dodane po 14 minutach:

Navajero pisze:Przeglądałem dzisiaj nowy podręcznik do WoS - u. Podręcznik ten całkiem pozytywnie wypowiada się o szkole. Nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby nie fakt, że jednym z autorów jest ( uwaga!, uwaga!) zaciekły wróg Oświaty w ogóle tudzież w szczególe - Aaandrzej Pilipiuuuk!!!

fragmentuy chwalace oświatę napisała współautorka

i zapewne tylko po to żeby się kuratorium nie czepialo ;-P

A Andrzejowi gratuluję, aczkolwiek z pewną nieśmiałością

ech straciłem przez to "dzieło" tyle nerwów że zaluję ze w ogóle się za to zabrałem...

Na poważnie - podręcznik jest naprawdę niezły, jeden z lepszych jakie widziałem, .

niewielka w tym moja zasługa - na dobrą sprawę pisałem tylko wstawki fabularne i część rozdziału o pieniądzu.

Panie Andrzeju, czy poza kopaniem bohatera w cztery litery istnieje jakaś inna forma przekonania do niego czytelnika? I jak można stworzyć realistyczną postać, żeby później weryfikatorzy nie czepiali się, że jest 'papierowa'?

GreyMoon pisze:Panie Andrzeju, czy poza kopaniem bohatera w cztery litery istnieje jakaś inna forma przekonania do niego czytelnika? I jak można stworzyć realistyczną postać, żeby później weryfikatorzy nie czepiali się, że jest 'papierowa'?

skopanie jest najprostrze



generalnie zastanów się kogo ze swojego otoczenia lubisz i przypomnij sobie co sprawilo że go polubiłeś i jak to bylo.



czy znajoma dziewczyna ujęła cię inteligencją, wdziękiem czy tym że jej koronkowe stringi wystawaly?



tu mchanizmy są dosć podobne.



popatrz też z boku na siebie - co sprawia że ludzie Cię lubią (lub nie lubią)



warto podumać jakie zachowania jai sposób byćia spraiwa że zmiejsca darzymy kogoś antypatią.



*



Co do papierowości postaci - pokutuje tu wiele róznych mitów.

niezależnie od tego co zrobisz i tak Ci to zarzucą :wink:

Co do papierowości postaci - pokutuje tu wiele róznych mitów.

Można jakiś przykład? Z przyjemnością poznam kilka.

GreyMoon pisze:

Co do papierowości postaci - pokutuje tu wiele róznych mitów.

Można jakiś przykład? Z przyjemnością poznam kilka.

mi zarzuca sie często że moje postaci sa papierowe bo nie przejawiają wątpliwości ani rozterek duchowych etc. :wink:



no cóż - żyjemy w czasach wyboru dorgi. Co jakiś czas zastanawiamy sie nad różnymi problemami. moi bohaterowie nie muszą :wink: ich przekonania sa niezłomne i zmienić je mogą tylko na jeszcze bardziej niezłomne :wink:



zarzuca mi się ze tworzę postaci zbyt doskonałe i normalni ludzie tak nie działają. Fakt nieczęsto sie takich spotyka - ale do diabla po to jest literatura i bohaterowie literaccy żeby dawać dobry przykład no nie?



weźmy takie "przedwiośnie" i tego żałosnego eunucha cezarego B.



jaka to by mogła byc fajna ksiązka gdyby koleś najpierw pomścił mamusię wysadzając rejonowy komitet WKP(b) w trakcie obrad, potem z oddzialem podobnych sobie desperatów odbił ojca legionistę z gułagu przy tym kosząc czerwonych jak zboże, a na zakończenie uciekł z sowdepii osobistym samolotem lenina zwiniętym z tajnego lotniska.



tylko że bohateorów takcih ksiązek sa papierowi i nie maja kwalifikacji na bohaterów lektur szkolnych.

tylko że bohateorów takcih ksiązek sa papierowi i nie maja kwalifikacji na bohaterów lektur szkolnych. Rolling Eyes

W rzeczy samej. Czyżby wrodzona niechęć do systemu oświaty? :devil:

Ktoś kiedyś zarzucił mi, że piszę papierowe dialogi. Czy dialogi mogą być papierowe? Drugą sprawą jest realizm - jeśli na przykład przytoczę w opowiadaniu autentyczną wypowiedź, w tekście wyjdzie sztucznie jak cholera, ale przecież jest autentyczna, nie? Ktoś tak powiedział w realu, więc powinno wyjść prawdziwie, a nie wychodzi. Jakie dialogi są więc "żywe" "prawdziwe" i "naturalne". Może ktoś poda przykłady?

Pasujące do charakteru postaci, zależne od sytuacji, realistyczne (np. bez rozmów o budyniu w obliczu ataku zmutowanego kreta mordercy), taaakie tam... Nie mogą być sztywne (chyba, że to jakaś oficjalna rozmowa), zapewne w paru miejscach znajdą się naleciałości gwary/języka potocznego. Dialogi powinny odwzorowywać część postaci. W końcu prosty Mariusz spod monopolowego nie porozmawia z tobą o fizyce kwantowej, nie?



