Wisielec
Wszystko mu wisi,
Nic dobrze nie leży,
Wszystko jest za duże,
za ciężkie
On sam, lekki jak piórko,
Chce ważyć więcej niż powietrze.
Z balastem samotności
Chce sprawdzić Newtona.
On—filozof, kontestator,
Obciążony przejedzonym
sobą.
[ Dodano: Sro 24 Lut, 2010 ]
Anorektyczka
Niezwykła maszyna.
Perpetuum mobile
Napędzane głodem.
Z pustym bakiem
Jest najszybsza,
Najlepsza.
Najnowszy model Diesla
Jest ciągle na haju.
Dopingowany łaknieniem,
Dąży do celu.
Nie po nagrodę,
Lecz do biegu.
Dla biegu.
Nie myśli o mecie.
Byleby zaliczyć
Kolejny próg docelowej wagi
4
Co do wiersza Wisielec, kojarzy mi się z z kartami tarota ;-)
Wszystko mu wisi, można by nawiązać do tego co wokół się dzieje. A z kolei druga linijka mówi o tym, że nic dobrze nie leży, można by już powiedzieć, może mowa o ubraniu? Może to forma, która przywdziewa. Los?
Czy nasz podmiot liryczny czuje się nieważny? Niezauważalny? Tak to odbieram.
Przejedzony ktoś, ktoś najedzony... A w gruncie rzeczy mimo to czuje niedosyt? Czuje? Ciuje prąd ciuje? Nie rusiać palciem. Fajny wiersz, zerkam więc na drugi :-P
ale! Wynika z tego bardzo fajny paradoks. Głód może doprowadzić do śmierci. Śmierć = stop. Perpetuum Mobile nie bierze "stopu" pod uwagę. Dlatego ten fragment wiersza zwraca znaczącą uwagę.
Z tego, co odebrałem, to liczy się tylko cel, nieważne, czy na podium będzie to miejsce pierwsze czy trzecie, może ostatnie. Liczy się cel, który należy osiągnąć. Cel, do którego dąży każdy z nas. Tyle tylko, że niektórzy nie potrafią przegrywać. Fajny styl.
Wszystko mu wisi, można by nawiązać do tego co wokół się dzieje. A z kolei druga linijka mówi o tym, że nic dobrze nie leży, można by już powiedzieć, może mowa o ubraniu? Może to forma, która przywdziewa. Los?
Czy nasz podmiot liryczny czuje się nieważny? Niezauważalny? Tak to odbieram.
Przejedzony ktoś, ktoś najedzony... A w gruncie rzeczy mimo to czuje niedosyt? Czuje? Ciuje prąd ciuje? Nie rusiać palciem. Fajny wiersz, zerkam więc na drugi :-P
:-) ja tu widzę pewną nieścisłość. Nasze "perpetuum mobile" w końcu umrze. Nie jest to więc ponadczasowe. Jedno przeczy drugiemunikt pisze:Perpetuum mobile
Napędzane głodem.
ale! Wynika z tego bardzo fajny paradoks. Głód może doprowadzić do śmierci. Śmierć = stop. Perpetuum Mobile nie bierze "stopu" pod uwagę. Dlatego ten fragment wiersza zwraca znaczącą uwagę.Z tego, co odebrałem, to liczy się tylko cel, nieważne, czy na podium będzie to miejsce pierwsze czy trzecie, może ostatnie. Liczy się cel, który należy osiągnąć. Cel, do którego dąży każdy z nas. Tyle tylko, że niektórzy nie potrafią przegrywać. Fajny styl.
