na parapecie oczekiwanie na świt -

zapach ciepła paruje z nad

białej koszuli łapiesz go

w zgrabiałe mrozem dłonie



– jak dobrze

królowo



szeptanie jest zabronione

więc milczysz choć na wargach

drży pytanie o smaku malin

pokrytych polewą śniegu



pod paznokciami kolekcjonujesz

pamiątki zachodów - kwaśność

złorzecząco milczących tapet

i gorzkość gadających luster



– chyba umieramy

królu



w popielniczce popiół dawnych łez -

papieros znów smakuje jak błąd

Coś jest w tym wierszu. Przekazuje spokojną atmosferę mieszkania (a może hotelu) z jakąś tajemnicą niepokoju dwojga bohaterów. Podobało mi się

pytanie o smaku malin

, ale bardzo zdenerwowała mnie

gorzkość