Ona dała mi Ciebie, bo ona ma czas.

Kradnie go snom i oddaje mi gdy potrzebuję.

Puszcza oczko do tych, dla których dzień jest maratonem, a maraton dzień zwykłym

Do nas też, wiesz?

Uspokaja rozhisteryzowane mózgi, kłamie, kłamie tak prawdziwie, że nie musi nic mówić, każdy jej wierzy na smak.

Przy niej sprzedaje się dusze diabłom, ja sprzedaję szefom i agentom, ale nie tylko ja jej wierzę.

Mam kajdanki na rękach, przypięte do szklanki, widzisz?

Założyła je gdy wypiłam dziewiczy łyk

Kłamie, ale wierzę jej,

bo o ona trzyma mnie przy życiu.

Kawa i Ty.





Proszę o ocenę.

Błędzki, ach, błędziki na pierwszy ogień

Ona dała mi Ciebie, bo ona ma czas.

Kradnie go snom i oddaje mi, gdy potrzebuję.

Puszcza oczko do tych, dla których dzień jest maratonem, a maraton dniem zwykłym.

Do nas też, wiesz?

Uspokaja rozhisteryzowane mózgi, kłamie, kłamie tak prawdziwie, że nie musi nic mówić, każdy jej wierzy na smak.

Przy niej sprzedaje się dusze diabłom, ja sprzedaję szefom i agentom, ale nie tylko ja jej wierzę.

Mam kajdanki na rękach, przypięte do szklanki, widzisz?

Założyła je, gdy wypiłam dziewiczy łyk.

Kłamie, ale wierzę jej,

bo o ona trzyma mnie przy życiu.

Kawa i Ty.

Przeciwny podział wersów. No, ale może siedzi w tym jakiś głębszy zamysł, którego nie widzę.

Bardzo dużo tu tego "kłamie" i "wierzę". Powtórzenia rzeczywiście mogą potęgować efekt jakiegoś zwrotu, ale w tak krótkim utworze nie są chyba potrzebne, bo każdy wie, na co ma zwracać uwagę.

Przy niej sprzedaje się dusze diabłom, ja sprzedaję szefom i agentom, ale nie tylko ja jej wierzę.

Jako, że na początku są "duszE", a nie "duszę", tuszę, że nie tylko podmiot liryczny uwierzył



Do osobistych wrażeń:

Rozumiem Sama też byłam kiedyś kawożłopem (co prawda mnie kawa usypia i piłam ją tylko dla smaku XD) a potrzeba "dopalenia silników" dopada mnie regularnie co pół roku (na sesję).

Dla mnie - wiersz jak wiersz, taki lekki, raczej nieporuszający. Mało odkrywczy i nie poraża ani formą, ani słownictwem, ani środkami stylistycznymi. Truszkę przedramatyzowany i pasowałby raczej do jakichś bardziej uzależniających środków.

A gdzie w tym jest poezja? Uderza za duża ilość zaimków. Poza tym powtórzenia, które nic nie wnoszą.