Czas, jak ten wóz z koniem, sumienie mi niesie.

Przyparty do muru patrzę na komety.

Rok minął, pamiętam, to także był wrzesień,

gdy nóż ja wbijałem po trzykroć jej w plecy...



A śmiała się kwiatem, blaskiem ciał niebieskich

wykutych w czeluściach Wszechświata pomysłów.

Tak, była piękna i piękny był wrzesień,

ten wieczór i wiersze i patrzenie z bliska...



I nóż, który zaczął i być może skończy.

Czas już przywitać ukochaną jesień

i tylko dwie strofy dopisać, dokończyć

i wyruszyć w drogę i zabić ten wrzesień.



(z wierszami u mnie gorzej, ale ja też postanowiłem spróbować...)

:)

Moim zdaniem świetne.

Taki jesienny klimacik, trochę też jakby z "Ballad morderców".

Nie znam się na poezji rymowanej (na białej zresztą też nie), ale wydaje mi się, że ten utworek można by stawiać młodzieży za przykład dobrego pisania.

Łiiii - mi się bardzo bardzo podobuje. Zwłaszcza ostatni wers - boskości Całość też fajowska ale ostatni wers - łiiii jak samotnik poetyczny!

Nie będę ja Kana za wiersze chwalić

Niech sobie Kan pójdzie za progiem zapalić

Niech dym mu oplecie głowę srebrzystym nimbusem

I wdzięcznym i czułym niech mu będzie całusem



Nie będę ja Kana za wiersze chwalić

Niech sobie Kan pójdzie za progiem zapalić

Niech dym go otuli, a może natchnienie?

I wspomnień i marzeń i lęków rojenie



Niech Kan nalewa słowa we flaszki jak wino

A ja się nim uraczę, do syta, pomimo…

Że nie będę go chwalić.

Nie będę go chwalić.

Bardzo do rzeczy :-) Kryminalny klimat przywiódł mi na myśl jeden własny wrzesień, kiedy zostałam zabita :-) Absolutnie nietypowy.

Kanadyjczyku drogi, cały wiersz jest bardzo rytmiczny i nigdzie się nie potyka, oprócz jednego wersu. Przeczytaj sobie głośno całą strofę, zawierającą

Czas już przywitać ukochaną jesień

i spróbuj tu dodać jedną sylabę. (Mam dwie propozycje, ale nie chcę Ci sugerować.) Wtedy będzie rytmicznym tip topem, a całość zrobi się świetna :-)

Ja nie podzielam zachwytu poprzedników (bardziej mi się podobał ten wierszowany komentarz niż sam wiersz ).



Rytm jest ale rymy marne albo ich całkowity brak, jasne, że być nie muszą ale widać, że próbowałeś by były więc też dlatego wygłaszam opinię o nich. Za dużo patetycznych określeń i albo ja nie do końca łapie albo pogubiłeś się w wersie:



"wykutych w czeluściach Wszechświata pomysłów"



wykuty w czeluściach Wszechświata - ok ale do czego te "pomysły"?

Wszechświata pomysłów - ale wtedy nie w czeluściach... bo czeluście "Wszechświata pomysłów" to jakaś zbędna abstrakcja

Findalander sagt.

albo ja nie do końca łapie albo pogubiłeś się w wersie:

"wykutych w czeluściach Wszechświata pomysłów"

blaskiem ciał niebieskich

wykutych w czeluściach Wszechświata pomysłów

ja rozumiem, że blaskiem ciał i (blaskiem) wykutych pomysłów.

Racja to ma sens więc pewnie jest tak jak mówisz. Tylko w takim razie interpunkcja kuleje

Może być jeszcze, że wykute we "Wszechświecie pomysłów", czyli nieograniczoności tychże :-) Ale to jest właśnie interpretacja zjadacza wiersza, a czekam/y na sugestię autora <tup tup>, bo rzeczywiście interpunkcja tu każe się domyślać.

Ciężko mnie się tłumaczyć/wyjaśniać coś, co zostało napisane szybko i pod wpływem chwili. Nie znam się na poezyi, wolę prozę.

"Wykutych w czeluściach Wszechświata pomysłów" - ten sporny i niejasny wers. Ostawiłem go, bo choć faktycznie skomplikowany, ale miał podczas pisania i ma nadal pewien rytm, któren mnie podówczas przypasował. Równie dobrze mógłbym napisać "wykutych w czeluściach pomysłów Wszechświata" , bo dla mnie Wszechświat też moze mieć pomysły. Niektóre nawet i głębokie/pełne czeluści. Ale faktycznie. Zdanie niejasne.

Nie zgodzę się jednak z jedna rzeczą. Myślę, że interpunkcja w moim wierszu nie kuleje.

Wolę jednak prozę. Pisanie wierszy to trudna sprawa.

Dzięki za opinie.

Myślę, że interpunkcja w moim wierszu nie kuleje

ja również tak uważam. Napisałam, że każe się domyślać, a nie, że kuleje :-) To, że wiersz (również w tej "niejasnej strofie") nasuwa różne interpretacje, nie jest jego wadą, a zaletą. To zdanie Gry. Podtrzymuję, że bardzo mi się podoba.

Chciałem też by język był trochę patetyczny, czy mnie wyszło? Myślę, iż ten wiersz jest taki, jaki chciałem, żeby był. Ja dalej widzę faceta w cylindrze z ubłoconymi nogawkami, spoconego i patrzącego się w nocne niebo. Z nożem w dłoni.



Kurde... Przerzucam sie na wiersze o zabijaniu z miłości.

Rok minął, pamiętam, to także był wrzesień,

gdy nóż ja wbijałem

no daruj Pan, ale powyższy cytat kłóci się ze stwierdzeniem, że nadal go widzisz :-). Od roku tam bowiem nie stoi, gamoń. Ale patos - i owszem - był, właśnie rodem ze starych kryminałów, trochę przerysowany, z muzyką podnoszącą napięcie.

Patos niewątpliwie jest - jak go oceniać to kwestia gustu Ale skoro miał być i jest to cel zrealizowany



No przesadziłem z tym kuleje bo chodziło mi tylko o ten jeden wers (reszta jest generalnie w porządku). Jeśli rozumieć to tak jak napisała Gra



"ja rozumiem, że blaskiem ciał i (blaskiem) wykutych pomysłów."



To jak dla mnie brakuje przecinka:

"A śmiała się kwiatem, blaskiem ciał niebieskich [tutaj]"



I jakbym ja to pisał to jeszcze myślnika:

wykutych w czeluściach Wszechświata [tutaj] pomysłów.



Ale to zmieni rytm nieco więc wedle woli, jego brak błędem nie jest. Późno już więc mogę źle rozumować



Generalnie pozostawiając sprawy interpunkcji na boku (ogólnie na pewno nie kuleje a nie czuje się kompetentny wnikać aż tak głęboko w nią) mi ta wieloznaczność się nie podoba, wprowadza mętlik. Wieloznaczność wiersza jako całości - TAK bo jest ciekawszy, głębszy w odbiorze. Ale tutaj taki niejasny wers wybija z rytmu (sądzę, że mało kto złapie sens od razu, tak by nie musiał chwilę podumać). Jestem raczej zwolennikiem wierszy o skomplikowanej formie a treści "jasnej jak spojrzenie w oczy i prostej jak podanie ręki" Bez przesady oczywiście ale czytanie wierszy ma być dla mnie przyjemnością i duchowym doznaniem. Od intelektualnych wyzwań mam prozę