niebo jest pełne

woskowych figur

z gabinetu Madame Tussaud



nie ma życia



obok stoi Hitler

i japoński generał



Tora! Tora! Tora!



otworzyłem oczy

nieruchomy



nie ma życia



śmierć

śmierć

śmierć



---------------------------------



wracam

do zburzonych miast

połamanych ludzi



nie powstaniemy



czeka nas gabinet

przewiewny

o białych granicach



nie ma wyjścia



---------------------------------



mamo

grzechy człowieczeństwa

zalane woskiem

cywilów.



pobrany z członków ciał

skapuje po ciele

gęstymi kroplami



mamo

zostałem skazany

za Hitlera



Tora! Tora! Tora!

obok stoi Hitler

i japoński generał

obok czego? lub kogo?

zalane woskiem

cywilów.

kropka niepotrzebna i metafory wosku zupełnie nie rozumiem, nawet w gabinecie figur woskowych

pobrany z członków ciał

skapuje po ciele

gęstymi kroplami

ale co skapuje? Wosk?



Bardzo patetyczne. Jakoś nie mogę uwierzyć, że tak czujesz. Chyba, że to zadanie na konkretny temat. Do mnie nie trafia. Ma jakiś fałsz lub sztuczność między wersami. Chętnie zobaczyłabym inną tematykę. Bliższą.

Tez jakos widze w tym malo tego odczucia. jakbys zbyt krotko napawal sie swoim stanem, gdy lapales wene i napisal to na szybko. ja zanim napisalem wiersz, to staralem sie przez tydzien co chwila przywolywac ten stan. i dopiero potem zabralem sie za napisanie.

A mi się nawet podobało.



Dziwny jest ten wiersz. Czasem, jakby nie do końca przemyślany i nieco chaotyczny. Końcówka pierwszej części nie bardzo do mnie trafia, ale późniejsze:

mamo

zostałem skazany

za Hitlera

jest dla mnie majstersztykiem.



Pozdrawiam i chętnie przeczytałabym coś jeszcze