Zacznę od czegoś najważniejszego.
Na Waszym forum jestem od roku 2010. Vautrina założyłem później, wymaga to więc wyjaśnienia. I nadziei.
Biedny - - Walikij - - Vautrin - - Martin
Odstęp wiekowy pomiędzy pierwszym kontem założonym tutaj, a teraźniejszością, ma się tak: 16 - 26. Jak przeczytałem kiedyś w pewnej starej niemieckiej książce, dziesięć lat to liczba rzemiosła - znajdź przyjemność w tworzeniu małych części, zamiast od razu na całość się porywać. Myślę że dzięki temu nastrajam się na odbiór intuicji, ponieważ moim zdaniem warunkiem jej pojawiania się jest relaks, przyjemność. Pisanie intuicją jest dla mnie wtedy, kiedy tekst powstaje z rozkoszy uczuć i barwnych wizji. Są one we mnie, lecz nie ja je wymyślam. Ja się dostrajam, by one przyszły. O Boże, właśnie uprzytomniłem sobie, że odbiegłem od meritum. xD Ale takie jest właśnie działanie (komunikowanie się) intuicyjne. - Wspomniany odstęp wiekowy jest Ciemną Nocą w moim życiorysie. Założyłem kilka kont, ponieważ zakładając jedno i udzielając się przez nie przez jakiś czas, pojawiał się we mnie niesmak z powodu moich postów czy obrazu osoby, jaki według mnie mógł wyłaniać się w wyobraźni innych członków społeczności, owe posty czytających. I tak było z każdym następnym kontem. Powracając zaś do liczby rzemieślników i tworzenia nadjaźniowego, to znaczy intuicyjnego, i przeciwnemu temuż, pisaniu wbrew ciału, to znaczy pisaniu wbrew odczuciu niechęci.
(Teraz jest popularne mówienie o zasadzie dziesięciu godzin. Jeśli mam słuszność, zbadana została ta zasada naukowo. Skąd filozof sprzed dwustu lat mógł wiedzieć o tym...?)
Problem ten, to znaczy tworzenie przy nieobecności natchnienia, rozwiązałem tak, że postanowiłem założyć sekretny kajet, w którym szanuję każde słowo jakie z mej głębi wypływa, nieważne jak zrazu odstraszające może ono wydać się oceniającej części mego umysłu, jak niedopuszczalne. Uczę się tym sposobem kochać swe wnętrze.
Przyszłem, jak Wałęsa, do Waszej społeczności, aby poznać Wasze teksty i zobaczyć, że są barwne. Sądzę że wyobraźnia każdego człowieka jest niezwykle cenna, a standardy druku przysłaniają to. Sprawiło to, że przez kilka lat nie czytałem książek. Obecnie czytam kilka stron na dzień i takie tempo traktuję jako terapię. Teksty forumowe będę czytał także powoli, akapitami.
Poza tym dyskretnie przeglądam Weryfikatorium od czasu do czasu, to znaczy nie przestałem o nim myśleć.
Właściwie zacząłem od najważniejszego, a najważniejszego nie sprecyzowałem - czy mogę prosić, aby mnie nie banowano.
