Ten wierszyk napisałam, kiedy rok temu zerwał ze mną chłopak :(



Idąc bez celu.

Myślać bez pomysłów.

Kochając bez miłości.

Wpadając w otchłań,bez zakrętów.

Zaczyna nowy dzień

z każdą sekundą coraz krótszy...

Zamyka się w sobie.

Przestaje myśleć, kochać, szanować.

Wszystko wokół jest nieistotne.

Została tylko nicość

w jej obolałej duszy.



I co o tym myślicie?

Mi się podoba :] Bardzo fajne, ładnie piszesz...

ach.. dziękuje... rzeczywiście.. to jeden z moich lepszych wierszy

Mi też się podoba. Lubię wiersze o smutku.