idą

wytartymi dzielnicami

pokojowo urodzeni

z węgla i półwiecznej stali



idą

depcząc kwiaty za istnienie

pokojowo nauczeni

być kilofem i kamieniem



idą

ciągnąc gruzy pod butami

pokojowo rozgrzeszeni

przez historię chwiejnej flagi



idą

niosąc złoty garniec

pokojowo nagrodzeni

za pogardę

No cóż, nie znam się na tym, ale... Jako prostej dziewczynie ze wsi, podobało mi się. Naprawdę.

Jedynie nie grało skrócenie ostatniego wersu. Tak jakoś nie zabrzmiało... Można wrzucić jedno słówko przed 'za pogardę', np 'laurem' czy coś... Ale to tylko taka moja sugestia



Peace!

Dzięki za komentarz Rzeczywiście drugi i ostatni wers tej zwrotki skróciłem w stosunku do pozostałych - żeby bardziej zaakcentować puentę (i tak jakoś dobrze mi się czyta). Pomyślę nad Twoją propozycją



Pozdrawiam

To bezpośrednia reakcja na pochód pierwszomajowy? Podoba mi się.

nauczeni brać za darmo

Hm, tak się zastanawiam nad tytułem. Zostali nauczeni, aby brać za darmo... ale co? Chwałę i wielkość? Zwycięstwo? Czy dobrze przypuszczam?



Podoba mi się. I wcale nie przeszkadza mi skrócenie ostatniej zwrotki.

Po prostu jesteś najlepszym poetą na Weryfikatorium.

VV pisze:To bezpośrednia reakcja na pochód pierwszomajowy?

Nie, coś innego mnie skłoniło.

Adrienne pisze:
Hm, tak się zastanawiam nad tytułem. Zostali nauczeni, aby brać za darmo... ale co? Chwałę i wielkość? Zwycięstwo? Czy dobrze przypuszczam?

Przepraszam, ale wolałbym nie odpowiadać.



Moją intencją było pokazanie (przekazanie) czegoś. W chwili, kiedy wiersz wyszedł spod pióra, zaczął żyć własnym życiem i dlatego może mieć różne interpretacje, które zależą wyłącznie od czytelnika i są właśnie dla czytelnika. Krótko mówiąc nie chciałbym podawać, co miałem na myśli pisząc ten wiersz. Czytając Wasze opinie, m.in. dowiaduję się, czy mój wiersz jest czytelny



i za komentarze serdecznie dziękuję







Dzisiaj udało mi się znaleźć chwilkę i poprawić ostatnią zwrotkę. Nowa wersja brzmi tak (szkoda, że nie można jej dopisać do pierwszego postu):





nauczeni brać za darmo





idą

wytartymi dzielnicami

pokojowo urodzeni

z węgla i półwiecznej stali



idą

depcząc kwiaty za istnienie

pokojowo nauczeni

być kilofem i kamieniem



idą

ciągnąc gruzy pod butami

pokojowo rozgrzeszeni

przez historię chwiejnej flagi



idą

wznosząc w rękach złoty garniec

pokojowo nagrodzeni

za pogardę

Krótko mówiąc nie chciałbym podawać, co miałem na myśli pisząc ten wiersz.

Yhm.



Poprawiona wersja rzeczywiście jest lepsza.

I po przemyśleniu taka już chyba zostanie. Dzięki serdeczne za wizytę i komentarze

Nienawidzę (podkreślę -> nienawidzę) poezji rymowanej. Jak tyś to zrobił , że się mnie podobało!? O_O <nie może otrząsnąć sie z szoku i stanu ogólnego zdziwienia> pozdrawiam i czekam na następne takie utwory

Dodane po 43 sekundach:

Przychodzi mi do głowy słowo... szarlatan

Też się nie znam na poezji, ale jest krótkie i treściwe.

Może być. Tylko... Nie lubię takich krótkich (chlip...)

Przychodzi mi do głowy słowo... szarlatan

To nie szarlatan. To mag!

Arrianna pisze:Nienawidzę (podkreślę -> nienawidzę) poezji rymowanej.

Ja nie nienawidzę rymowanej, ale w sumie piszę białe i wolne. Czasami w jakiejś miniaturce rymnę sobie, ale miniaturki to mało na wiersz. Dotąd napisałem nie więcej jak 3-5 utworków rymowanych, z których tylko ten w miarę nadaje się, żeby go tutaj zamieścić. Tym bardziej cieszę się, że przypadł wam do gustu.

Preissenberg pisze:

Przychodzi mi do głowy słowo... szarlatan

To nie szarlatan. To mag!

Bo zaraz spalę się ze wstydu :oops:



Dzięki za zaglądnięcie i komentarze!