Latest post of the previous page:

Przeszła tylko delikatną korektę: poprawki dotyczyły głównie interpunkcji i... ortografii.

To mnie zaciekawiło. Nie odnosicie wrażenia, że nastoletnich pisarzy kreuje się na bardziej nieomylnych od tych z dorobkiem?

Dzieci mają łatwiej... to nie nowość

No i dobrze, może coś z tego będzie. Żeby tylko nie zabili w niej pasji pisania.

widzieliście w wiadomościach wstawkę o tej dziewczynce? dziadek jest współwłaścicielem drukarni, to i nie dziwota, że jej to wydał. trochę mnie irytuje mówienie, że jest najmłodszą pisarką na świecie - że ZACZĘŁA prace nad książkami wcześniej niż Paolini - bo na sto procent są na świecie ludzie, którzy zaczęli pisać w wieku dziecięcym (może nawet pisać dobrze), ale przez brak znajomości nikt im tego nie wydał. cóż.
pozostaje mi czekać, aż jakiś dzieciak przebije się ze swoim dziełem w sposób całkowicie naturalny (czytaj: wyśle do wydawnictwa i wszystkich zachwyci swoim talentem i oryginalnością). co w końcu nie powinno być znowu takie nierealne: kiedy wydawca ma przed sobą ileś równie świetnych książek debiutantów bez nazwiska, z których może wydać jedną, czemu nie miałby wydać powieści nastolatka - zwłaszcza że wiek autora na pewno zapewniłby książce reklamę.
a mimo to rokrocznie debiutują jedynie dorośli. dzieci nie mają szczęścia czy ich wiek działa na ich niekorzyść? a może nie ma znowu tak wielu zdolnych dzieciaków na świecie?

Rety, rany Julek itd. itp. Pisałem w tym wątku, nie bez przyczyny, że nie wierzę w ULTRA talent, i że ktoś się rzucił do wydania, dziewczyna jest bo jest geniuszem (nie neguję jej osoby i twórczści). Wierzę za to w układy - bo trochę już żyję na tym świecie. My na forum mamy piszącego dwunastolatka, świetnie piszącą (od dawna) piętnastolatkę i co? Na wszystko trzeba czasu... Tak, jak przypuszczałem, coś się za tym kryje...

Pisać może każdy... ale i tak najlepszym weryfikatorem jest czytelnik. Nie rodzina, znajomi i koledzy, ale czytelnik...
Wydrukować książkę, to też żaden kłopot, ale następnie trzeba z nią wejść do dystrybucji i ją sprzedać. Sami chyba zauważyliście, że na rynku jest coraz więcej firm które proponują wydanie książki autorem, pod warunkiem, że za wszystko zapłacą... To też jest jakieś wyjście jeśli chce się na siłę być "pisarzem", dlatego ja osobiście nie lubię tego określenia. Dawniej to rzeczywiście coś znaczyło, dzisiaj...

Naturszczyk pisze:Dawniej to rzeczywiście coś znaczyło, dzisiaj...

Bez przesady - dawniej także byli pisarze i "pisarze", a wydawanie "nakładem własnym" nie jest bynajmniej wynalazkiem ostatnich lat. To tak jak w morzu - szprotek jest zawsze więcej niż wielorybów

Troszkę offtop. Moim zdaniem (a dokładnie wiem, co piszę) wydawanie za pieniądze to oszukiwanie samego siebie. Nie to, żeby było to złe albo nie taktowne - ale po prostu najczęściej świadczy o poziomie pisarskim. I z drugiej strony (bo każdy medal ma dwie), w Polsce też rynek jest za mały, aby było miejsce na słabych, dobrych i wybitnych pisarzy.

Martinius pisze: My na forum mamy piszącego dwunastolatka, świetnie piszącą (od dawna) piętnastolatkę i co? Na wszystko trzeba czasu...

Muszę Ci przyznać rację jeśli idzie o potrzebę czasu... Sama mam 18-naście lat i piszę powieść, którą uważam za przyzwoitą<wreszcie>. I zupełnie nie neguję talentu naszych bardzo młodych pisarzy, ale kiedy patrzę na swoje dawne "dzieła" są bez porównania. Czasem wyciągam je tylko po to, by się pośmiać. Warto poczekać te kilka lat.

Spróbuj im to wytłumaczyć, ja nie będę nawet próbował, na innym forum już dowiedziałem się, że w moim wieku to mam myśleć tylko o pojednaniu z Bogiem i bliskim z nim spotkaniu :wink:

Naturszczyk pisze:na innym forum już dowiedziałem się, że w moim wieku to mam myśleć tylko o pojednaniu z Bogiem i bliskim z nim spotkaniu :wink:

chyba sobie żartujesz?!?!?!?!?!?! przecież nie jesteś stary... to dopiero po 80... 0_o

Kiedyś córka znajomych zdziwiła się, że tak dobrze się trzymam. Sadziła, że w tym wieku, to tylko siedzenie przed telewizorem została. Byliśmy akurat nad jeziorem i w pobliży była stadnina koni, więc nie mogłem nie sobie darować aby się z nimi nie zaprzyjaźnić. Jej rodzice mają po 40 i jak mówi, trudno ich z domu wyciągnąć...

młodość to stan ducha, nie ciała

mój pięcioletni kuzyn rok temu (miałam 20 lat), usiadł mi na kolanach i powiedział, że jestem stara to bardzo subiektywne, ten wiek...

O Boże To ja się zaczynam bać. Zanim dobrze zacznę to mnie siłą wyrzucą, bo już będę po przysłowiowym terminie ważności

BMF pisze:

Kiedy dziewczynka miała osiem lat, babcia podarowała je laptop i... zaczęło się.

Przestałem czytać.

nie oceniajcie zanim nie przeczytacie książki.
genialne dzieci się trafiają (nie mam na myśli Paoliniego).


Egro: np. gdybym miał "Atlantydę" Michaliny ocenić po okładce (autorka upozowana na bohaterkę przez zawinięcie w firankę z Ikei) i informacji na skrzydełkach to bym się przejechał... Autorka jest starsza niż wspomniana w linku - ale mimo młodego wieku jej książka mnie zaskakuje.

Ja szkolę się na jednej powieści i widzę, że dopiero od kilku rozdziałów tekst nadaje się do czegokolwiek. Fabuła jest cliché, ale taka miała być - wrzuciłam tam wszystko, co lubię w fantasy i skupiam się na pisaniu. A że mój "trening" niektórym się podoba, mam zamiar kiedyś spróbować czegoś więcej niż opowiadanie internetowe - ale najpierw NAUCZĘ się pisać. Jak wynik uznam za zadowalający - zacznę próbować w wydawnictwach. Pewnie będzie ciężko, może się nie uda, ale próbować warto. Na szczęście jestem w takim wieku, że mam czas i możliwości (nadal mieszkam z rodzicami). Postaram się tego nie zmarnować. A nawet jeśli okażę się zupełnym beztalenciem - będę wiedziała, że próbowałam.

Szkoda że nie mam już swoich opowiadań z podstawówki (pisałam bajki dla młodszego brata, m.in. o gwarku-alkoholiku). Pewnie miałabym ubaw, czytając je po tylu latach