Latest post of the previous page:

WeryfikatoriuM.pl przeprowadziło wywiad ze Stefanem Dardą - można przeczytać W TYM MIEJSCU

Jeżeli ktoś miałby niedosyt związany z moimi odpowiedziami, to proszę pytać dalej. :-)

Póki co, nie zamierzam rezygnować ze stałej pracy i na pewno jeszcze przynajmniej przez kilka lat będę traktował pisarstwo jako bardzo przyjemne hobby.

Można wiedzieć gdzie pracujesz?

Faux pisze:Można wiedzieć gdzie pracujesz?

To żadna tajemnica - pracuję w jednym z miejscowych urzędów, ale może nie zdradzę w jakim...
Nie wiem, czy szefostwo by sobie życzyło... ;-)

Jeśli ktoś z Forumowiczów wybiera się na tegoroczny Falkon do Lublina, to zapraszam na spotkanie. Myślę, że będzie ciekawie...

Szczegóły na www.stefandarda.pl

Stefanie, ja mam pytanie dotyczące wierszy (tych, które można przeczytać na Twojej stronie): jaki jest Twój stosunek do śmierci?
Wydaje mi się, że w tych wierszach jest jej dużo, ale takiej oswojonej, pojmowanej jako normalny element świata. To nie jest jakieś przerażające memento mori, tylko szacunek do śmierci jako dopełnienia życia. To coś, co zatraciliśmy w cywilizacji. No właśnie: może kontakt z przyrodą powoduje taki spokój w obliczu ostateczności?
Wierzysz w życie pozagrobowe?


Pozdrawiam

Thana pisze:Stefanie, ja mam pytanie dotyczące wierszy (tych, które można przeczytać na Twojej stronie): jaki jest Twój stosunek do śmierci?
Wydaje mi się, że w tych wierszach jest jej dużo, ale takiej oswojonej, pojmowanej jako normalny element świata. To nie jest jakieś przerażające memento mori, tylko szacunek do śmierci jako dopełnienia życia. To coś, co zatraciliśmy w cywilizacji. No właśnie: może kontakt z przyrodą powoduje taki spokój w obliczu ostateczności?

Bo i jest śmierć rzeczą normalną. Faktem jest, że sporo myślę na jej temat i mozna to wyczytać nie tylko w wierszach, ale też w "Domu na wyrębach".
To ogromnie trudne zagadnienie i czasem zazdroszczę tym, którzy się nie zastanawiają nad upływającym czasem, żyjąc po prostu z dnia na dzień, odganiając precz myśli, że wszystkich nas to spotka.
Ponoć są ludzie, którzy się nie boją umierania. Ja do nich nie należę. Wychodzę jednak z założenia, że gdy myślę i piszę o niej jak o czymś zupełnie naturalnym, to mogę ją w pewien sposób oswoić. Tak, jak chociażby w wierszu "Dobrana z nas para". Ktoś kiedyś zapytał, czy to wiersz miłosny. Może nie doczytał wszystkiego, co tam napisałem, ale to pytanie dało mi dużo do myślenia...

Od pewnego czasu nie pisuję wierszy, ponieważ wydaje mi się, że w prozie łatwiej mi przekazać pewne rzeczy tak, aby nieco je zawoalować i by trafiły do tych, którzy myślą podobnie, jak ja. Czasem piszę o tym wprost, a czasem bardzo naokoło. Nie chciałbym, żeby kogoś dołowało to, co piszę. Wszak śmierć nie zawsze musi być faktem tragicznym, prawda? Czasem o wiele gorsze jest życie. Tak myślę.

Kontakt z przyrodą uczy pokory i spokoju w podejściu do rzeczy ostatecznych. Pozwala też uświadomić sobie, jakie jest nasze miejsce w szeregu, ale też pozwala cieszyć się z tego, że chociażby przez chwilę ale jednak jesteśmy.

Thana pisze:Wierzysz w życie pozagrobowe?

Tak i dobrze mi z tym.
Gdy odchodził doktor Zbigniew Religa, w bodajże ostatnim wywiadzie wyraźnie stwierdził, że po śmierci na pewno nic nie ma. Że to koniec. To było ogromnie smutne.
Nie mógłbym żyć z taką świadomością.

czy choć raz otrzymałeś info o wielkości sprzedaż ksiązki od wydawcy? np. po pół roku od wydania?

Tak, otrzymuję takie informacje.

W kioskach i salonach "Ruch-u", "Empikach" i innych punktach sprzedaży prasy pojawił się drugi numer czasopisma "Lśnienie".
Jako insert dodano do czasopisma płytę ze słuchowiskami grozy (w tym moje "Dwie dychy na gwiazdkę").
Akcja "Dwóch dych na gwiazdkę" rozgrywa się w Rzeszowie, w roku 2000, a fragment można znaleźć na www.stefandarda.pl

Poza tym w numerze (koszt czasopisma z płytą wynosi 9,99 zł):

- Ekskluzywne materiały na temat filmowych horrorów BITTEN i DAYBREAKERS
- Świąteczne miniatury grozy
- Felietony Łukasza Orbitowskiego i Bartka Paszylka
- Opowiadania Krzysztofa Dąbrowskiego i Rafała Chojnackiego
- Komiks w odcinkach
- Wywiad z Anją Orthodox
- Antropologiczne teksty na temat Halloween w Japonii, wampirów pod choinką i grozy w kolędach.
- Z artykułów dowiedzieć się można także, czy Stephen King jest genialnym twórcą opowiadań i co łączy ze sobą grozę, Tima Burtona oraz Boże Narodzenie...

Pozdrawiam,
Stefan

Już mam "Lśnienie" i jestem w trakcie odsłuchiwania słuchowisk.
Ten numer o niebo lepszy od pierwszego. Więcej opowiadań i na wyższym poziomie. Płyta - super dodatek.
Dzisiejszej nocy, przy zgaszonym świetle i świecach zostanie odsłuchane Twoje opowiadanie, Stefanie.
Mam nadzieję, że dostanę gęsiej skórki...

To nie jest opowiadanie hardcore'owe... Bardziej (pomimo, że zawiera elementy grozy) dotyczy złożonej konstrukcji natury i słabości ludzkiej...
Tak, czy inaczej - mam nadzieję, że się spodoba....

A co sądzisz o bardziej współczesnych formach pisania? Nie przywiązywanie wagi do zasad konstrukcji zdań, interpunkcji, pomieszanie stylów, pisanie słowem mówionym... Oczywiście przykładem może być Masłowska, ale też wielu innych, nawet nie tak współczesnych autorów. Pytam, bo sama najlepiej piszę w ten sposób, a chce wiedzieć, jak to odbierasz, jak inni to odbierają.
Pozdrawiam.

Jestem jak najbardziej za, pod warunkiem, że jest to świadomy zabieg, który ma czemuś służyć i ubogaca utwór literacki.

http://www.qfant.pl/index.php?option=co ... czekamy-na

Domyślam się, że "SD" dawałeś już paru osobom do opinii. Któraś z tych osób porównywała ją do "Domu..."?

Bardzo chciałem uciec od łatwości porównania "Domu na wyrębach" z "Czarnym Wygonem", a zwłaszcza z pierwszą jego częścią i chyba w pewien sposób mi się to udało, bo w opiniach osób, które czytały "Słoneczną", dominuje pogląd, że są to zupełnie inne książki.