Hm, zamiast wskazywać konkretne zdania zrobiłam redakcję tekstu. Zwróć uwagę, że z kilku akapitów zrezygnowałam, skróciłam zdania, dodałam kilka szczegółów i przestawiłam scenę aby zyskać dynamizm.

[usunięte]

Bardzo dziekuję. Tekst nabrał rumieńców (dynamiki)=, choć całkowicie zmieniałas konstrukcję i przesłanie. Wydaje mi się, że puenta nie robi juz takiego wrażenia poprzez natłok fabuły. Ale jest to całkowicie subiektywne oddczucie. Absolutnie nie upieram się i cieszę się, bo zaprezentowałaś konkretny przykład, zamiast standardowch cytatów i uwag.

No właśnie, to tylko możliwość, sugestia - bo wciąż przecież tekst trzeba by doszlifować. Jest ciekawy pomysł, jest pokazana akcja, emocje - tylko teraz z tych klocków zbudować miniaturę

Puentą tego opka - co zawsze lubię - jest tak naprawdę tytuł. To duży plus, gdy na początku wydaje się że tytuł jest od czapki a na końcu: bach!

- Czyż nie dziś jest Jom Kippur! Kiedy wreszcie nas zaakceptują? Czy On nam wybaczy, Piotr? - w głosie młodego człowieka wyczuwało się pretensję do całego świata.

Narrator opowiada o tym, co było - nie to co czytelnik ma odczuć (bo to rzecz bardzo subiektywna). Tutaj jest to zabieg nieco scenariuszowy. Zapisałbym to tak:

- Czyż nie dziś jest Jom Kippur! Kiedy wreszcie nas zaakceptują? Czy On nam wybaczy, Piotr? - głos młodego mężczyzny zabrzmiał pretensjonalnie.

Jedna z kobiet niecierpliwie uderzała pałką w otwartą dłoń. Robiła wrażenie zniecierpliwionej.

Powtarzasz tę samą informację.

Makabryczna ta groteska, aczkolwiek przesłanie jest mocne. Jakikolwiek nie byłby mój światopogląd, to uważam, że dobrze uchwyciłeś fobie społeczne ukazując je w krzywym zwierciadle. Niektóre zdania są pozbawione emocji, jest problem z przecinkami, ale to detale, które łatwo naprawić. Co jednak trudniej zaznaczyć, to to że są to specjalne manekiny stworzone do "uwalniania emocji", "walki z fobią" a końcówka ani głowa rozerwana na strzępy nie oddają tego klimatu i trzeba główkować. Dlatego uważam, że czegoś brakuje po środku, jakiegoś "oczka" - bo samo w sobie główkowanie uważam za wyborne, jak na taką miniaturę. Zastanawia mnie sprawa pop-gwiazd: jaka rolę odegrały w kulisach tworzenia programu? Czy też maja fobie i podrywali tłum do akcji, następnie podpisywali kije? Ten wątek uznałem za istotny - jednak jest go jak na lekarstwo. Ogólnie, całość jest sprawnie poprowadzona, przesłanie wyraźnie i groteska wyszła ładnie.