Ostatnie akordy na harfie życia,

dogorywają końcowe tony,

na lirze moru zabrzmiały dźwięki,

struny zadrgały w melodii duszy.



życiowy koncert dobiega końca,

pora rozpocząć symfonię grozy,

by każdą nutą przerazić serce,

by nieść w muzyce przesłanie gorzkie.



Gdy dyrygentem ulotne chwile,

orkiestrą liście na starym dębie,

wicher szamocze swym instrumentem,

w szaleńczym rytmie wszystkie się kręcą.



Pogodny uśmiech wreszcie się zjawił,

do tańca porwał wszystkie uczucia,

myśli do taktu tupią nogami

i wszystko żyje, kiedy umierasz.

Nie jestem specjalistką w dziedzinie poezji, ale to ma to coś, co łapie za serce. Jedyne co nie trafia to tytuł - w sumie to weszłam na ten wiersz tylko dlatego, bo mój ulubiony Baudelaire miał wierszyk o tym samym tytule

Uwazam, ze miales bardzo dobry pomysl, ale wykonanie jeszcze bym dopracowal. Niewatpliwie jest to dobry material na wiersz. Zwroc uwage, ze w pierwszej strofie szwankuje rytmika! A w ogole to co to jest "moru"? Jesli chodzi o zaraze, to to troche mi nie pasuje, pewnie tez ze wzgledu na archaizm, ktory wydaje mi sie tu zbedny. Najbardziej mi sie podobaja II i IV strofa i tu bym chyba raczej nie wprowadzal zadnych wiekszych poprawek. III strofa jest troche niejasna, napisales na przyklad, ze "wszystkie sie kreca", ale co? Moze lepiej "wszystko sie kreci", czy nie? Z zastosowaniem muzycznej metaforyki w opisie umierania jeszcze sie nie spotkalem i przyznam, ze to koncept godny uznania. Ciekawie (ale mozna lepiej) przedstawiasz jakby kolejne fazy smierci. To tyle jezeli chodzi o moj komentarz, troche nieskladny, to fakt.

PS.Uwazam, ze ten wiersz ma przyszlosc i przede wszystkim, ze to prawdziwie gleboka poezja, przynajmniej w zamierzeniu, bo dotyka samej istoty czlowieczenstwa. Ogolnie jeszcze raz brawo za idee.

Dodane po 5 minutach:

I tytul takze uwazam za bardzo trafiony! Znakomita aluzja! Piekne i intrygujace przetworzenie znanego z innej strony motywu literackiego.

Dodane po 1 minutach:

O to chodzi w poezji!

Utwór bardzo mi się podoba. Bogaty jest w metafory, które budują obraz w wyobraźni czytelnika. Temat nie jest zbyt trudny do rozszyfrowania, już sam tytuł nam podpowiada. Własnie...mógłbyś/mogłabyś wprowadzić nutkę tajemnicy zmieniając tytuł na mniej dosłowny , ale ogólnie podoba mi się.