Jestem tu nowy:) Pisać zacząłem jakiś czas temu... Mam 19 lat.. studiuje.. Prosze pytać jak coś:)
Pozdrawiam:)
2
"Jakiś czas temu" - czyli konkretnie kiedy zacząłeś? To jest moje pytanie. Dobrze by było, gdybyś napisał nieco, dlaczego właśnie pisanie.
Witaj na forum.
Pozdrawiam
Patka
Witaj na forum.
Pozdrawiam
Patka
3
hmm.. no powiedzmy, jakieś dwa, trzy lata temu zaświtał w mojej głowie pomysł napisania książki.. napisałem parę rozdziałów.. no ale zapał zgasł po kilku tygodniach.
Teraz wróciłem do tego pomysłu, a konkretnie jakieś dwa miesiące temu. I zabrałem się za to bardziej poważnie.
Dlaczego pisanie?
Zawsze miałem wybujałą wyobraźnię:) Postanowiłem to po prostu spożytkować:)
Teraz ja mam do Ciebie pytanie koleżanką:) Czemu zablokowali mój temat w dziale weryfikacji? przecież przedstawiłem się tak jak należy:(
[ Dodano: Sro 29 Kwi, 2009 ]
no już odblokowany więc pytanie nie aktualne:)
Teraz wróciłem do tego pomysłu, a konkretnie jakieś dwa miesiące temu. I zabrałem się za to bardziej poważnie.
Dlaczego pisanie?
Zawsze miałem wybujałą wyobraźnię:) Postanowiłem to po prostu spożytkować:)
Teraz ja mam do Ciebie pytanie koleżanką:) Czemu zablokowali mój temat w dziale weryfikacji? przecież przedstawiłem się tak jak należy:(
[ Dodano: Sro 29 Kwi, 2009 ]
no już odblokowany więc pytanie nie aktualne:)
4
Zasłużony
Witamy!
„Daleko, tam w słońcu, są moje największe pragnienia. Być może nie sięgnę ich, ale mogę patrzeć w górę by dostrzec ich piękno, wierzyć w nie i próbować podążyć tam, gdzie mogą prowadzić” - Louisa May Alcott
Ujrzał krępego mężczyznę o pulchnej twarzy i dużym kręconym wąsie. W ręku trzymał zmiętą kartkę.
— Pan to wywiesił? – zapytał zachrypniętym głosem, machając ręką.
Julian sięgnął po zwitek i uniósł wzrok na poczerwieniałego przybysza.
— Tak. To moje ogłoszenie.
Nieuprzejmy gość pokraśniał jeszcze bardziej. Wypointował palcem na dozorcę.
— Facet, zapamiętaj sobie jedno. Nikt na dzielnicy nie miał, nie ma i nie będzie mieć białego psa.
Ujrzał krępego mężczyznę o pulchnej twarzy i dużym kręconym wąsie. W ręku trzymał zmiętą kartkę.
— Pan to wywiesił? – zapytał zachrypniętym głosem, machając ręką.
Julian sięgnął po zwitek i uniósł wzrok na poczerwieniałego przybysza.
— Tak. To moje ogłoszenie.
Nieuprzejmy gość pokraśniał jeszcze bardziej. Wypointował palcem na dozorcę.
— Facet, zapamiętaj sobie jedno. Nikt na dzielnicy nie miał, nie ma i nie będzie mieć białego psa.
