Latest post of the previous page:

Może i nie jest to powieść lub opowiadanie, ale godne polecenia osobom parającym się fantasy lub pracami historycznymi. Obecnie czytam poradnik kolekcjonerski "Miecze, szable i sztylety" autorstwa Geralda Welanda. Kupiłem go, by mieć jakąś skarbnicę broni dawnej, by urozmaicić opowiadania. I są to dobrze wydane pieniądze: prócz pięknych ilustracji znaleźć tu można wiele ciekawych informacji i wyposażyć bohatera np.: w quillon

"Ku gwiazdom" Harrego Harrisona - kurde, czy w temacie antyutopii nie można wymyślić czegoś nowego? Jest Nieświadomy Powszechnej Nędzy i Totalnej Inwigilacji Główny Bohater, jest Piękna Towarzyszka Głównego Bohatera Związana z Ruchem Oporu, jest Przyjaciel, Który Okazuje Się Nieprzyjacielem... Jak nietrudno się domyślić, nasz hiroł (Polak!) wypowiada wojnę totalitaryzmowi. Przez większość książki biega, strzela, ucieka, bije po buziach, naprawia urządzonka, lata w przestrzeni kosmicznej itp. Trochę mało oryginalne, nie? Tak czy siak, podczas czytania nie czułem nudy.

"Mesjasz Diuny" Franka Herberta - jakoś nie kręci mnie ta seria. Chyba jestem za głupi na książki z "fylozofycznym" przesłaniem (wg. notki na okładce).

"Death Note" Tsugumi Ōba i Takeshi Obaty - chory psychicznie nastolatek - ludobójca kontra detektyw imieniem L o wyglądzie heroinisty na odwyku. Co z tego wynika? Ano świetny kryminał. Jak skończę mangę (jestem na trzecim tomie) napiszę coś więcej.

giacomo9 pisze:I są to dobrze wydane pieniądze: prócz pięknych ilustracji znaleźć tu można wiele ciekawych informacji i wyposażyć bohatera np.: w quillon

Chyba dość trudno wyposażyć bohatera w gardę/ ochronę dłoni. Najpierw trzeba by mu dać jakiś miecz czy inne ostrze z ową gardą

Cóż, był to tylko przykład. Miałem na myśli, że z podanych w tym albumie, licznych broni można wybrać jakąś oryginalną i wyposażyć w nią postać Ale można by jej wcisnąć w łapę rapier z rękojeścią koszową i niech się cieszy Będzie miała coś czym można siekać i chronić palce.

Po drugiej księdze Pustynnej Włóczni Petera V. Bretta planuję pożyczyć od mamy i przeczytać Tysiąc wspaniałych słońc Khaleda Hosseiniego. Podobno bardzo piękna książka.

Kresowa "Galeria dla dorosłych".

Al pisze:Kresowa "Galeria dla dorosłych".

Można co bliżej? O czym to jest?

Posiłkując się wypowiedzią kolegi-użytkownika:

Sir Wolf pisze:2. i 3. Feliks W. Kres, Galeria złamanych piór i Galeria dla dorosłych. O pierwszej wiadomo nie od dziś. Powtarzam jak ta katarynka: "Czytajcie Kresa!" - i widać, kto przeczytał, a kto nie. Druga Galeria jest kontynuacją pierwszej, zgodnie z tytułem to taka Galeria dla zaawansowanych, dla tych, co przeczytali i zrozumieli pierwszą.

Właśnie wróciłam z Empika ze Studnią Wieczności Libby Bray, czyli trzecią częścią trylogii Magiczny Krąg (i, jak ja to nazywam, "wiktoriańskim HP" ). Muszę przyznać, że dziś miałam wyjątkowo trudny wybór, bo kusiło mnie wiele książek (najchętniej to bym cały Empik wykupiła!), ale w końcu decyzja zapadła po długim namyśle, i w ten właśnie sposób skompletowałam sobie kolejną trylogię.

Dzisiaj do pociągu biorę ze sobą "Syreny z Tytana".
Przejrzałam pobieżnie kilka pierwszych zdań i mam mieszane uczucia. Zobaczę.

Jeżeli chodzi o Gaimana "Gwiezdny pył" to podobała mi się lekkość w prowadzeniu historii. Jeżeli chodzi o język...spodziewałam się cudów, które nie nastapiły.

Po raz trzeci "Jak pisać...". Tym razem streszczam lekturę do fragmentów bezpośrednio traktujących o pisarstwie.

Właśnie czytam (a raczej próbuję) taką szmirę (znaczy dzieło) polskiej literatury: Ludzie bezdomni, Żeromskiego.
I, e... nie trawię polskich autorów wieku XIX, XX, więc cóż... Generalnie wieje nudą tak, że nie wiadomo o co w tym czymś chodzi...

shelion - my niedawno przerabialiśmy Ludzi bezdomnych w takim ekspresowym tempie - nasz nowy polonista omówił nam to na jednej lekcji, tak samo zresztą jak inne lektury

"Wyspa Tajemnic" - Dennis Lehane. Czytam głównie po to, żeby móc ocenić film jako ekranizację.

Próbuję zacząć "Historię Lisey" Stephena Kinga, choć jakoś nie mogę się do niej zabrać

Czytam "Słoneczną dolinę" Stefana Dardy. Chociaż nie czytuję zazwyczaj powieści grozy (wyjątkiem może ze trzy książki Kinga), to podoba się. Obawiam się, że moim nowym zajęciem stanie się wkrótce czatowanie na drugi tom.