Ten, Który oddaje się bez pytania,

Ten, Który słowu ufa, lecz nie czynowi,

Ten Który mądrym wypomina kochania,

Ten, który miast pomóc nic nie zrobi,

Niegodny jest miana człowiekiem nazwania,

Jeno kśobie jawnogrzeszników przygania.

A czy pan szanowny oczków nie ma? O_O Teksty wstawiamy w stosownym dziale a nie gdzie się nam żywnie podoba. Przeniosłam pana do działu z poezją rymowaną, ale żeby mi się to więcej nie powtórzyło.

Najmocniej przepraszam...więcej sie nie powtórzy.



Pika edit: Cudnie Pozdrawiam

Vladyslavus pisze:Niegodny jest miana człowiekiem nazwania

A nie przypadkiem "mianem człowieka nazwania"? Bo po twojemu to tak niegramatycznie trochę.

Ogolnie wiersz moim zdaniem wypada blado- chociaz koncepcja przyjemna. No i tych celowych powtorzen bym sie pozbyla.

Ale ta fraza 'mianem czlowieka nazwania' moim zdaniem jest jak najbardziej odpowiednia i gramatyczna; i z sensem bo przeciez 'czlowiek' moze miec rozne znaczenia, a tutaj chodzi o to metaforyczne...

Ale u autora jest "miana człowiekiem nazwania".

Akurat tu pasuje tak jak jest, bo ma się rymować nieco po staropolsku a nie być po polsku,

Niegodny jest miana człowiekiem nazwania,

jest błędem. Staropolski staropolskim, ale sens sensem.



Można być niegodnym miana człowieka, albo

niegodnym nazwania człowiekiem.



Ty napisałeś, że on jest niegodny nazwania (go) miana człowiekiem. Jeżeli już, to raczej powinno być, że on jest niegodny nazwania (kim? czym?) mianem człowieka.

Ale to nadal jest błąd, bo piszesz, że on jest w skrócie niegodny nazwania go nazwą człowieka. O_o Masło maślane, jednym słowem.



Jeżeli już zależy ci na takiej frazie, to raczej powinieneś napisać coś w stylu:

Niegodny jest miana człowieka przyznania - bo on niegodny jest przyznania (mu) miana człowieka. Też brzmi niedobrze, ale przynajmniej jest poprawne.

Ten Który mądrym wypomina kochania,

Zgubiłeś przecinek i nie rozumiem, dlaczego "który" napisałeś tu wielką literą.

Wiersz w całokształcie, subiektywnie, nie podoba mi się.

czemu ? Przecież pisze jak byl:

Niegodny - czyli jets niegodny przyznania

Miana - - czyli nazwania człowiekim np przez innych ludzi

Człowiekiem - Czyli człowiekiem w sensie człowieka mającego jakieś uczucia

Nazwania- czyli przypiecia mu nazwy człowika.



takie to trudne? Wystarczy głębięj sie wczytać w sens tego zdania a wszystko jest klarowne. Jak sie czyta wiersze to trzeba sie zastanowic nad jego sensem a nie przeczytać i napisać byle co. A podobac ci sie nie musi, bo ludzie maja różne gusta.

Ja lubię zabawę z językiem polskim.

Czytam wszystko i przyklaskuję prawie wszystkiemu, co kombinuje z językiem. Twojemu tekstowi też. Ale zważ, że Ty nie piszesz i nie dajesz nam "do czytania", ale nauczasz. Ty każesz, wytykasz. Mówisz sentencjami, skandujesz, palisz nam usta słowami.

Wytykasz nam niezrozumienie, ale to nie tak - w większości. Określiłeś sobie grupę, do której ma Twój wiersz trafić. Czyta go Ogół, więc nie dziw się ocenom. Rozumiemy słowa, które nam niepotrzebnie wyjaśniasz.

Każde forum to zbiór indywidualności, takich jak Ty, które te, jak Ty, mają coś do powiedzenia.

I jeszcze jedno... głębiej będziem się wczytywali w to, co Autor nam przedstawi, nie w to, co będzie chciał wyjaśniać.

Pozdrawiam.

Okej, zróbmy to bardziej po twojemu i bez przestawiania szyku:

miana "człowiekiem nazwania" = nazwania "człowiekiem nazwania"



To nie ma sensu! Czy ty tego naprawdę nie widzisz? O_o'

To jakiś inny polski i staropolski niż ja znam O_o





ze słownika języka polskiego:

(tak, znaczenia tych słów nie zmieniły się za bardzo przez wieki)



niegodny

1. «niezasługujący na kogoś, na coś»

2. «pozbawiony godności, honoru; też: świadczący o takich cechach»



miano

«określenie, nazwa, tytuł»



człowiek m III, DB. -a, W. -u a. (podniośle) ~ecze, N. ~kiem; lm p. ludzie

1. «Homo sapiens, istota żywa z rodziny człowiekowatych, z rzędu naczelnych wyróżniająca się wśród innych najwyższym rozwojem psychiki i życia społecznego, jedyna posiadająca kulturę i zdolna do jej tworzenia»

Człowiek rozumny.

Człowiek pierwotny, cywilizowany.

Człowiek młody, dojrzały, stary.

Człowiek prosty.

Człowiek wykształcony.

Anatomia, fizjologia człowieka.



#

nazwać — nazywać

1. «określić nazwą, mianem, imieniem lub epitetem»

2. «nadać imię»



nazywać - określić mianem



nazwać mianem = określić mianem mianem?



Pozdrawiam

Jest takie ładne powiedzenie pani od polskiego " Co poeta chciał przedstawić w tym wierszy". Więc albo rozwodzimy sięnad błędami ( wtedy propnuje podyskutujmy kto gdzie i jaki zrobił błąd)albo zastanawiamy sie nad sensem wiersza. jeśli to pierwsze to dziła nie powinien nazywać się poezja tylko Gdzie i jakie błędy. Pozdrawiam

Tylko, czy Ty aby na pewno nas pozdrawiasz...? Wywal wiersz do kosza i nie pytaj, dlaczego? Trzeba być twardym, a nie miętką kluchą, kurde frak!

Jak coś jest pełne błędów to jest babolem a nie poezją, więc nie ma sensu się rozwodzić co samozwańczy poeta miał na myśli.

Zauważyłeś, że w kanonie wierszy przerabianych na polskim nie ma takich błędów?

My nie chcemy ci zrobić krzywdy<głaszcze po głowie>, my chcemy pomóc!



Pozdrawiam serdecznie