Nie zaparzę tobie herbaty
na smyczy
Obiadu na białym obrusie
nie podam
O kolacji zapomnij
już dzisiaj

Nie pobiegnę za tobą
w podskokach
Gazety tez nie podam
do ręki
O pieszczotach zapomnij
już dzisiaj

Dzisiaj dam tobie
wolność
Możesz wziąć ją
na zawsze
Białą lilię na grobie
położę
a jakże

Ja poproszę autorkę o wskazanie mi rymów w tym wierszu. Przenoszę do poezji białej. Ale naprawdę chciałabym wiedzieć, dlaczego autor/ka zamieścił/a ten wiersz w tym dziale.

Ale przechodząc do analizy...
W całym wierszu podobały mi się dwa wersy:

Nie zaparzę tobie herbaty
na smyczy

Bardzo fajna metafora. Naprawdę!

Ciąg dalszy bardzo szybko ściągnął mnie do poziomu parteru.
Przede wszystkim - nieładne są te "dzisiaj".
Rozumiem, jaka jest budowa wiersza -
dzisiaj już nie...
dzisiaj już nie...
za to dzisiaj...
ALE:
Powtórzeń w poezji się unika, chyba że są specjalnie - ale wtedy dajemy czytelnikowi wskazówki, które przekonują o tym, że rzeczywiście nie znalazły się tam przypadkiem i że mają rzeczywisty cel i sens. Wskazówkami może być specyficzna budowa (ale nie taka ot se z głowy), nawiązania między wersami, cokolwiek. Tutaj można by się kłócić, że jest nawiązanie budową. Ale tak naprawdę jest to nawiązanie błędne. Bo, żeby nawiązanie było skuteczne potrzebne są podobieństwa treściowe, skojarzeniowe, coś, co będzie działało jak haftka (zahaczy się jedno o drugie i tworzy razem zgrabne zapięcie). No, chyba, że piszemy eksperyment językowy (ten utwór eksperymentem nie jest). Tu "dzisiaje" są po prostu na końcu dwóch pierwszych strof, ale nie ma między nimi związku.

Poza tym, nie ma tu w ogóle drugiego dna, oraz brakuje środków stylistycznych. Poza pierwszą ładniutką metaforą, mamy posuchę.
Te braki można by nadrobić oryginalnością tematu, czy też wykonaniem go w niespotykany sposób, ale i tego zabrakło.

Dostał się nam utwór banalny, który niestety nie urzeka pod żadnym względem.
Mi się nie podoba. Ale fight-o! fight-o! Trzymam kciuki za dalsze utwory.

Pozdrawiam serdecznie

a mnie się nie podobało "nie zaparzę tobie herbaty", bo tak raczej nie mówimy. Mówimy "Ci". Chyba, że "ani tobie, ani nikomu innemu" lub "ani tobie, ani sobie", ale tu jest tylko tobie. To samo z "dam tobie wolność". W ogóle mało po polsku jest ten wiersz.
Widzę złość i chęć odwetu. Ale też jakąś taką niezajadłą, jakby już zmęczoną.
Nie podoba mi się. Ale widzę rym! :-) tobie-grobie, zawsze-jakże :-)