***(zaciskając duszę w dłoni)

1
zaciskając duszę w dłoni

cicho skomle do księżyca

umysł żadną jest rękojmią

nie jest fundamentem życia



samo życie gdzieś odeszło

ścieżką sobie tylko znaną

pozostałem sam dla siebie

w tą noc cichą i szemraną
żyć wedle chęci lub wcale nie żyć .

3
Podoba mi się :)



Rzeczywiście smutno... Ale bardzo prawdziwie. Ja też tak czasem mam... I myślę, że większość z nas również... :)
"To, co poczwarka nazywa końcem świata, reszta świata nazywa motylem." Lao-Cy, Księga Drogi i Cnoty

"Litterae non erubescunt." Cyceron
ODPOWIEDZ

Wróć do „Poezja rymowana”

cron