~Słoneczko~


Gdzieś tam daleko, za rzeczką
żyło złociutkie Słoneczko.
Nie było jednak prawdziwe,
bo z cukru miało pokrywę.

Kiedy świeciło, topniało.
Było go ciągle za mało.
Jak chciało ogrzać, zaświecić,
zostawał z niego szkielecik.

Buzia Słoneczka, tak śliczna
była nieenergetyczna,
gdyż swą energię oddało
tym wszystkim, na których grzało.

Zachorowało Słoneczko
Gdzieś tam daleko, za rzeczką.



gra/08/09/2010

Szlachetne było słoneczko i ukłon dla niego. Najbardziej podoba mi się:

Gra pisze: Buzia Słoneczka, tak śliczna
była nieenergetyczna,
gdyż swą energię oddało
tym wszystkim, na których grzało.

a może też być, "którym przygrzało"? Niby dobra energia, lecz krzywdę też czynić potrafi. ;P

ale nie czyniła właśnie :-) Czasem trzeba przygrzać, masz rację, tylko, że niektórzy nie potrafią.

~Wyraz obcy~

Ciężko z tym słowem „przyjaciel”
Wy (może ja…) go nie znacie…


gra/15/02/2010