Czytujecie?

Właśnie czytam 49 opowiadań, tego jednego z najważniejszych, hamerykańskich pisarzy i... cholera mnie strzela z powodu powtórzeń, które u niego występują.

np.

"W hotelu mieszkało tylko dwoje Amerykanów. Nie znali nikogo z ludzi,
Których mijali na schodach wychodząc czy wracając do swego pokoju.
Pokój ten był na pierwszym piętrze, od strony morza. Wychodził też na
park i pomnik wojenny. W ogrodzie były wysokie palmy i zielone ławki.
W pogodny dzień zawsze stał tam jakiś artysta ze sztalugami. Artystom
podobały się palmy, które tam rosły, i żywe barwy hoteli stojących na-
przeciw ogrodu i morza. Włosi przychodzili z daleka, żeby popatrzeć na
pomnik. Był on odlany z brązu i lśnił na deszczu.

Padało. Deszcz ociekał z drzew palmowych. Woda stała kałużami na
wyżwirowanych ścieżkach. Fale morskie załamywały się długą linią w desz-
czu i spływały z plaży, aby powrócić i znowu załamać się długą linią w desz-
czu. Z placu przy pomniku zniknęły wszystkie samochody. Po przeciw-
ległej stronie, w progu kawiarni, stał kelner i patrzał na pusty plac."

I tak praktycznie w każdym opowiadaniu. Albo chłop miał taki styl, albo weryfikatorium wyczuliło mnie na tego typu pisanie, ale to jest przecież masakra.

Jak myślicie?

Może po angielsku tak to się nie rzuca w oczy ;-)

Może po angielsku tak to się nie rzuca w oczy ;-)

też tak pomyślałem. może po angielsku to nie jest wielkim problemem, ale po przetłumaczeniu, to jednak razi

Ojejku, rzeczywiście to tragicznie wygląda. Zupełnie jak tekst jakiegoś nowicjusza, a nie jednego z najlepszych pisarzy...

Trzeba by to w oryginale zobaczyć i wtedy oceniać.
Poza tym, to nie takie rzeczy decydują o wielkości bądź małości czegoś.

Hemingway operował bardzo specyficznym stylem, nad którym zresztą długo pracował i który niezwykle trudno naśladować, choć pozornie to łatwe. Unikał przymiotników, opowieść budował krótkimi zdaniami, z pomocą częstych, ale celowych i rytmicznych powtórzeń. Styl wręcz suchy, pozornie wyprany z emocji, przejrzysty. Prawdziwą sztuką jest tak opowiadać historie, by zostawić czytelnikowi maksymalne pole do własnego postrzegania obrazów, sytuacji i postaci, ale też zgodnego z intencją autora.

Jak dla mnie, to albo jest przeceniany, albo nie jestem dostatecznie wrażliwy

Męczy mnie ten styl.

VV pisze:Trzeba by to w oryginale zobaczyć i wtedy oceniać.

Takie słowa to miód na moje serce.

Zrobiłem jeden błąd. Zacząłem czytać opowiadania losowo, od środka zbioru, a jak wiadomo, to na początku są najlepsze. I muszę przyznać, że facet pisze świetnie. Ten jego pokawałkowany styl pełen powtórzeń po chwili już nie przeszkadza.

Polecam