nie zabijam pszczół

odkąd lipowy miód

ma smak twoich ust

Miszczasty!

Du bist truli the kiślmaster!

hm. Dla mnie lipowy miód (a jestem miodożercą) ma smak lipowego miodu, różni go kraina zbioru, a usta smak miodowy mieć mogą i owszem. Ale żeby odwrotnie?! Dla mnie to apiprofanacja :-) Pewnie dlatego nie rzucamy się na tych samych mężczyzn żarłocznie :-D

A w ogóle to mi się podoba.

Pika dziękuje za feedback



P.S. Ja za apiprofanację uważam to, co stoi na półkach w supermarketach i ma naklejone etykiety z ozdobnie nadrukowanym tytułem: "miód"

Jako złota myśl całkiem, całkiem, ale nic po za tym. Haiku/ mini-miniaturka to powinna być myślą/ chwilą, a u ciebie cała historia; brak pointy (jeżeli taka miałaby być to jest to pierwszy wers) – całość bardzo oczywista. Dziewuchowate z kroplą ciepła, ale bez iskry, tajemnicy, refleksji.



3+

to, co stoi na półkach w supermarketach

ja jestem antymarketowa, jak już mówiłam. To, co tam stoi to wszelkoprofanacja. Miodek wożę sobie z różnych podróży. Najlepiej smakuje mi Beskid Niski i Bieszczady, ale i Dalmacja lawendowa jest bossska:-)

Mam głęboką nadzieję, że wcześniej też nie zabijałaś pszczół, tylko tak Ci się zpoetyfikowało.

Marian Koń pisze:Jako złota myśl całkiem, całkiem, ale nic po za tym. Haiku/ mini-miniaturka to powinna być myślą/ chwilą, a u ciebie cała historia; brak pointy (jeżeli taka miałaby być to jest to pierwszy wers) – całość bardzo oczywista. Dziewuchowate z kroplą ciepła, ale bez iskry, tajemnicy, refleksji.



3+

Heh Spoko, rzeczywiście dziewuchowate jest. Złotomyślowate również XD



Ale tak tytułem sprostowania. Haiku by to być nie mogło w żadnym z możliwych światów. Haiku nie może być myślą, ani nie może mieć puenty Umówmy się

Abstrahując zupełnie od długości i formy zapisu.



Poza tym... Jeżeli pokażesz mi zasadę, że miniatury muszą być zapisem chwili albo myślą, to się przychylę do twojej krytyki treści. Ja nigdy się z taką zasadą nie spotkałam.

To tu zostało specjalnie tak napisane, żeby zmaksymalizować zawartość informacyjną



No to się wdałam w dyskusję, chociaż może nie powinnam

Ale dziękuję za krytykę Takowa zawsze się przydaje

Gra pisze:Mam głęboką nadzieję, że wcześniej też nie zabijałaś pszczół, tylko tak Ci się zpoetyfikowało.

Nie, nie zabijam pszczół Lubię je bardzo. Może dlatego, że nigdy żadna mnie nie użarła XD



Ja miodek dostają od znajomego pszczelarza Moim absolutnym faworytem jest głogowy

Pika pisze:
No to się wdałam w dyskusję, chociaż może nie powinnam

Po to są takie fora , więc kontynuujmy rozważania powyżej.

Haiku moim zdaniem jest tak japońskie, że nigdzie indziej nie istnieje; reszta to różne mutacje z teorią własną. Zostańmy przy terminie mini-miniaturki. Wnoszę tylko, że twój uroczy tworek nie ma nic wspólnego z poezją, jest to zgrabne zdanie pocięte enterem. Wiem, że wszystko może być poezją tak samo jak nic nią nie jest, ale tu:



Nie zabijam pszczół, odkąd lipowy miód ma smak twoich ust.



po za urokiem, nie ma tu nic co mogłoby stanowić ową myśl poezją. Są ludzie tak zgrabnie piszący prozę, że takich zdań można brać od nich setki, enter, enter i mamy wiersz, ale czy to jest sens? Temu prośba o pointę, domaganie się chwili czy żebranie o gierkę intelektualną bądź głębszą stylistykę.

Ot co.