Najtrudniejszym pytaniem, które sobie codziennie zadaję, jest pytanie o własną tożsamość, nawet nie jestem pewna, czy istnieję. Ale spróbuję to określić (jutro mogę być już tylko strzępkiem sączącym kawę, więc korzystajcie z mojego aktualnego ciała materialnego).



Na imię mam Monika, mieszkam w Piotrkowie Trybunalskim (do dziś zwołuję Trybunały Koronne w celu sprawdzenia, czy ktoś jeszcze pamięta, by nie przyjść). Mam 16 lat, chociaż po przebyciu sporego kawałka Wszechświata straciłam rachubę i mogę być nieco starsza. Rówieśnicy mnie nie rozumieją, bo jestem dziwna. Dlatego mam dziwnych znajomych, przyjaciół, a nawet dziwnego psa.



Lubię układać kamyki na mokrych schodach. Oprócz tego pochłania mnie czytanie (jedna historia zbyt mocno podziałała, bo właśnie zapętliłam się w fabułę i nie mogę wyjść), szczególnie fantastyki i dobrego science-fiction. Niestety, moje próby pisania kończą się tym, że nikt nie wyraża chęci pozostania w zdeformowanej rzeczywistości, brutalnie okraszoną ich słabostkami. Ale nie ustaję w staraniach, bo ludzie muszą wreszcie pogodzić się z tym, że inna nie będę (przynajmniej przez nadchodzący weekend).



Lubię również prowadzać się z łaciną, choć gramatyka wciąż jest dla mnie zagadkową częścią mojej oblubienicy. Uczę się w liceum, ale powinnam zbierać pomidory i śpiewać podczas wiosennego deszczu. Dobry film po ciężkim dniu wyprowadzi mnie czasem z ciekawej kwestii stawiania przecinka przed "że", by zauroczyć zagadkową fabułą i skomplikowanymi dialogami.



Otwieram się na pytania, bo tymczasowo oddalam się do dziecka mego, w wieczornym świetle spłodzonego, niepoprawnej gramatycznie opowieści o mdłym świecie. Poza tym winnam posprzątać nieco w domu. Wrócę, gdy już opadnie fala oburzenia moim postem. Liczę na ostrą krytykę w przyszłości, jak i teraz, bo w słodkie misie to mogę sobie na innej stronie popykać.

Hej

Witamy w naszych nieskromnych progach...



Mam nadzieję, że odnajdziesz to czego tu szukasz.

Witam serdecznie

Witam.



Jestem nieco oburzony albo raczej zbulwersowany propozycją zawartą w Twoim poście (trzecia linijka o korzystaniu z ciała).

Oczywiście żart, zdarza mi się łapać za słówka.



Witaj na WM, jestem Weber, chłopak od zabójczych cyfr. Ukradłem je panu o dźwięcznym skrócie imienia: Lu.



Idę do przeklętej pracy smażyć się przy tych pięćdziesięciu stopniach w słońcu.

Cześć! To ja nierób ,pasożyt ,darmozjad i morderca. Musisz mnie kojarzyć ,w Piotrkowie Trybunalskim zabiłem trzy osoby

Ekhm... znowu moje złe ego ,nie przejmuj się nim



Witam w naszych czułych ramionach!! Tu rozpoczyna się twoja kariera!

O tak, zabiłeś moją dobrą stronę duszy brutalnym gwałtem na delikatnych połączeniach neuronowych Czułe ramiona... jeśli Ty będziesz czuwał, Gorin, to ja chętnie się jeszcze poprzytulam. Co do kariery - będzie problem, ale co mi tam, jedno życie mogę poświęcić na rozwijanie się, grzeczne szeregowanie słówek w linijkach i bekanie na rozdaniu Nagrody Nobla. Witam utartym zwrotem nowych towarzyszy niedoli

O tak!! Towarzysze niedoli ,to jest dobre!



Ups... sorry ,muszę lecieć ,bo się na targi niewolników spóźnię!

6! Skoro nie jesteś pewna to wątpisz, skoro wątpisz to istniejesz - nie ja to wymyśliłem, ale pewnie tak jest.

Dziękuję, czuję się jakby... bardziej materialna

Witam serdecznie!!

Myśle, że nie tylko Ty jesteś dziwna (ja też jestem:)) każdy jest dziwny, ponieważ nie ma przykładnego człowieka którego zachowaniem moglibyśmy się kierować, dlatego każdy wychowuje sie wg własnych zasad i pogłądów!! A Ty poprostu żyjesz własnym życiem.

Pozdrawiam,