Sądzę, że Andrzej jednak wytłumaczy to lepiej.

GreyMoon pisze:
W rzeczy samej. Czyżby wrodzona niechęć do systemu oświaty? :devil:

każdy normalny człowiek przejawia wrodzoną niechęć do systemu oświaty.

Dodane po 4 minutach:

LECH pisze: jeśli na przykład przytoczę w opowiadaniu autentyczną wypowiedź, w tekście wyjdzie sztucznie jak cholera, ale przecież jest autentyczna, nie? Ktoś tak powiedział w realu, więc powinno wyjść prawdziwie, a nie wychodzi. J

tu jest problem - język mówiony jrest bardziej potoczysty. wywalamy z siebie dziesiątki słów.



w opowiadaniu mamy na wypoweidzbohatera na przykład 3-4 linijki. to wymusza zwięzłość. \



zapis zwykłej dyskusji, czy stenogram jesli na niego popatrzymy jest nudny dłuuuugi i metny.



stad prawdziiwa wypowiedz zanotowana i umieszczona wygłada fatalnie. Lepiej ją streścić albo wyją z niej kilka co celniejszych zdań.

Andrzej Pilipiuk pisze:każdy normalny człowiek przejawia wrodzoną niechęć do systemu oświaty.

Zapytam o to swoich uczniów, ciekawe, co mi powiedzą.



Tak się zastanawia(łe)m, więc zapytam: czy pan Pilipuk orientuje się, jak, na podstawie jakich kwalifikacji itd. zatrudniani są w wydawnictwach tłumacze, redaktorzy, korektorzy... Nie chodzi mi o to, co powinni umieć, tylko skąd Szef wie, że to akurat właściwa osoba na dane stanowisko.

Sir Wolf pisze:na podstawie jakich kwalifikacji itd. zatrudniani są w wydawnictwach tłumacze, redaktorzy, korektorzy...

składa się ofertę, najczęsciej daja kawałek tekstu na próbkę...



mozna wyciąc numer wredniejszy - wysłać im ksero 2-3 stroniczek wydanej przez nich książki z zaznaczonymi wszystkimi błedami które przepuściła ich ekipa i zaproponowac że zrobi sie to lepiej. o wiele lepiej

mozna wyciąc numer wredniejszy - wysłać im ksero 2-3 stroniczek wydanej przez nich książki z zaznaczonymi wszystkimi błedami które przepuściła ich ekipa Twisted Evil i zaproponowac że zrobi sie to lepiej. o wiele lepiej

Ale czy to bezpieczne? Tzn. czy zadziała?

Właśnie, czy to zadziała? Jak zrobić, żeby zadziałało? Zrobiłam tak kiedyś, bo mi nerwy puściły, jak czytałam jedną z książek wydawnictwa Zielona Sowa. Zrobiłam korektę kilku stron i im napisałam, że zrobię im to nawet w ramach wolontariatu, nieważne, że nie mam wykształcenia w tym kierunku. Na pewno zrobię to lepiej, niż oni. Przynajmniej czytelnik nie będzie płakał, potykając się o literówki:D Nabrali wody w usta:D Wtedy było to raczej na zasadzie: zawstydźcie się i zróbcie to lepiej, bo nawet dziewczyna na pierwszym roku studiów nie może na to patrzeć. A nie w ramach ubiegania się o pracę;) Jak zrobić taki numer i nie zostać zignorowanym przez wydawnictwo, a jeszcze zostać potraktowanym jako potencjalny pracownik?

Pozdrawiam

kognitywna

GreyMoon pisze:

mozna wyciąc numer wredniejszy - wysłać im ksero 2-3 stroniczek wydanej przez nich książki z zaznaczonymi wszystkimi błedami które przepuściła ich ekipa Twisted Evil i zaproponowac że zrobi sie to lepiej. o wiele lepiej

Ale czy to bezpieczne? Tzn. czy zadziała?

a dlaczego mialo by być niebezpieczne? (tzn wzawsze jest ryzyko ze wygruyziony bedzie za nami latał z siekierą)



znam z autopsji przynajmniej dwa przypadki kiedy zadziałało.

Dodane po 1 minutach:

kognitywna pisze:Jak zrobić taki numer i nie zostać zignorowanym przez wydawnictwo, a jeszcze zostać potraktowanym jako potencjalny pracownik?

hmmm. nie wiem. może należało po jakimś czasie złożyć CV?

a może od razu?

Dodane po 2 minutach:

tu jest jeszcze jeden problem - jako naród jestesmy przyuczeni że sukcesy maja byc od razu. Ich brak wywołuje u Polakow kliniczną depresję.



jeśli probojmy z wydawcami trzeba sie nastawić że trzeba uderzyc ze dwadzieścia razy.



"Wędrowycz" i "norweski dziennik" wędrowły po biurkach 5 lat...

że Wędrowycz wędrował, to się nie dziwię. Trzeba było mu dać inne nazwisko. Szybkowydany na przykład. :wink:



Ale z tym podsyłaniem CV do wydawnictw warto spróbować. Mam w sobie coś z wariata, może mi się uda.