~Sidła~


Kilometrów sto i tysiąc i dwadzieścia pięć do tego.
Byle dalej z matni wysiąść, byle wyrwać się od złego.

Jad w butelkach, a toksyny nasączyły Ci ubranie.
Choćbyś na kraj świata uciekł wiesz, że się nie wydostaniesz.

Wojna nerwów. Ludzkie hobby uprawiane jak narkotyk.
Rośnie bujnie w samotności, żeby nikt nie wiedział o tym.

Handel, przerzut, pakowanie, małe porcje w obce kraje.
Nagle i niespodziewanie ten, kto nie chce, ten dostaje.

I wiesz dobrze: odkąd mafia zawitała w twoje progi
szans już nie masz i nie znajdziesz nigdy wyjścia prostej drogi.

Zginąć musisz albo zabić. Dwa sposoby. Czarne - białe.
Bo dobrocią nie przerobisz, gdy trucizny tony całe.

Nawet neutralizacja nie pomaga w dawkach sporych.
Czar nie działa, szaman, magia, zbawca, bo organizm chory.

Choć się schowasz w tyglu świata, technologia ci przypomni.
Choć pokonasz świetlne lata nigdy już się nie uwolnisz.

Blizna w duszy się otworzy, gdy się znowu zbudzisz z krzykiem.
Brak nadziei. Lej po bombie. Jesteś toksykoholikiem!



gsc/25/08/09/Dalmacija

Nie do końca mogłem złapać odpowiednią rytmikę (choć ogólnie nie było źle tylko "jak na Ciebie" trochę gorzej), chyba jak dla mnie za długi wersy i (tego się raczej nie dało uniknąć) część z nich składa się z krótkich wyrazów a część zawiera dość długie i to burzy wewnętrzny podział (średniówka i te sprawy chyba wchodzą w grę ale nie jestem teoretykiem poezji więc dokładnie nie nakreślę...) Sam wiersz z sensem ale taki nazbyt współczesne zagadnienia jak na mój gust

Dziękuję Find, wyjaśnię Ci co nieco, bo to poważny kawałek i nie miałam zamiaru nic takiego pisać w tym pięknym otoczeniu - sam się napisał. Niestety. Rytmika ma być niepokojąca. Musi oddać bardzo wielkie zawirowania emocjonalne, strach, niepokój, targanie uczuciami, nawet panikę. Współczesność zagadnień - prosto z życia. Technologia - telefon komórkowy, sms, roaming, mobilny internet - wszystko to sprawia, że nawet wiele kilometrów od domu nie można uwolnić się od emocjonalnego szantażu, jadu i toksyn, które zatruwają życie. Nie zastanawiałam się jak wyjdzie - przelałam emocje na klawiaturę i nacisnęłam Enter :-)
Pozdrawiam serdecznie i ciepło, nadal z Dalmacji, już posezonowej, więc tym bardziej pieknej.
Gra