Czytał ktoś? Niedawno wydawnictwo Prószyński i media wydało jego ostatnią książkę. Owiany legendą młody samobójca, neurotyk z prowincji. Co sądzicie?

Czytałam fragmenty (dużo fragmentów), znam dobrze życiorys, pojechałam do miejsca, w którym mieszkał i pisał. Pomieszkałam tam jakiś czas, popisałam. Jako osoba z zewnątrz nie miałam szansy czuć jak ktoś, kto tam wyrósł i wyrwał się z punktu, gdzie szanse są marne, a w promieniu wielu kilometrów jedyną napotkaną "osobą" jest mokry lis spacerujący jak emeryt po deptaku. Jako człowiek bardzo mi się podobał i źle się stało, że nie wytrzymał presji świata. Jako autor wart jest poświecenia uwagi. Bardzo ciekawy język, niesamowita dawka emocji, dar obserwacji i łączenia różnych światów, w których przyszło mu żyć (bardzo różnych). Nie moja literacka bajka, ale chylę czoła - talent.

Gra, dziękuje. Nie liczyłem na tak obszerną odpowiedź tym bardziej z załączoną prezentacją wizualną. Nic jeszcze Nahacza nie czytałem, ale strasznie mnie zaintrygował - i wcale nie chodzi tu o jego samobójczą śmierć.

All pleasure is mine. Mnie też zaintrygował, szczególnie rozdźwięk życiowy, który bardzo oddał w twórczości.

Przeczytałem "Bombla" zanim dowiedziałem się, że Nahacz nie żyje. Genialna książka, poluję teraz na "Osiem Cztery". Bliski mi prowincjonalny klimat i ten gorzki humor. Miejscami na prawdę boki zrywać, a miejscami nie idzie powstrzymać łez.

na podstawie "Bobla" zrobiłem monodram. Świetnie się to przekłada na scenę.



Mnóstwo jest teraz w mediach tych śmiesznych wizerunków wiejskich pijaczków (np "Ranczo"), ale można by zająć się tym problem w poważniejszym wydaniu. Proza Nahacza mogłaby być doskonałą inspiracją.



Szkoda, że Mirek niczego już nie napisze :(

Na razie przerabiam (na doznania mentalne) "Bociana i Lolę", ale po resztę też planuję niebawem sięgnąć. Co mi najbardziej imponuje to ta niezwykła plastyczność narracji. Nakreślić literackim obrazem kształty i barwy to już sztuka, ale Nahacz wykracza ponad to. Jego literacka materia ma ciężar, konsystencje i jest w ciągłej przemianie, jego przestrzenie są nieeuklidesowe.

To musiał być wielki talent i wielka zmysłowość.

Przeczytałem fragment powieści "Osiem cztery" i wprost nie mogę uwierzyć w Wasz zachwyt. Świat stanął na głowie, że posłużę się frazesem. Jego życie na językach mediów uległo mitologizacji.

Odnośnie wyżej wymienionego fragmentu - w miejscach, w których posłużył się słowem nieco odbiegającym od potocznej konwencji, zaraz nadrabiał ów przejaw inteligencji jakimś wulgaryzmem. Czyżby kompleksy?

Smerdiakow said:

Czyżby kompleksy?

raczej adresowanie do "swojej" grupy, od której bardzo odstawał, a chciał być zrozumiany. Nie udało się.
Gra sagt:

Nie moja literacka bajka

. Widzisz tu "zachwyt", Smerdiakow? Hm. Zwykle zachwycam się inaczej. Wołam ach!, albo tylko otwieram usta, bo dech mi zapiera, ale wszystko zależy od środowiska, w którym się wyrosło. Różnie się ludzie zachwycają, dlatego pewnie tak to odebraleś.
Pozdrawiam.
Gra

Jego życie na językach mediów uległo mitologizacji.

O jakich mediach piszesz?

[ Dodano: Pią 07 Sie, 2009 ]
Czy chciał poprzez literaturę dotrzeć do "swej grupy"? Nigdy się tego nie dowiemy, ale w to wątpię. Byłoby to naiwne. Nahaczowi, cokolwiek by o nim nie powiedzieć, naiwności nie sposób zarzucić.

Świat stanął na głowie, że posłużę się frazesem. Jego życie na językach mediów uległo mitologizacji.

Życie świata, jak rozumiem?

Gra, przypisałaś Nahaczowi talent. Stąd wywnioskowałem, że Ci się podoba. Widocznie pochopnie.

VV, chodzi mi o trzyczęściowy dokument na youtube, między innymi.

Co się nasuwa na myśl to fakt, że zaistnienie na rynku wydawniczym wcale nie wymaga szczególnych umiejętności w operowaniu językiem. Ludzie naprawdę uzdolnieni kumulują swoje dzieła na dnie szuflad, podczas gdy półki księgarń wypełnia beletrystyka kalibru powieści Nahacza.

Bez wątpienia miał talent. Lutosławski też. I Picasso. Ale to nie moje bajki.

Smerdiakow pisze:Ludzie naprawdę uzdolnieni kumulują swoje dzieła na dnie szuflad,

skąd Ty o tym możesz wiedzieć, skoro chowają to przed światem?

poza tym bycie uzdolnionym to za mało

Akurat zręczne operowanie językiem (i bogactwo środków) to jedna z głównych zalet Mirosława Nahacza.

zręczne operowanie językiem (i bogactwo środków)

zgadzam się w 100%. Również zakamuflowane podteksty, skłaniające do odkopywania "drugiego dna". Nie można mu też odmówić imponującej wiedzy humanistycznej i wyczucia literackiego.